Τύποι των Σερρών που έγραψαν ιστορία (Μέρος 3ο)

Συνεχίζουμε και σήμερα την αναφορά μας σε μερικούς ιδιαίτερα ξεχωριστούς τύπους της πόλης μας που σηματοδότησαν με την παρουσία τους την καθημερινότητά της.

Ένας από αυτούς ήταν ο «Bωβός», ένας μικροχαμάλης γύφτος στα χρόνια της δεκαετίας του “50 με ΄60 που κρατούσε συνέχεια ένα καλάθι και μια βέργα, ψέλλιζε ακατάληπτα λόγια, διάβαζε ανάποδα τις εφημερίδες και λέγαν ότι κοιμόταν σε μια μικρή σπηλιά στον Kουλά.

Ένας άλλος ήταν ο Αγαμέμνων Μπαλάνος που δήλωνε “καθηγητής της Γεν. Σοφίας του σύμπαντος δυνάμεως”, τίτλο που ανέφερε, στην σφραγίδα και στο φυλλάδιο που εξέδιδε με τίτλο ¨Η Δόξα της Γης”. Ήταν ψηλός ξερακιανός, κρατούσε μπαστούνι και ήταν πάντα σφιχτοκουμπωμένος μ΄ ένα δερμάτινο παλτό. Κατά καιρούς κυκλοφορούσε χειρόγραφα κείμενα στην αρχή των οποίων εξηγούσε ότι “Το ξύμπαν έδωκε το προνόμοιον εις τον καθηγητήν Αγαμέμνωνα Μπαλάνον ίνα διευθύνει αυτοβουλικώς με ανεξαρτησίαν δι΄ οιονδήποτε σκοπόν ζητεί εν τη γη, εν τη Σελήνη και δι΄ οιονδήποτε πλανήτην, αιωνίως…”

Ο «Iορδανάκιας», που ήταν καλόκαρδος κι αξιοπρεπής και του άρεσε να μιλάει μάγκικα.

Ο Οδυσσέας που γυρνούσε πάντα με ένα άδειο κονσερβοκούτι στο χέρι και μια μπάλα που την έριχνε στο δρόμο φωνάζοντας: Θείο, Θείο, μπάλα!

που είχε ένα παράπηγμα όπου επιδιόρθωνε τέντες εκεί που σήμερα είναι η είσοδος του πάρκινγκ, έτρωγε τις πέτρες σαν στραγάλια και όταν ήταν στα… κέφια του γυρνούσε γύρω σου για αρκετή ώρα και στο τέλος σου έλεγε: – Σε έδεσα τώρα, αν μπορείς λύσου! Στα αναστενάρια της Αγίας Ελένης ήταν ο μόνος που πατούσε επί ώρες στα κάρβουνα φορώντας τα… παπούτσια του! (βλέπε και σχετική φωτογραφία).

Πολύ αργότερα στους χαρακτηριστικούς τύπους των Σερρών προστέθηκαν ο Κοσμάς και ο Στράτος. Ο πρώτος σύχναζε μπροστά στο κατάστημα της Εθνικής τράπεζας και πίσω από το περίπτερο του Θέμη έχοντας μόνιμη επωδό στα χείλη του το: Γιούργια στον ταμπλά με τα κουλούρια!

Άλλος χαρακτηριστικός τύπος ήταν ο Στράτος που τον είχαμε συνηθίσει όλοι να βοηθάει στο πρακτορείο Σερρών – Θεσσαλονίκης κρατώντας συνήθως ένα τσιγάρο στο χέρι του. Όταν κάποτε έχασε ένα πεντακοσάρικο, μερικοί από τους οδηγούς και τους εισπράκτορες έριξαν κάτω ένα άλλο και του το έδειξαν λέγοντάς του ότι ήταν το δικό του. Ο Στράτος πήγε, το είδε καλά καλά και αποχωρώντας είπε: Δεν είναι το δικό μου!

Χαρακτηριστικός τύπος από τους πλέον αγαπημένους των Σερραίων ήταν ο Γιωργάκης που πούλαγε ξηρούς καρπούς με ένα καροτσάκι μπροστά στο κινηματοθέατρο “Αστέρια”.

Τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές τραγουδούσε σε διάφορα κέντρα διασκέδασης γιατί είχε καταπληκτική φωνή, λες και ήταν αντίγραφο του Πολυμέρη, καθώς και σε διάφορα πανηγύρια. Φορούσε λαμέ παπούτσια με ψηλό τακούνι, στενό παντελόνι και αστραφτερό μαλλί κατάφορτο από την μπριγιαντίνη.

Ντυνόταν προκλητικά για τα δεδομένα της εποχής και ήταν αθυρόστομος σε όσους καταλάβαινε ότι πήγαιναν να τον πειράξουν.

anexartitos.gr