Τύποι των Σερρών που έγραψαν ιστορία (Μέρος 4ο)

Συνεχίζουμε με το 4ο μερος του αφιερώματος στους τύπους των Σερρών που έγραψαν τη δική τους ιστορία στην καθημερινότητα των Σερραίων.

Για αρκετά χρόνια από τους πλέον χαρακτηριστικούς τύπους της πόλης των Σερρών ήταν ο Παναγιώτης ο… καράτε, που φορούσε τη χαρακτηριστική ζώνη των… εφτά νταν! στη μέση του και όταν είχε κέφια την παρουσία του τη συνόδευε με ασκήσεις επίδειξης καράτε.

Ο Τζίτζικας, που κέρδισε το παρατσούκλι του από έναν σχετικό συριγμό που άφηνε συνεχώς με το στόμα του. Ήταν χωλός και μόνιμος συνοδός κηδειών με το στεφάνι που κρατούσε στην κορυφή από ένα κοντάρι να είναι το μοναδικό που… ανεβοκατέβαινε λόγω του ελλειψοειδούς τρόπου περπατήματός του. Ο Τζίκας πέθανε γέρος κι ανήμπορος στο Γηροκομείο.

Ο Αλέξανδρος Καρακώστας, ένας θηριώδης καθηγητής θεολογίας και για πολλά χρόνια αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης που προαλειφόταν ακόμη και για Αρχιεπίσκοπος Αθηνών αν δεν… διεκδικούσε το δικαίωμα στην… σεξουαλική διαφορά.

Δίδαξε για χρόνια στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Σερρών και αργότερα σε κάποιο Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης απ΄ όπου απολύθηκε και ταυτόχρονα αποσχηματίστηκε ύστερα από σχετικές καταγγελίες.

Όσο χρόνο διακονούσε την ιεροσύνη ασχολήθηκε με τη συγγραφή με πλέον αξιόλογο βιβλίο του το “Πάθος και Ανάσταση”.

Υστερα από τον αποσχηματισμό του μετέβη στη Γερμανία όπου δούλεψε εργάτης σε ένα εργοστάσιο εμφιαλώσεως αναψυκτικών. Στη συνέχεια προσχώρησε σε κάποια θρησκευτική… σέχτα, ενδύθηκε με κόκκινα ράσα και άρχισε να ασκεί το θρησκευτικό λειτούργημα σε βάρος των ανυποψίαστων μεταναστών.

Καταγγέλθηκε για δεύτερη φορά και αναγκάστηκε να επιστρέψει στα Σέρρας όπου ασχολήθηκε με τη διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και ιδίως τη μετάκληση τραγουδιστών και τη διοργάνωση συναυλιών.

Ήταν απόλυτος γνώστης των θρησκευτικών ζητημάτων, εκπληκτικός ρήτορας και φοβερά ετοιμόλογος. Όταν κάποτε γνωστός Σερραίος δημοσιογράφος βλέποντάς τον να πίνει τον καφέ του, προσπάθησε να τον περιπαίξει ρωτώντας τον:

Εκείνος του απάντησε αστραπιαία:

Χάθηκε πρόωρα από καρδιακό επεισόδιο.

Άλλοι χαρακτηριστικοί και ιδιαίτερα αγαπημένοι τύποι ήταν ο Βασιλάρας ο κουλουρτζής, φίλαθλος του Πανσερραϊκού και μόνιμος συνοδός της ομάδας στα εκτός έδρας παιχνίδια του.

Όταν σε έναν αγώνα διαβάθμισης για την άνοδο του Πανσερραϊκού στην Έδεσσα του έκανε παρατήρηση κάποιος χωροφύλακας λέγοντάς του ότι αν δεν καθίσει φρόνιμα θα τον πάει στο τμήμα εκείνος του απάντησε:

Υπήρξε μόνιμος συνοδός του Σταύρου Λύμπου με πλέον εντυπωσιακή τη συμμετοχή του στο πούλμαν που κατέφθασε στην κεντρική πλατεία της Κατερίνης τυλιγμένο σε ένα πανό που έγραφε “Πανσερραϊκός το βρέφος Γίγας”

Άλλοι χαρακριστικοί τύποι ήταν η Ωραία του πέραν, η αδερφή του Κώστα (δες φωτογραφία του σε προηγούμενο φύλο της εφημερίδας μας) που τον συνόδευε σε όλες σχεδόν τις περιπλανήσεις του στην πόλη έχοντας έναν συνεχή διαπληκτισμό μαζί του και ο “τσιχλίμαγκας Γιαννίκος”.

Προπολεμικά έζησαν στα Σέρρας και άλλοι χαρακτηριστικοί τύποι όπως ο Πάσκος, ο ψευτοπαλικαράς της ταβέρνας, ο Mπαρμπαγιάννης με τις αλησμόνητες καντσονέτες του, ο μπάρμπα-Γιώργης ο Tσιγαράς αλλά και ο καπετάν Mπέλλας ο καφετζής, που υπερηφανευόταν να δείχνει την…κασατούρα του από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και του Mακεδονικού Aγώνα αλλά και άλλοι πολλοί.

Όπως επίσης πολλοί έζησαν και στα χρόνια που ακολούθησαν και τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να καταγράψουμε.