Σέρρες: Μετά από 44 χρόνια διακονίας συνταξιοδοτείται ο π. Χρήστος Μάνθος

Το πολύ αξιόλογο έργο που επιτεύχθηκε στην ενορία του Αγίου Δημητρίου Σερρών τα τελευταία 40 και πλέον έτη, παρουσίασε στην ομιλία του ο π. Χρήστος Μάνθος, την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2024, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.

Μέσα σε ένα κλίμα βαθειάς συγκίνησης και από το εκκλησίασμα και από τον ίδιο, ανακοίνωσε στους πιστούς της ενορίας ότι ήταν η τελευταία φορά που λειτούργησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, στον οποίο διακόνησε ως πρωτοπρεσβύτερος και προϊστάμενος συνολικά 44 έτη, αλλά τώρα ήλθε η ώρα να αποχωρήσει, λόγω της συνταξιοδότησής του. . Όπως τόνισε θα συνεχίσει να στηρίζει και να βοηθάει στα έργα του Ναού τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Πορφυρίου Μπαρμπούτη .

Στον λόγο του αναφέρθηκε στα πιο σημαντικά έργα που επιτεύχθηκαν με την χάρη του Θεού στην ενορία του Αγίου Δημητρίου, θέλοντας να δείξει τι έκανε η αγάπη Του κατά τη διάρκεια της διακονίας του.

Όπως είπε, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην ίδια ενορία το 1966, ερχόμενη από το Ανω Μητρούσι Σερρών, ενώ ο ίδιος μικρός εκκλησιαζόταν και ντυνόταν παπαδάκι, και αργότερα χειροθετήθηκε αναγνώστης.

«Τον Νοέμβριο του 1980» τόνισε « η χάρη του Θεού και ο μακαριστός Μητροπολίτης Κωνσταντίνος Καρδαμένης με κατέστησε εφημέριο αυτής της ενορίας διαδεχόμενος τον ταπεινό και καλοκάγαθο π. Δημήτριο Γκιζόπουλο.

Όμως η χάρη του Θεού, η χάρη της ιεροσύνης, η ευχή της Παναγίας, η χάρη των προστατών αγίων Δημητρίου και Νεκταρίου, η ευλογία του Επισκόπου, η συμπαράσταση της οικογένειάς μου και η αγάπη των αδελφών και φίλων ήταν αυτά που με στήριζαν σε όλη την διάρκεια της εφημεριακής μου ζωής. Σ αυτόν τον ναό μ αξίωσε η χάρη του Θεού να δεχθώ την ιερωσύνη και σ αυτόν τον ναό να διακονήσω όλα τα χρόνια της διακονίας μου ως εφημέριος. Μεγάλη ευθύνη αλλά μεγαλύτερη η ευλογία.

Έτσι ξεκίνησε η διακονία μου σ αυτήν την ενορία, τον Νοέμβριο του 1980. Τότε μερικοί φίλοι, από τη νεανική ηλικία, ήρθαν να βοηθήσουν στη διακονία της ενορίας. Πολλοί από αυτούς είναι και μέχρι σήμερα μαζί μας. Τους ευχαριστώ μέχρι τώρα από τα βάθη της καρδιάς μου. Γρήγορα δημιουργήθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν τα κατηχητικά της ενορίας για όλες τις ηλικίες και κυρίως πολλές δραστηριότητες και ευκαιρίες κοινής ζωής, με τράπεζες, με παιχνίδι, με εκδρομές και πολλά άλλα. Η ανάγκη να κυκλοφορήσει ο λόγος του Θεού αλλά και η ενημέρωση των ενοριτών, μας έκανε μετά από δύο χρόνια να κυκλοφορήσει το περιοδικό μας «το ενοριακό» με 32 σελίδες, το οποίο μοιραζόταν δωρεάν. Τα χρόνια περνούσαν και η χάρη του Θεού ευλογούσε την προσπάθεια και άρχισαν να φαίνονται τα αποτελέσματα. Στόχος μας ήταν να κάνουμε την ενορία κέντρο ζωής, να δείξουμε ότι η εκκλησία βιώνεται σαν οικογένεια , σαν κοινωνία προσώπων. Όταν βλέπουμε τον αδελφό μας σαν εικόνα Θεού, τότε μόνο μπορούμε να ζήσουμε την σχέση μας με τον Θεό, όταν ζούμε την σχέση μας με τον αδελφό μας σαν παιδιά του Θεού. Στόχος και όραμά μας ήταν να γίνει η ενορία μια μεγάλη οικογένειά μας, όπου θα έχουν θέση όλοι. Σ αυτό στόχευαν όλες οι προσπάθειες και όλες οι εκδηλώσεις. Πολυήμερες εκδρομές, πολύωρες αγρυπνίες, πολλές ακολουθίες , συνάξεις, νεανικά τριήμερα, ημερίδες, τριήμερα κυριών και ανδρών και τέλος η κατασκήνωση , για μια 20ετία. Κίνητρο όλων των ενεργειών και δραστηριοτήτων των διακονούντων ήταν η αγάπη προς τον Θεό και η ωφέλεια των αδελφών μας. Γιατί όταν, αδελφοί μου, το κίνητρο είναι αγαθό και υγιές τότε ο Θεός ευλογεί τους κόπους και τα έργα και φέρνει αποτέλεσμα.»

Στην συνέχεια ο π. Χρήστος αναφέρθηκε στα πιο σημαντικά σημεία, με χρονολογική σειρά, που σημάδεψαν την ενορία στα 44 χρόνια της διακονίας του, όπως την πρώτη απόπειρα εξωραϊσμού του Ναού το 1984, με την αλλαγή του τέμπλου, του θρόνου και του άμβωνα, την ανακαίνιση του παρεκκλησίου του Αγίου Νεκταρίου στην εξωτερική του μορφή το 1988, και την άφιξη στην ενορία του δεύτερου εφημέριου του π. Ιωάννη Πάππου το 1989.

Το 1998 ξεκίνησαν οι εργασίες για την επέκταση του Ναού όπως είναι στην σημερινή του μορφή, ενώ το 2015 άρχισε η αγιογραφία του Ναού η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί τελείως μέχρι σήμερα. Το 1999 αποκτήθηκε η κατασκήνωση «Χριστού Πηγή» και άρχισε την λειτουργία της το 2000, φιλοξενώντας κάθε χρόνο περισσότερα από 400 παιδιά, ενώ παράλληλα γινόταν τα τριήμερα των κυριών, των φοιτητών και νέων και μερικές φορές των ανδρών.

Επίσης, ο π. Χρήστος αναφέρθηκε στις πολλές ευλογίες που κατά καιρούς ερχόταν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου όπως ο ερχομός του τιμίου Ξύλου, ιερών λειψάνων αγίων, ενώ το 1995 ήρθε από την Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους για μόνιμη εγκατάσταση, ακριβές αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας Φοβεράς Προστασίας, την οποίαν από τότε η ενορία την έχει προστάτιδά της.

Στην συνέχεια, εξέφρασε την μεγάλη ευγνωμοσύνη του στον γέροντά και πνευματικό του, τον αείμνηστο προηγούμενο της Μονής Κουτλουμουσίου Χριστόδουλο, ο οποίος επί πολλά χρόνια προσέφερε τη στήριξή του, για το καλό της ενορίας, ενώ αρκετές φορές σ αυτά τα χρόνια ήρθε για να μιλήσει στον Ναό και να ενισχύσει τους ενορίτες, αλλά παράλληλα και τα παιδιά, επισκεπτόμενος την κατασκήνωση.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην κάνει ειδική αναφορά στον σημερινό προϊστάμενο (από το 2021), π.Πορφύριο Μπαρμπούτη, ο οποίος ήρθε στην ενορία το 2018.

«Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ» είπε μεταξύ άλλων « στον ταπεινό, στον καλό, στον ευγενικό π.Πορφύριο, τον οποίον ευχαριστώ θερμά, γιατί ελάμπρυνε με την παρουσία του την διακονία μου. Του εύχομαι από την καρδιά μου περισσότερα να είναι τα χρόνια της διακονίας του και πιο γεμάτα από δωρεές και ευλογίες από την δικιά μου».

«Επίσης,» πρόσθεσε «ευχαριστώ τον Πανάγαθο θεό για το πλήθος των δωρεών σε μένα τον ανάξιο για την τοποθέτησή μου σ αυτήν την ενορία με τους ωραίους ανθρώπους , την κυρία Θεοτόκο με την Φοβερά Προστασία της, τους Αγίους Δημήτριο, Νεκτάριο, Σιλουανό Ευμένιο, Ιάκωβο, Πορφύριο , Παϊσιο για την ζωντανή παρουσία τους στην διάρκεια της διακονίας μου. Ακόμη με αισθήματα σεβασμού θέλω να θυμηθώ τον Μητροπολίτη κυρό Κων/νο για την πατρική του αγάπη, αλλά και για την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου τοποθετώντας με σ αυτή την ενορία,­­­­ όπως επίσης και τον μετέπειτα μητροπολίτη κυρό Μάξιμο για την αγάπη και εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου και την άισθηση της ελευθερία ς που περιέβαλε την διακονία μου.

Κατόπιν, ευχαρίστησε όλους όσοι με οιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε θέση, βοήθησαν τις δράσεις της ενορίας

«Να ευχαριστήσω» είπε χαρακτηριστικά « όλους όσοι βοήθησαν στις ομιλίες, στα κατηχητικά στις ημερίδες, λαϊκούς και κληρικούς είτε από τις Σέρρες είτε από άλλα μέρη. Ιδιαίτερα σ αυτούς που βοήθησαν στα κατηχητικά ώστε να λειτουργούν απρόσκοπτα μέχρι σήμερα, και να’ εχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα εκκλησιαστικά συμβούλια αυτών των χρόνων δια την καλή τους συνεργασία, και τους διακόνους των αναλογίων τον κ. Κωσταντίνο Τσαλαπάτη που ήρθε στην ενορία πριν από εμένα, τον κ. Κωνσταντίνο Γερόσταθο και όλους όσοι διακόνησαν τα αναλόγια όλα αυτά τα χρόνια.

Τους αδελφούς Ιωάννη και Νεκτάριο για την πολύχρονη συνεργασία τους και όλους τους κληρικούς, διακόνους και ιερείς που η χάρη του Θεού τους έστειλε σ’ αυτήν την ενορία για να την διακονήσουν.

Από την θέση αυτή θέλω να ευχαριστήσω όλους τους εκπαιδευτικούς των 4 Δημοτικών Σχολείων και του Γυμνασίου και Λυκείου της ενορίας για την συνεργασία που είχαμε τα χρόνια αυτά, ώστε τα σχολεία να τα θεωρούμε σαν δικά μας.

Ειδική αναφορά και βαθειά ευγνωμοσύνη» συνέχισε « οφείλω σε κάποιους αδελφούς που σήκωσαν το μεγάλο βάρος της λειτουργίας της κατασκήνωσης, στην αρχή για να την στήσουμε και μετά για να την λειτουργήσουμε. Μόνο ευχαριστίες για το πλήθος των ανθρώπων που ο καθένας βοήθησε με τον τρόπο του, ώστε να λειτουργεί η ενορία και να γίνουν τα έργα που ανέφερα.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω όσους βοήθησαν είτε στην κατασκήνωση είτε στο φιλόπτωχο ταμείο τόσα χρόνια.

Θέλω να δώσω πολλές ευχαριστίες στους γονείς που εμπιστευτήκαν τα παιδιά τους στα κατηχητικά της ενορίας και πολύ περισσότερο να ευχαριστήσω τα ίδια τα παιδιά, τα οποία αφέθηκαν τόσο στην κατασκήνωση όσο στα κατηχητικά δηλαδή στα χέρια της εκκλησίας.

Σήμερα τα πρώτα παιδιά των κατηχητικών είναι οικογενειάρχες και ευυπόληπτοι πολίτες και συμμετέχουν στην ζωή της ενορίας.

Θα ήταν παράλειψη όμως» συμπλήρωσε « αυτήν την σημαντική στιγμή να μην ευχαριστήσω την οικογένειά μου για την ουσιαστική στήριξη και συμπαράστασή της. Χωρίς αυτήν την στήριξη δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα….

Τελευταίο άφησα να ευχαριστήσω τον Μητροπολίτη μας κ.κ. Θεολόγο. Τον ευχαριστώ εκ καρδιάς για την ευλογία του να διακονώ εδώ, για την πολλαπλώς εκφρασθείσα αγάπη προς το πρόσωπό μου, ώστε να μου αναθέσει για χρόνια την ευθύνη του Γραφείου Νεότητας της Μητροπόλεώς μας, καθώς και να εκπροσωπήσω την Μητρόπολή μας σε συνέδρια κ.α.

Θα ήθελα, επισης,» επεσήμανε «να ζητήσω συγνώμη από όλους για όλα τα λάθη ή παραλείψεις, που έκανα αυτά τα τόσα χρόνια . Όσους στεναχώρησα, όσους λύπησα ή δυσαρέστησα ζητώ να με συγχωρήσουν.»

« Αδελφοί μου» είπε στο τέλος της ομιλίας « έτσι ξεκινήσαμε και πορευτήκαμε στα 44 χρόνια, στην ευλογημένη αυτή ενορία. Στα χρόνια αυτά της ιερατικής διακονίας είχα σαν στήριγμα τα λόγια της θείας μεταλήψεως «κοίτα τον κόπο μου και άφες πάσας τας ανομίας » δηλαδή, Θεέ μου κοίταξε τον κόπο μου και συγχώρεσε τις αμαρτίες μου…

Αυτή την στιγμή εξομολογούμε ενώπιόν σας. Δεν ξέρω τί έκανα, ξέρω όμως ότι τον κόπο μου δεν τον λυπήθηκα σ αυτήν την ιερατική διακονία. Και το αποτέλεσμα, ας το δώσει ο Θεός , αλλά και τις παραλείψεις μου ας τις ελεήσει ο Θείος και ας τις συμπληρώσει.

Ταπεινά ζητώ συγνώμη. Αποχωρώ από την εφημερία, χωρίς να έχω το παραμικρό για τον οποιονδήποτε. Φεύγω χαρούμενος γιατί με την χάρη του Θεού ολοκληρώθηκε η διακονία μου. Θα είμαι από δω και εις το εξής στην ενορία, με λιγότερη παρουσία και λιγότερο χρόνο.

Αδελφοί μου» είπε τελειώνοντας, «ζητώ από την αγάπη σας να μείνετε στην εκκλησία, να μείνετε στην ενορία . Δεν έχουμε κάτι καλύτερο και πιο σημαντικό στην ζωή μας από τον Χριστό και την εκκλησία του. Να θυμόμαστε τον λόγο του Αγ. Πορφυρίου «έχουμε τον Χριστό, έχουμε τα πάντα». Και θα κλείσω με τα λόγια ενός επίσης νέου αγίου της εκκλησίας μας του Ηλίε Κλεόπα «να μας φάει όλους ο παράδεισος» και να συναντηθούμε εκεί όλοι μαζί.»

Στην συνέχεια όλο το εκκλησίασμα συγκινημένο φώναξε «ΑΞΙΟΣ» και τον λόγο πήρε ο π. Πορφύριος, ο οποίος τόνισε ότι ήρθε στην ενορία του Αγίου Δημητρίου 25 χρονών, ο π. Χρήστος τον αγκάλιασε σαν πραγματικό του παιδί. «Με στήριξε σε όλες τις δυσκολίες σε όλες τις ατέλειες» είπε χαρακτηριστικά « με αγάπησε πραγματικά και περάσαμε μαζί επτά χρυσά χρόνια και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ αδελφοί μου. Κι εγώ την αγάπησα αυτή την ενορία, άλλα και τον π.Χρήστο, ο οποίος πραγματικά μου στάθηκε σαν λαμπάδα αναμμένη. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και το πνευματικό και όλο το έργο που έχει κάνει στην ενορία και όσο για μένα θα βρίσκεται πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου για όσα χρόνια μου χαρίσει ο Θεός σ αυτήν την ζωή. Όλοι του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και μεγάλη ευγνωμοσύνη».

Όλο το εκκλησίασμα πολύ συγκινημένο χειροκρότησε τους δύο ιερείς και σίγουρα πάρα πολλοί θα σκέφτηκαν, ο καθένας ξεχωριστά τις ευεργεσίες, τα πνευματικά οφέλη, όλα τα αγαθά που αποκτήθηκαν χάρη στην αγάπη του Θεού, μέσα από την ενορία του Αγίου Δημητρίου Σερρών.

πηγή eproodos.gr