Θάλασσα για όλους μέσα από ειδική υποδομή για άτομα με κινητική αναπηρία
Date:
Τις ευεργετικές ιδιότητες της θάλασσας για τον οργανισμό αλλά και μια εμπειρία χαλάρωσης, διασκέδασης και αναζωογόνησης έχουν την ευκαιρία να βιώσουν άτομα με κινητικές αναπηρίες που επισκέπτονται παραλίες, όπου βρίσκεται εγκατεστημένο ειδικό σύστημα για τη διευκόλυνση της πρόσβασής τους στη θάλασσα.
Με τον τρόπο αυτό, το μπάνιο γίνεται εφικτό ακόμη και για όσους δεν θεωρείται αυτονόητο, ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, αναπηρίες, προσωρινούς τραυματισμούς, διάφορες παθήσεις, δυστροφίες ή παραπληγίες.
Το σύστημα Seatrac είναι μια εφεύρεση της επιτροπής ερευνών του Πανεπιστημίου Πατρών και αποτελείται από μια ράμπα με ράγες και καροτσάκι, που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια. Ο χρήστης κάθεται στο καροτσάκι, ο ναυαγοσώστης του δίνει το τηλεχειριστήριο και έτσι μπαίνει μόνος του μέσα στη θάλασσα. Μετά το μπάνιο, κάθεται και πάλι στο καροτσάκι και επιστρέφει στην παραλία.
Πρόκειται για ένα σύστημα ενεργειακά ανεξάρτητο και κατασκευασμένο από ανθεκτικά στο θαλάσσιο περιβάλλον υλικά, ενώ ένα μόνο από τα βασικά του πλεονεκτήματα είναι η ανεξαρτησία που προσφέρει στον χρήστη, καθώς του δίνει τη δυνατότητα αυτόνομης πρόσβασης στη θάλασσα, χωρίς όμως να γίνεται δυσχερής η διέλευση των υπόλοιπων επισκεπτών – χρηστών.
«Η αυτονομία στη χρήση του συστήματος είναι κάτι πολύ σημαντικό καθώς, ως τώρα, υπήρχαν άλλα συστήματα που δεν προσέφεραν τόσο μεγάλη διευκόλυνση. Για παράδειγμα, η χρήση κάποιων αμαξιδίων θαλάσσης, τα οποία βέβαια είναι χαμηλότερου κόστους, απαιτούσε τουλάχιστον δύο βοηθούς για να μεταφέρουν τον χρήστη στο αμαξίδιο. Παράλληλα, όταν εκείνος έμπαινε στη θάλασσα παρέμενε αναγκαστικά στο αμαξίδιο για όση ώρα έκανε το μπάνιο του, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα σε κάποιον άλλο να το χρησιμοποιήσει. Αντίθετα, με το Seatrac είναι δυνατή η πολλαπλή του χρήση από λουόμενους και άτομα με αναπηρία την ίδια ώρα, ενώ δεν υπάρχει και ο κίνδυνος της κατάκλισης για όσους παραμένουν ακίνητοι στο μεταλλικό αμαξίδιο θαλάσσης για αρκετή ώρα», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (παράρτημα Μακεδονίας – Θράκης) και της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με αναπηρία Κεντρικής Μακεδονίας, Γιώργος Αυγουστίδης.
Με την εμπειρία, άλλωστε, της εγκατάστασης του συστήματος στην παραλία των Νέων Επιβατών, στο Δήμο Θερμαϊκού, και του Σταυρού, στο Δήμο Βόλβης, εξηγεί ότι έχουν διασφαλιστεί όλες οι απαιτούμενες προδιαγραφές για την πλήρη πρόσβαση στη θάλασσα των ατόμων με κινητικές αναπηρίες. Συγκεκριμένα, οι προδιαγραφές αυτές περιλαμβάνουν προσβάσιμους χώρους στάθμευσης, διαδρόμους, ντουζιέρες, τουαλέτες, αποδυτήρια και χώρο αναψυχής στην αμμουδιά. «Σημαντικός είναι και ο ρόλος των ναυαγοσωστών, καθώς τα Seatrac εγκαθίστανται δίπλα σε πύργο ναυαγοσώστη και οι ίδιοι βοηθούν πάρα πολύ στη μετακίνηση ατόμων με αναπηρία», προσθέτει.
Συστήματα Seatrac λειτουργούν σήμερα, εκτός από τους Νέους Επιβάτες και τον Σταυρό, στην Ολυμπιακή Ακτή στην Κατερίνη, τη Φώκαια Χαλκιδικής, την Καβάλα, το Βόλο, τα Άβδηρα, την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη και πολλές ακόμη περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Η εγκατάσταση των μηχανισμών γίνεται τον Ιούνιο και η απεγκατάστασή τους τον Σεπτέμβριο, ενώ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συντηρήσεις γίνονται από τους Δήμους. Το ενδιαφέρον, άλλωστε, για τη χρήση τους είναι πολύ μεγάλο.
«Η εικόνα που έχω είναι πάρα πολύ θετική. Πάρα πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν το Seatrac και αυτό φαίνεται καθημερινά από ανθρώπους που μας μεταφέρουν τη γνώμη τους και την άποψή τους για το πόσοι βρεθήκαν στις συγκεκριμένες παραλίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι όχι μόνο Έλληνες αλλά και ξένοι τουρίστες το αξιοποιούν. Έχουμε βρεθεί με τουρίστες από τη Ρωσία, τη Γερμανία, τις βαλκανικές χώρες. Μάλιστα, πέρσι, το σύστημα που υπάρχει στον Σταυρό χρησιμοποιούσε και ένας Γερμανός τουρίστας με κινητική αναπηρία που έμενε στην περιοχή με την τροχοβίλα του για δεκαπέντε μέρες. Ο ίδιος δήλωνε ενθουσιασμένος και είχε σκοπό να επιστρέψει και φέτος στο ίδιο σημείο. Το γεγονός αυτό, λοιπόν, είναι ενδεικτικό και του τουριστικού ενδιαφέροντος που δημιουργεί μια τέτοια εγκατάσταση», σχολιάζει ο κ. Αυγουστίδης.
Τη θετική ανταπόκριση του κόσμου μεταφέρουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και οι αντιπεριφερειάρχες Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου και Πιερίας, Σοφία Μαυρίδου. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχει προμηθευτεί τα συστήματα αυτά, ενώ τη λειτουργία τους έχουν αναλάβει οι οικείοι Δήμοι. Σύμφωνα, άλλωστε, με την κ. Πατουλίδου, υπάρχει πρόθεση από την Περιφέρεια για την εγκατάσταση δύο ακόμη συστημάτων.
Στο μεταξύ, ο κ. Αυγουστίδης, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο ζήτημα της σωστής συμπεριφοράς των λουόμενων, καθώς, όπως επισημαίνει, «υπάρχουν περιπτώσεις που μικρά παιδιά χρησιμοποιούν τη ράμπα για να παίξουν ή για να κάνουν βουτιές, παρεμποδίζοντας, ωστόσο, την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στη θάλασσα και προκαλώντας ζημιές στους μηχανισμούς του συστήματος». Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίζει την ανάγκη οι γονείς να δίνουν συμβουλές στα παιδιά τους, ώστε το Seatrac να χρησιμοποιείται για το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (παράρτημα Μακεδονίας – Θράκης) τονίζει ότι θα ήταν πολύ θεμιτό να υπάρξουν περισσότερα τέτοια συστήματα στις ελληνικές ακτές και υπενθυμίζει ότι τον περασμένο χειμώνα υπήρχε πρόγραμμα χρηματοδότησης της αγοράς τέτοιων υποδομών από τους Δήμους, (με χρηματοδότηση ύψους 60.000 ευρώ για κάθε παραλία, υπό την προϋπόθεση της εγκατάστασης τεσσάρων μηχανημάτων σε ισάριθμες παραλίες για κάθε Δήμο), ωστόσο δεν υπήρχε η αναμενόμενη ανταπόκριση και αξιοποίηση αυτής της ευκαιρίας από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στο ίδιο μήκος κύματος, θέτει το ζήτημα της εξασφάλισης της πρόσβασης ατόμων με αναπηρία και σε άλλους χώρους, όπως ορίζουν το Σύνταγμα και η Διεθνής Χάρτα του ΟΗΕ.
«Πλήρης πρόσβαση ατόμων με αναπηρία έχει εξασφαλιστεί, έπειτα από συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε μνημεία όπως ο Άγιος Δημήτριος, η Αγία Σοφία, η Ροτόντα και άλλα. Και με τον όρο “πλήρη πρόσβαση” αναφερόμαστε όχι απλώς σε μια ράμπα ή ένα ασανσέρ, αλλά σε μια σειρά υποδομών», σημειώνει. Ως χαρακτηριστική περίπτωση, αναφέρει εκείνη της Ακρόπολης, όπου, όπως λέει, «υπάρχει μια τέτοια υποδομή πρόσβασης από το 2004 η οποία, όμως, έχει αφεθεί στην τύχη της, χωρίς καμία συντήρηση, με συνέπεια να χαλάει συχνά και να μην έχει ακόμη αντικατασταθεί».
