Παναγία Βύσσιανη στο Μετόχι Σερρών: Το μοναστήρι με την ιστορία πολλών αιώνων

Δέκα (10) χλμ. βόρεια της πόλης των Σερρών και δύο (2) από τον οικισμό του Μετοχίου, μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο η γυναικεία Ι.Μ. Παναγίας της Βύσσιανης.

Ιδρύθηκε το έτος 1972 με πρωτοβουλία Σερραίων πιστών. Η Μονή αυτή πήρε το όνομά της από ένα χωριό που βρίσκεται κοντά της και ονομάζεται Βύσσιανη. Τις πρώτες πληροφορίες γι’ αυτό το χωριό τις παίρνουμε από ένα έγγραφο γραμμένο το έτος 1320.

Περισσότερες πληροφορίες όμως έχουμε από άλλα έγγραφα που γράφτηκαν λίγα χρόνια αργότερα (1328-1344). Το χωριό αυτό καταστράφηκε το 1916 από τον βουλγαρικό στρατό και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπιά του.

Η μονή κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο Μακεδόνων και ως κρύπτη όπλων και πυρομαχικών. Υπέστη ζημιές την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913 και ερημώθηκε. Για την διόρθωση των ζημιών της οργανώθηκε μία αδελφότητα που ονομαζόταν “Αγαθοεργός Αδελφότης “Η Κοίμησις της Θεοτόκου Βύσσιανης”.

Πρώτη μέριμνα της Αδελφότητας, ήταν η ανακατασκευή του παλαιού ναού της μονής. Τα έργα της ανακατασκευής ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1925 και τελείωσαν το1928, ενώ τα εγκαίνια έγιναν στις 17 Σεπτεμβρίου του 1925. Την θέση αυτής της Αδελφότητας, παίρνει ένα άλλο σωματείο που ιδρύεται την ίδια εποχή. Το σωματείο αυτό ονομάζεται “Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων Βησσάνης”.

Στη μονή αυτή βρίσκεται και η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι αυτήν την εικόνα την βρήκε ένας γεωργός στο μέρος που χτίστηκε ο Ναός. Ο γεωργός έβλεπε ότι επί τέσσερις νύχτες εκπέμπετο από αυτό το μέρος μυστηριακό φως. Σε θαύμα επίσης αιτιολογούν την ύπαρξη άφθονου νερού.

Το Αγίασμα, επί σειρά ετών αποξηραμένο, σαν από θαύμα της Παναγίας, την παραμονή της γιορτής της (14 Αυγούστου 1996), άρχισε να αναβλύζει ασταμάτητα μέχρι και σήμερα. Το Καθολικό της μονής διευρύνθηκε το 1996 με την προσθήκη νάρθηκα. Επίσης στη θέση του παλαιού καθολικού το οποίο κατεδαφίστηκε χτίσθηκε το Παρεκκλήσι της Παναγίας.

Σήμερα αποτελεί Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή.

Η πρώτη μοναχή που εγκαταστάθηκε στη μονή ήταν η Πελαγία από τη μονή του Αγίου Μηνά Δράμας το έτος 1972. Μόνο όμως το έτος 1984 ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κυρός Μάξιμος στελέχωσε τη Μονή με γυναικεία Αδελφότητα.

Η εργατικότητα και φιλοκαλία των μοναχών, διακόσμησε τους χώρους της αυλής με λουλούδια. Έτσι καθαρή και όμορφη υποδέχεται τους πιστούς μέσα σε ένα φιλόξενο και ευλαβικό περιβάλλον, όπου κυριαρχεί απαλή και εκστατική γαλήνη. Ηγουμένη της Ιεράς Μονής είναι η Γερόντισσα Ισιδώρα.

Στη Μονή δεν λειτουργεί ξενώνας , γιορτάζει 15 Αυγούστου Κοίμηση της Θεοτόκου και της Ζωοδόχου Πηγής.

Κάθε Δεκαπενταύγουστο, πλήθος πιστών σπεύδουν να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα, εναποθέτοντας όλες τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους στην Παναγιά και να πάρουν το ιερό αγίασμα, που από θαύμα, σύμφωνα με τους πιστούς, την παραμονή της γιορτής της, τον Αύγουστο του 1996, στο επί σειρά ετών αποξηραμένο σημείο, άρχισε ξαφνικά να αναβλύζει νερό, το οποίο τρέχει άφθονο μέχρι και σήμερα.