Date:
Τον κώδωνα του κινδύνου για έξαρση της ιλαράς ως αποτέλεσμα της πανδημίας κορονοϊού, κρούουν οι ειδικοί, καθώς ορισμένα προγράμματα εμβολιασμού πρόκειται να καθυστερήσουν.
Σύμφωνα με την Unicef, 117 εκατομμύρια παιδιά σε 37 χώρες ενδέχεται να μην εμβολιαστούν εγκαίρως.
Να σημειωθεί ότι σε χώρες της Ευρώπης, όπως αναφέρει το BBC, καταγράφηκε αύξηση των κρουσμάτων ιλαράς λόγω, μεταξύ άλλων, του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Η Βρετανία, μάλιστα, είναι μια από αυτές τις χώρες.
Η ασθένεια, η οποία προκαλεί βήχα, εξανθήματα και πυρετό, μπορεί να προληφθεί με δύο δόσεις του εμβολίου παρωτίτιδας, ιλαράς και ερυθράς (MMR), που διατίθεται δωρεάν σε όλα τα μικρά παιδιά.
Στη Βρετανία, το 95% των 5χρονων έκανε την πρώτη δόση – τον στόχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) – αλλά μόνο το 87,4% την δεύτερη.
Και καθώς η ιλαρά είναι εξαιρετικά μολυσματική, ακόμη και μικρή μείωση του αριθμού που ολοκληρώνουν το εμβόλιο, μπορεί να έχει αντίκτυπο.
Ο ΠΟΥ αναφέρει ότι χώρες χωρίς ενεργό ξέσπασμα ιλαράς μπορούν προσωρινά να θέσουν σε παύση τις εκστρατείες εμβολιασμού τους εάν είναι απαραίτητο.
Και 24 χώρες, συμπεριλαμβανομένων αρκετών στις οποίες έχουν καταγραφεί πολλά κρούσματα ιλαράς, αποφάσισαν να καθυστερήσουν εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού: Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Βολιβία. Καμπότζη, Τσαντ, Χιλή, Κολομβία, Τζιμπουτί, Δομινικανή Δημοκρατία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Αιθιοπία, Ονδούρα, Καζακστάν, Κιργιστάν, Λίβανος, Μαλδίβες, Μεξικό, Νεπάλ, Νιγηρία, Παραγουάη, Σομαλία, Νότιο Σουδάν, Ουκρανία, Ουζμπεκιστάν.
Η Unicef ωστόσο, υποστηρίζει ότι ακόμη περισσότερες χώρες μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα.
“Εάν η δύσκολη επιλογή για παύση του εμβολιασμού γίνεται λόγω της εξάπλωσης του κορονοϊού, καλούμε τους ηγέτες να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την παρακολούθηση μη εμβολιασμένων παιδιών, έτσι ώστε οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί να μπορούν να εφοδιαστούν με εμβόλια κατά της ιλαράς το συντομότερο δυνατό,” τόνισε η εκπρόσωπος του οργανισμού, Joanna Rea και πρόσθεσε: “Οι διαταραχές στα συνήθη προγράμματα εμβολίων θα αυξήσουν τον κίνδυνο για τα παιδιά να προσβληθούν από θανατηφόρες ασθένειες, να επιδεινώσουν την τρέχουσα πίεση στις εθνικές υπηρεσίες υγείας και να διακινδυνεύσουν μια δεύτερη πανδημία μολυσματικών ασθενειών.”
