Date:
Ο ζωγράφος Μάνος Ιωαννίδης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση για την τέχνη και ειδικά για τη ζωγραφική. Καθόμαστε στο σαλόνι της γκαλερί (www.Manos.Gallery) στην οποία εκτίθενται κατ’ αποκλειστικότητα έργα του Μάνου και συζητάμε για την τέχνη του και τη ζωή του.
Διαβάσαμε πρόσφατα μια συνέντευξη σου στα dikaiologitika.gr, και θα θέλαμε να μας πεις μερικά πράγματα σημαντικά για εσένα.
Ερώτηση.: Είδα μερικά έργα σου στο διαδίκτυο και θέλω να σε ρωτήσω πως κατέληξες να κάνεις πορτραίτο με αυτούς τους χρωματικούς συνδυασμούς.
Απάντηση.: Πιστεύω ότι η ευκολία να αγοράζεις χρώματα μέσα σε σωληνάριο σε εκατοντάδες αποχρώσεις, είναι αυτό που μου έκανε να τα χρησιμοποιήσω πάνω στο πορτρέτο. Αν σκεφτείς δηλαδή πως μέχρι πριν από ενάμιση αιώνα ο καλλιτέχνης, ο ζωγράφος συγκεκριμένα, έπρεπε να κατασκευάσει μόνος του τις χρωστικές τις οποίες έβρισκε είτε σε μεταλλεύματα είτε σε όστρακα είτε σε φυτά, και έπρεπε να τα επεξεργαστεί, μία επίπονη εργασία, ώστε να προκύψει η απόχρωση που θα χρησιμοποιούσε τελικά, ήταν μάλλον δύσκολο να κάνει πορτραίτο με τόσους χρωματικούς συνδυασμούς. (Γέλιο).
Ερώτηση.: Είναι δυνατόν να σοβαρευτείς λίγο;
Απάντηση.: Μα είναι αλήθεια αυτό που λέω. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν επισκέφτηκα το σπίτι του Ρέμπραντ στο Άμστερνταμ, και είδα όλες αυτές τις γαβάθες μικρές και μεγάλες και τα μπολ, με τα γουδοχέρια, όπου οι βοηθοί του ετοίμαζαν τις χρωστικές.
Αλλά καταλαβαίνω που το πας, ετοιμάσου λοιπόν να ακούσεις τον δεκάρικο. Μία ακόμη αλήθεια είναι πως για να φτιάξεις ένα πορτραίτο χρειάζεται τεχνική και τέχνη. Η τεχνική έχει να κάνει με το πως θα στήσεις το πορτραίτο ώστε το αποτέλεσμα να έχει ομοιότητα με το υποκείμενο. Αυτό που μας κάνει να αναγνωρίζουμε ένα πρόσωπο είναι όλα αυτά τα σχήματα που σχηματίζονται όταν πέφτει το φως και δημιουργούν μικρές η μεγάλες σκιές η φωτεινά σημεία στο πρόσωπο. Όταν λοιπόν ξεκινώ να κάνω ένα πορτραίτο εντοπίζω όλα αυτά τα σχήματα και τις σκιές, – αυτό είναι η τεχνική – και αντί να χρησιμοποιήσω τα κλασικά χρώματα του δέρματος του υποκειμένου, βάζω τους χρωματικούς συνδυασμούς που εμπνέομαι εκείνη τη στιγμή, αυτό είναι η τέχνη. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι στους οποίους αρέσει ο χρωματικός συνδυασμός που κάνω. Οι χρωματικοί συνδυασμοί που χρησιμοποιώ είναι πρωτότυποι και είναι μοναδικοί, εννοώ πως κανείς άλλος δε χρησιμοποιεί αυτή την παλέτα που χρησιμοποιώ εγώ. Η ιδέα ξεκίνησε από έναν Αυστραλό ζωγράφο, τον Jos Coufreur , το 2012, και συνεχίστηκε απο την Francoise Nielly στη Γαλλία και τον Voka στην Αυστρία.
Αλλά η πιο μεγάλη αλήθεια, είναι πως αν τα χρώματα του πίνακα δεν ταιριάζουνε με τον καναπέ η κυρία αποκλείεται να αγοράσει τον πίνακα. Έχοντας λοιπόν πολλά χρώματα στον πίνακα ζωγράφος έχει περισσότερες πιθανότητες να πουλήσει τον πίνακα.
Ερώτηση.: Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι ψάχνεις αρκετά για την τέχνη.
Απάντηση.: Υπάρχουν δύο μεγάλοι δρόμοι στη τέχνη, ο ένας δρόμος είναι η θεωρία, ο άλλος δρόμος είναι η πράξη. Ο ζωγράφος ή ο γλύπτης, αφιερώνει ατελείωτες ώρες στην τέχνη του είτε με το πινέλο είτε με την σμίλη. Αυτή είναι η πράξη. Θα ανατρέξει στην θεωρία μόνον όταν έχει να λύσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά ομολογώ πως εκστασιάζονται με τις γνώσεις αρκετών θεωρητικών της τέχνης οι οποίοι έχουν την υπομονή να αναλύσουν παραδείγματος χάριν τις 60 στρώσεις χρώματος σε ένα πίνακα του Leonardo da Vinci, η τον τρόπο με τον οποίον ο Καραβάτζιο κάνει τόσο φωτεινά τα πρόσωπα στα έργα του. Και το έργο των θεωρητικών της τέχνης είναι ανεκτίμητο για τον καλλιτέχνη ο οποίος έχει πάρει το δρόμο της πράξης. Προσωπικά διαβάζω πολύ για τις διάφορες τεχνικές που έχουν εφαρμόσει ζωγράφοι στο παρελθόν, όπως η κάμερα Λουσίντα, η camera obscura, ο τρόπος κατασκευής των χρωστικών, αλλά και ο τρόπος με τον οποίον οι δάσκαλοι της αναγέννησης, μετέφεραν το σκίτσο τους στον καμβά ή στο φρέσκο, όπως επίσης και τους τρόπους μεγένθυσης του θέματος.
Ερ.: Αν και καλύπτω τα της τέχνης εδώ και αρκετά χρόνια, δεν έτυχε να πέσω πάνω σε κάποιο από τα έργα σου, ή να ακούσω για σένα. Πως μας προέκυψες; (γέλια)
Απ.: Δε φταίω εγώ, (κλασική δικαιολογία), Την ζημιά σας την έκανε η σύζυγός μου η Βίκυ Μαρκίδου, είναι κλασσικό, αλλά ισχύει και θα ισχύει, αυτό που λένε οι Γάλλοι, αναζητήσατε την γυναίκα.
Ερ.: Δηλαδη;
Απ.: Απλά πράγματα, όταν σμίξαμε με τη σύζυγό μου το 2017, της έκανε ένα κλασικό πορτραίτο, και σ’αυτό κατάφερα να δώσω πέρα από την ομορφιά της και την γλύκα του χαρακτήρα της. Ενθουσιάστηκε, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να της κάνω μερικά πορτρέτα ακόμη, σε σημείο που τα δύο αγόρια της άρχισαν να διαμαρτύρονται γιατί όπου κοίταζαν μέσα στο σπίτι, έβλεπαν και ένα πορτραίτο της μαμάς.
Ερ.: Δηλαδή πόσα πορτρέτα της έχεις ζωγραφίσει;
Απάντηση.: Μέχρι σήμερα 27. Μετά ήρθε το λοκ ντάουν, εκεί ξεκίνησα να κάνω πορτρέτα και δικά της αλλά και αθλητών, πολιτικών, ηθοποιών, όπως και μερικών φίλων και γνωστών, με την τεχνοτροπία αυτή που βλέπεις σήμερα. Τότε ήρθε μια μέρα στο ατελιέ όπου εργαζόμουν, είδε τα ταμπλό, και δήλωσε πως θα ξεκινήσει μία γκαλερί ώστε να κάνει το χόμπι μου επάγγελμά. Εδώ πρέπει να κάνω μία παρένθεση και να πω πως η Βίκυ είναι ένα πολύ δραστήριο άτομο, πολύ καλή επιχειρηματίας και έχει στο ενεργητικό της μία πλειάδα επιχειρήσεων κυρίως στην ενέργεια. Είναι οργανωτικό πνεύμα και δίνει μεγάλη προσοχή στην λεπτομέρεια. Ήταν λοιπόν θέμα πολύ λίγου χρόνου να στήσει την γκαλερί και πρόσφατα να ξεκινήσει και την προώθηση των έργου μου. Έτσι άρχισαν να γίνονται γνωστά τα έργα μου, και γι’ αυτό τα είδες κι εσύ.
Ερώτηση.: Είδαμε την Αναγέννηση και τον ρεαλισμό, είδαμε τις συνθέσεις, είδαμε την γέννηση του Ιμπρεσιονισμού, τον Εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό, την Ποπ Άρτ και την μετά ποπ άρτ, που βλέπεις να πηγαίνει η ζωγραφική σου στο μέλλον ;
Απ.: Με συνεπαίρνει η τεχνολογία, αυτό σημαίνει πως προσπαθώ να ενσωματώσω την τχνολογία όσο γίνεται περισσότερο μέσα στην ζωγραφική μου. Ο αγαπημένος μου David Hockney, εδώ και μερικά χρόνια ζωγραφίζει σε iPad, παλαιότερα έκανε έργα χρησιμοποιώντας φωτοτυπικό, λοιπόν προσπαθώ και εγώ να κάνω το ίδιο, να δημιουργήσω πορτραίτα στο iPad, τα οποία στην συνέχεια τα ανεβάζω στο opensea.io ως Non fungible Tokens (NFT), και τα οποία κάνω mining σε blockchain στον τύπο του Ethereum. Μέχρι τώρα που μιλάμε έχω ανεβάσει 9 έργα μου, αλλά σίγουρα μέχρι τέλος του χρόνου θα έχω τουλάχιστον 20. Επίσης προτιμώ να ζωγραφίζω μεγάλη διάσταση καμβά, και έχω στο πρόγραμμα τυλάχιστον ακόμη 10 έργα, σε μεγάλες διαστάσεις μέχρι το τέλος του 2023, φυσικά πάντα με την τεχνική που βλέπεις. Τα θέματα θα είναι και πάλι από τον χώρο της τέχνης , της πολιτικής και του αθλητισμού. Σε μικρότερη διάσταση, ένα επί ένα μέτρο, έχω ξεκινήσει μια σειρά με τα πρόσωπα του δωδεκάθεου, σαν απόλυτα αντιπροσωπευτικά της δικής μας Ελληνικής κουλτούρας. Ισως στο ενδιάμεσο να κάνω και ένα δυό κλασικά πορτραίτα, έτσι για να μην ξεχνιώμαστε.
Ερώτηση.: Πως βλέπεις τον εαυτό σου από δω και πέρα;
Απάντηση.: Σίγουρα θα συνεχίσω να ζωγραφίζω, είναι κάτι που με εξιτάρει, και έτσι θα αφιερώνω τον ελεύθερο μου χρόνο, γιατί δε στο κρύβω πως και η δουλειά μου είναι απαιτητική και απορροφά ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου.
Ερώτηση.: Διάβασα πως θα κάνεις μη ατομική έκθεση μέσα στο Μάιο, θα ήθελες να μας πεις κάτι γι’αυτό;
Απάντηση.: Σωστά, στις 17 Μαΐου μέχρι τις 23 Μαΐου θα εκθέσω στην blender gallery στη Γλυφάδα. Είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση η οποία γίνεται υπό την αιγίδα του πολιτιστικού τμήματος της UNESCO, την έκθεση θα εγκαινιάσει στις 19 Μαίου ο περιφερειάρχης Κρήτης κύριος Σταύρος Αρναουτάκης, και θα απευθύνουν χαιρετισμό ο πρόεδρος του Ομίλου για την ΟΥΝΕΣΚΟ Πειραιώς και Νήσων, και η Διευθύντρια Λόγου και Τέχνης της Ουνέσκο Πειραιώς και νήσων κυρία Κλέλια Χαρίση, επίσης, είναι μεγάλη μου τιμή που, στην εκδήλωση που θα γίνει στην Γκαλερί, την Παρασκευή 20 Μαίου, ο ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, κύριος Μάνος Στεφανίδης, θα κάνει και μία ξενάγηση και συζήτηση πάνω στα έργα μου.
Μάνο χάρηκα που τα είπαμε, σου εύχομαι καλή επιτυχία, περιμένω την πρόσκληση και θα τα πούμε από κοντά στη Γλυφάδα.
Πηγή fimotro.gr
