Θεσσαλονίκη… Σεπτέμβρης του ’22… Μακριά πολύ απ’ τις προγονικές τους εστίες, ξεριζωμένοι πρόσφυγες αντικρίζουν τη Σαλονίκη… Την πόλη που υποδεχόταν… Οι ντόπιοι φοβούνται, δεν τους θέλουν… τους κοιτούν με μισό μάτι… γίνονται προσβλητικοί …συχνά επιθετικοί… Ο Θωμάς Κοροβίνης βουτά την πένα του στη μνήμη, και σκιαγραφεί τις πρώτες στιγμές της διάδρασης με τους ντόπιους…
«Η υποδοχή ήταν ανύπαρκτη ως επιθετική στο πανελλήνιο. Τα ίδια συνέβησαν κι εδώ… Σιγά – σιγά άρχισαν να ζουν όλοι μαζί και να αλληλογνωρίζουν την συνύπαρξή τους».
Φωτιά αίμα θάνατος ξεριζωμός, την ερήμωση του Πόντου και της Μικρασίας απ’ το ελληνικό στοιχείο ακολουθούν τα εδώ στοιχειά… κακουχίες πόνος απελπισία… αλλά και περίσσια δύναμη ψυχής για να ξαναστήσουν τις ζωές τους…
Δυο καΐκια καταφθάνουν… μέσα τους ηθοποιοί του ΚΘΒΕ… υπό τους ήχους σμυρναίικων τραγουδιών ερμηνευμένων απ’ την Βούλα Σαββίδη και τον Ανδρέα Καρακότα αντικρίζουν την Σαλονίκη.
Σε σκηνοθεσία Χάρη Πεχλιβανίδη, το δρώμενο, συνδύασε θέατρο, τραγούδι, και οπτικοακουστικό υλικό απ’ το αρχείο του Χρήστου Νικολέρη, σε επιμέλεια Γιώργου Τούλα.
«Η Θεσσαλονίκη θα τιμά, θα σκέφτεται αλλά κυρίως θα κουβαλάει μέσα της όλους αυτούς που άφησαν τη γη του Πόντου, της Μικρασίας, της Καππαδοκίας, της Ρωμυλίας του Πόντου, της Θράκης, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης, και ήρθαν εδώ να μπολιάσουν τις δικές μας πόλεις και κυρίως τη Θεσσαλονίκη μας». δήλωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κ.Ζέρβας.
Πηγή: ertnews.gr
