Τα Σέρρας που έφυγαν: Οδός Σιδηροδρόμου… ή όταν το τρένο πέρασε από τα Σέρρας

Του Βασίλη Τζανακάρη

Επίσημα η πρώτη αμαξοστοιχία πέρασε από τον σιδηροδρομικό σταθμό των Σερρών το 1893. Ήταν η εποχή που ολοκληρώθηκε η σιδηροδρομική σύνδεση της Θεσσαλονίκης με τα Σέρρας, τη Δράμα και την Θράκη και κατασκευάστηκε η κεντρική οδός που ονομάστηκε «οδός σιδηροδρόμου» και έφτανε μέχρι το διοικητήριο απ΄ όπου συνέχιζε ως «οδός Διοικητηρίου».

Όλα αυτά έως ότου μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο πάρει την ονομασία: «Λεωφόρος Μεραρχίας Σερρών» προς τιμήν της αγαπημένης μεραρχίας του Βενιζέλου που απελευθέρωσε την πόλη. Σχεδόν με την έναρξη της σιδηροδρομικής επικοινωνίας φυτεύτηκαν εκατοντάδες δέντρα δεξιά κι αριστερά σε μια καλοζυγισμένη σειρά ενώ από τη μια της πλευρά άφηνε ένα μικρό μονοπάτι για να βρίσκει καταφύγιο ο περιπατητής έτσι και συντύχαινε με καμιά άμαξα που θα έτρεχε ή κάποια κουστωδία καβαλαραίων που θα κάλπαζαν επιδεικτικά σηκώνοντας πίσω της σύννεφα σκόνης.

Στην είσοδό της οδού, αμέσως μετά τον σιδηροδρομικό σταθμό, κατασκευάστηκε ειδικό κτίριο με ένοπλη φρουρά από τούρκους στρατιώτες για τον έλεγχο των εισερχομένων στην πόλη ή για την επιβολή κάποιου φόρου εισαγωγής εμπορευμάτων σ΄ αυτήν, που θα έφταναν με το συρμό. Ως κατάλοιπο του κτιρίου εκείνου επέζησε μέχρι την εποχή μας ένα περίπτερο που κι αυτό καθώς για πολύ καρό ήταν θεόκλειστο ξεριζώθηκε πριν μερικές δεκαετίες. Η οδός σιδηροδρόμου στην αρχή και η συνέχειά της ως οδός διοικητηρίου περνούσε μέσα από μπαχτσέδες, χέρσα χωράφια ή ακόμη και έλη με στάσιμα γκριζοπράσινα νερά όπου βασίλευαν τα νερόφιδα και ακούγονταν ασταμάτητα και συνεχή τα κοάσματα των βατράχων.

Αργότερα ο δρόμος εξωραΐστηκε ένθεν και ένθεν πρώτα με τη δημιουργία του Ηρώου της πόλης και στη συνέχεια με πολλούς θερινούς κινηματογράφους και εξοχικά κέντρα διασκέδασης για να παραμείνει “ζωντανός” με τον σχεδόν καθημερινό περίπατο των Σερραίων, τις επισκέψεις τους στο Ηρώον αλλά και τα ερωτικά νυχτερινά τους συναπαντήματα .
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από το αρχείο μου και έχει τραβηχτεί στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα (1890-1900)