Επίθεση δέχτηκαν το βράδυ της Παρασκευή προς ξημερώματα του Σαββάτου (25/5) δύο εθελοντές ηλικίας 33 και 32 ετών στην Πάρνηθα, οι οποίοι βρέθηκαν στο βουνό στο πλαίσιο δράσης καθαρισμού του δάσους. Καθώς η δράση θα συνεχιζόταν και το Σάββατο οι εθελοντές αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο.

Κατά την διάρκεια της νύχτας, περίπου στη 01:30, σύμφωνα με τα όσα είπε στις Αρχές ο 33χρονος, έφτασαν στο σημείο δύο αυτοκίνητα με 7-8 νεαρά άτομα και άρχισαν να τους ρωτούν γιατί ήταν εκεί.

Αφού τους εξήγησαν οι εθελοντές, τα άτομα μπήκαν στα αυτοκίνητα τους και έφυγαν.

Μετά από λίγη ώρα, όμως, οι νεαροί επέστρεψαν στο σημείο και επιτέθηκαν στους εθελοντές. Ο 33χρονος κατάφερε να ξεφύγει από τους νεαρούς και πήγε να ζητήσει βοήθεια από άλλους εθελοντές που ήταν σε κοντινή απόσταση.

«Αν δεν μας βοηθούσε ο αρχηγός της αποστολής θα πέθαινε από αιμορραγία»

Όπως αναφέρει το ένα απο τα δύο θύματα της επίθεσης, αν δεν τους βοηθούσε ο αρχηγός της αποστολής, ο οποίος κοιμόταν ελάχιστα μέτρα μακριά, ο φίλος του θα είχε καταλήξει από αιμορραγία.

Ο ίδιος περιέγραψε τα δραματικά λεπτά που έζησε στα χέρια των νεαρών οι οποίοι τους χτυπούσαν «σαν αγέλη ζώων». «Ήταν μια τριήμερη εξόρμηση που ξεκινούσε από τα Δερβενοχώρια. Εγώ και ο Γιώργος βοηθήσαμε στο κομμάτι της Πάρνηθας, να καθαρίσουμε το δάσος από τα σκουπίδια. Γύρω στη 1.30, ήρθαν εκεί απέναντι κάτι πιτσιρικάδες και έκαναν φασαρία. Εμείς κοιμόμασταν αλλά καταλάβαμε ότι είναι περίεργοι και δεν θέλαμε να δώσουμε σημεία ζωής. Κάποια στιγμή πήγαν στο αμάξι του φίλου μου και το κοιτούσαν. Αρχικά, μόλις μας είδαν τρόμαξαν και πήγαν στα αμάξια τους. Μετά, φώναζαν «ποιοι είστε εσείς;». Τους είπαμε γιατί είμαστε εκεί και τους δείξαμε και τα σκουπίδια. Τότε αυτοί πλησίασαν με επιθετικό ύφος. Μας έλεγαν «εμείς είμαστε από το Μενίδι» και κάτι τέτοια. Έψαχναν να ξεκινήσουν καβγά. ΄Ήταν 7-8 άτομα, ηλικίας μέχρι 22 όχι παραπάνω. Μας είχαν κυκλώσει με τους φακούς και μας τσαμπουκαλεύονταν. Μετά μας λένε «εντάξει παιδιά, φεύγουμε» και εμείς ξάπλωσαμε πάλι. 10 λεπτά μετά βλέπω τα δύο αμάξια τους να έρχονται τέρμα γκαζώμενα. Κατεβάινουν κάτω και άρχισαν να φωνάζουν «κάναμε come back». Ήταν σαν αγέλη και σαν όχλος, ξεκίνησαν να μας χτυπάνε. Φάγαμε μπουνιές και κλωτσιές στο πρόσωπο. Ξεκίνησαν να μας βαράνε, τον Γιώργο τον μαχαίρωσαν τρεις φορές στην πλάτη και μια στο χέρι. Φώναξα τον Βασίλη και τότε αυτοί μόλις κατάλαβαν ότι μπορεί να υπάρχει και άλλο άτομο κοντά μας έφυγαν. Ο Γιώργος είχε πάρα πολλή αιμορραγία, ειδικά στο χέρι, και ήμασταν 40 λεπτά από το Αττικό που πήγαμε μετά. Του είχαν σπάσει και τη μύτη, του την έκαναν κομμάτια. Αν δεν τον έδενε ο Βασίλης θα τον χάναμε από την αιμορραγία».