Ο παλαιότερος εν ενεργεία νερόμυλος στα Πλατανάκια Σερρών

Μέσα σε ένα μικρό δάσος από πλατάνια ακούγεται μόνο ο ήχος του νερού που πέφτει επάνω σε μια ρόδα.

Ένας νερόμυλος συνεχίζει να γυρίζει ακούραστα επί 75 χρόνια και να αλέθει τις σοδειές των σιτηρών των παραγωγών της περιοχής, όπως λέει ο Νίκος Χαλκίδης διαχειριστής του νερόμυλου.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ Σερρών, μόλις 70 χλμ από τις Σέρρες η σύγχρονη τεχνολογία ανταγωνίζεται την παλαιότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας, από την εποχή της αγροτικής επανάστασης πριν από 10.000, όταν οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε έναν τόπο μόνιμα και έγιναν γεωργοί.

Η σύγκριση γέρνει την πλάστιγγα στην σύγχρονη βιομηχανία, αλλά ακόμη και σήμερα οι παραγωγοί πηγαίνουν στον νερόμυλο τα σιτηρά τους, όπως πριν από δεκαετίες, όταν ένας ευφυής πόντιος, ο Παναγιώτης Μωϊσίδης αποφάσισε ότι θα ήταν χρήσιμος και τον κατασκεύασε μόνος του, σύμφωνα με τον Χρήστο Αβραμίδη. Το νερό μπαίνει στο αυλάκι και με την βαρύτητα δίνει κίνηση στις φτερωτές οι οποίες με ιμάντες γυρίζουν τις μυλόπετρες και αυτές αλέθουν, ενώ παράλληλα δίνουν ηλεκτρική ενέργεια στον μύλο.

Οι δυο ειδικοί λένε πως ο νερόμυλος από τα πρώτα μηχανικά έργα που κατασκευάστηκε μπορεί να αντικαταστάθηκε, αλλά το βιομηχανοποιημένο μηχάνημα γυρίζει με περισσότερες στροφές και είναι διαφορετικό το τελικό προϊόν των αλεύρων. Ο μυλωνάς έχει την δυνατότητα ανεβοκατεβάζοντας την επάνω πέτρα να βγάλει λιγότερο ή περισσότερο χονδρό άλευρο, π.χ. για ψωμί ή τραχανά. Από ένα νησί, πιθανότατα την Μήλο, που ήταν φημισμένη για τις πέτρες μεταφέρθηκαν οι ογκόλιθοι που αλέθουν κάθε είδους σιτηρά. Ήδη, η ζήτηση αυξάνεται και οι δουλειές των παραδοσιακών μυλωνάδων. Ανάλογα με την ποσότητα που αλέθουν οι πέτρες πιάνει δουλειά το γνωστό «μυλοκόπι» το ειδικό σφυρί, που πελεκάει τις μυλόπετρες και τελικά γίνεται τραγούδι.