Με αφορμή τη στροφή 180 μοιρών στον καιρό, με κύρια χαρακτηριστικά την πτώση της θερμοκρασίας, τις βροχές και τις καταιγίδες, ο Θοδωρής Κολυδάς, επαναδημοσιεύει άρθρο με οδηγίες προστασίας από τους κεραυνούς.
Τι πρέπει να κάνουμε σε περιπτώσεις εκδήλωσης καταιγίδας με κεραυνούς όταν βρισκόμαστε στη θάλασσα με σκάφος ή χωρίς, είναι το κείμενο που δημοσίευσε σήμερα (30.07.2025) στα social media ο διευθυντής της ΕΜΥ, Θοδωρή Κολυδά.
Στην ανάρτησή του ο μετεωρολόγος δίνει όλες τις εναλλακτικές σε περίπτωση κεραυνών στην περίπτωση που βρισκόμαστε σε εξωτερικό χώρο και δη μέσα σε σκάφος.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Θοδωρή Κολυδά:
Οι πιθανότητες ένα σκάφος να χτυπηθεί από κεραυνό στην θάλασσα είναι πάρα πολύ μικρές διότι πολλές φορές υπάρχει κάτι υψηλότερο ξεκινώντας από βράχους και βραχονησίδες (γι’ αυτό καλό είναι να ταξιδεύουμε σχετικά κοντά στην ξηρά), αλλά και από τα κύματα που μας περιβάλουν.
O κεραυνός επιλέγει πάντα τον καλύτερο ηλεκτρικά δρόμο για να εκκενωθεί προς την θάλασσα και εδώ λοιπόν το μικρομεσαίο σκάφος (όπως ένα φουσκωτό) λόγω του μικρού του ύψους από την επιφάνεια της θάλασσας πλεονεκτεί απέναντι στα άλλα πλεούμενα, καθώς δεν διαθέτει τον τεράστιο μεταλλικό όγκο ενός πλοίου, ούτε το πανύψηλο κατάρτι ενός ιστιοπλοϊκού.
Για τα μεγάλα ιστιοπλοϊκά οι εταιρείες κατασκευής έχουν μεριμνήσει για ειδική αντικεραυνική προστασία, όπως συμβαίνει άλλωστε και στα μεγάλα πλοία.
Στα σκάφη θα πρέπει να γειώσουμε το Roll Bar με ένα καλώδιο το οποίο θα το βιδώσουμε από την μια μεριά με μια βίδα που το στερεώνει στο σκάφος, την δε άλλη άκρη σε ένα από τα μπουλόνια στήριξης της μηχανής, ακολουθώντας τον συντομότερο δρόμο, καθώς η μηχανή είναι το μοναδικό μεταλλικό εξάρτημα σε συνεχή επαφή με την θάλασσα.
Στην περίπτωση πολυεστερικού Roll Bar θα πρέπει να τοποθετήσουμε στο ψηλότερο σημείο του μια μεταλλική ακίδα 15 έως 20 εκατοστών η οποία μπορεί να χρησιμεύσει και σαν ιστός για μια σημαιούλα, η οποία όμως εσωτερικά θα ενώνεται με καλώδιο στο μπουλόνι στήριξης της μηχανής.
Θα πρέπει να γειώσουμε το μεταλλικό δοχείο καυσίμων αλλά και του νερού με χοντρό καλώδιο.
Επίσης γειωμένα πρέπει να είναι τα μεταλλικά μέρη της κονσόλας από τα οποία κρατιόμαστε, η άκρη της αλυσίδας που μένει στην βάρκα, η βάση του τιμονιού εάν αυτό είναι υδραυλικό, το σασί του VHF ο εργάτης της άγκυρας και ότι άλλο μεταλλικό αντικείμενο κάποιου όγκου ή επιφάνειας υπάρχει στο σκάφος.
Πάνω στο σκάφος με καταιγίδα δεν θα πρέπει να φοράμε, αλυσίδες, σταυρουδάκια, βραχιόλια, ρολόγια με μπρασελέ, ακόμα και δακτυλίδια. Όσο και αν φαίνεται παράξενο μπορεί να πυρακτωθούν από τα επαγωγικά ρεύματα και να μας προξενήσουν σοβαρά εγκαύματα.
Τα όσα ανέφερα παραπάνω χρησιμεύουν για να βρίσκει ο κεραυνός εύκολη οδό προς την θάλασσα, αλλά δεν είναι ικανό να προστατέψει τα ηλεκτρονικά μας από υπερτάσεις έστω και αν βρίσκονται εκτός λειτουργίας.
Υπάρχουν εταιρίες στο εξωτερικό που ισχυρίζονται ότι έχουν συστήματα που προστατεύουν τα μηχανήματα αλλά πάντα μέχρι κάποιο βαθμό το δε κόστος θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλό και δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο για τα λιγοστά και σχετικά φτηνά ηλεκτρονικά μηχανήματα ενός μικρομεσαίου σκάφους.
Η κεραία του WiFi
Γνωρίζουμε ότι για να έχουμε την καλύτερη απόδοση η κεραία πρέπει να βρίσκεται όσο το δυνατόν ψηλότερα. Αυτό φυσικά την κάνει ευάλωτη περισσότερο από κάθε άλλο εξάρτημα εκτεθειμένο σε ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις και δια μέσου αυτής το VHF μας. Θα πρέπει λοιπόν σε εξαιρετικές περιπτώσεις κακοκαιρίας να γειωθούν και τα δυο καλώδια της κεραίας από την μεριά εισόδου στο VHF και αυτό επιτυγχάνεται ξεβιδώνοντας τον κονέκτορα από το VHF και βιδώνοντας το σε ένα θηλυκό κονέκτορα γειωμένο.
Κατάδυση και κεραυνοί
Εκ προοιμίου αναφέρουμε ότι οι ίδιες οδηγίες ισχύουν όπως και για τους λουόμενους και δεν πάμε για καταδύσεις όταν έχει ή προβλέπεται καταιγίδα.
Αν τύχει και για κάποιο λόγο βρεθούμε στο νερό και καταλάβουμε ότι πέφτουν κεραυνοί όσο είμαστε σε μεγάλο βάθος και οι κεραυνοί δεν πέσουν πολύ κοντά μας δεν παθαίνουμε τίποτε. Τον κεραυνό τον απορροφάει η μάζα του νερού. Όταν όμως βρεθούμε στην επιφάνεια τότε είναι πολύ επικίνδυνο τα μέταλλα που κουβαλάμε μαζί μας φιάλη κ.λπ. λειτουργούν σαν μαγνήτης. Τι κάνουμε όμως αν βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση;
1) Κατά αρχήν παραμένουμε σε μεγάλο βάθος +10 m (στην αυτόνομη κατάδυση).
2) Επιστρέφουμε υποβρυχίως όσο πιο κοντά γίνεται στο σημείο εξόδου.
3) Αποθέτουμε όλο τον μεταλλικό εξοπλισμό στον βυθό
4) Αναδυόμαστε στην επιφάνεια και κολυμπάμε χωρίς να σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά διότι λειτουργούν σαν κεραίες.
5) Αναζητούμε ασφαλές μέρος μέχρι να περάσει η μπόρα. Μέσα σε αυτοκίνητο είναι το ποιο ασφαλές μέρος
6) Αφού περάσει η μπόρα και είμαστε “εκπαιδευμένοι” ψάχνουμε και βρίσκουμε τον εξοπλισμό μας
πηγή thestival.gr
