Αβραάμ Λαφαζάνης: Ο νέος ισχυρός δημοκρατικός πόλος ως αντίβαρο της εγχώριας συντήρησης

Του Αβραάμ Λαφαζάνη*

Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε σήμερα τους τίτλους του τέλους στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν αναμφίβολα ένας Αρχηγός έξυπνος, χαρισματικός, φωτεινός πολιτικός, που κατάφερε να μετατρέψει μία πολιτική λέσχη ιδεών του 3% δηλαδή τον μέχρι πρότινος ΣΥΡΙΖΑ, σε κόμμα εξουσίας του 36% και των 149 κοινοβουλευτικών εδρών.
Διατέλεσε επί 4,5 χρόνια Πρωθυπουργός της Ελλάδας, με δύο θητείες και δύο αντίστοιχες κοινοβουλευτικές περιόδους ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα.

Η πολιτική του συντριβή έμοιαζε θέμα χρόνου, με την είσοδο της χώρας σ’ ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο το 2015 ως απότοκο μιας 8 μηνης δήθεν περήφανης διαπραγμάτευσης, θέτοντας την Ελλάδα ένα βήμα κυριολεκτικά πριν το γκρεμό.

Η σημερινή του λοιπόν απόφαση, η οποία ήρθε με 4 χρόνια καθυστέρηση, αποτέλεσε ζήτημα πολιτικής για τον ίδιο αξιοπρέπειας, μιας που κανένας Πρώην Πρωθυπουργός δεν έχει μάθει να ευτελίζεται πολιτικά έτσι.

Από εδώ και στο εξής, η ευθύνη για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς περνά δικαιωματικά στο ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, με κύριο πλέον στόχο να σχηματιστεί από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη 2023 και τις ευρωπαϊκές εκλογές του Ιούνη 2024, ένα ισχυρό προοδευτικό αντίβαρο όπου θα σταθεί με τόλμη απέναντι στην εγχώρια συντήρηση.

Οι ευθύνες για τη δημοκρατική παράταξη μεγαλώνουν απότομα και σε περίπου ένα χρόνο από σήμερα, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποτελέσει ξανά την κύρια προοδευτική δύναμη της χώρας, επαναπατρίζοντας ουσιαστικά τους άλλοτε υποστηρικτές του, τους αποκαλουμένους κι ως ΠΑΣΟΚογενεις του ΣΥΡΙΖΑ πίσω στο σπίτι τους.