«Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα…». Με τη σημειολογική και συμβολική υιοθέτηση στίχων των μεγάλων ποιητών Α. Κάλβου, Γ. Χειμωνά και Οδ. Ελύτη αποχαιρέτησε την Φώφη Γεννηματά, ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Λαλιώτης, με άρθρο του στο ηλεκτρονικό περιοδικό της Βουλής «Επί του περιστυλίου».

Το 30ό τεύχος του περιοδικού, που μόλις κυκλοφόρησε (https://www.hellenicparliament.gr/userfiles/ebooks/periodiko_t030/index.html) είναι αφιερωμένο στην εκλιπούσα πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος Αλλαγής και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ευρεία παρουσίαση της ημερίδας που διοργανώθηκε στη Βουλή με θέμα τη διαχείριση των χρόνιων νοσημάτων και της προαγωγής του προσυμπτωματικού ελέγχου μετά την πανδημία COVID-19, όπου ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε πρόγραμμα προληπτικών εξετάσεων για τον καρκίνο του μαστού, το οποίο πήρε το όνομα της Φώφης Γεννηματά.

Το αφιέρωμα στην Φώφη Γεννηματά περιλαμβάνει τους σταθμούς της στην πολιτική, τους επικήδειους που εκφωνήθηκαν στην εξόδιο ακολουθία που έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών, καθώς κι ένα πολιτικό πορτρέτο της στο οποίο καταγράφονται οι απόψεις της εκλιπούσας προέδρου του Κινήματος Αλλαγής για μια σειρά από ζητήματα, όπως τα εθνικά θέματα, η προοδευτική διακυβέρνηση, η ποιότητα της δημοκρατίας, ο ρόλος της νέας γενιάς, τα εθνικά θέματα, η γυναικεία ισότητα, η μητρότητα, η οικογένεια, η μάχη με την αρρώστια κά. Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη ενότητα με τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα του Τύπου, καθώς και τις θέσεις και απόψεις που εξέφρασαν πολιτικοί σύντροφοί της και δημοσιογράφοι.

Στο άρθρο του, που τιτλοφορείται «”… Ένα, δύο, τρία Πάμε …” – Το φτερούγισμα στον Ουρανό», ο κ. Λαλιώτης αναφέρει ότι «αν και έχουν περάσει αρκετές μέρες, δεν έχω συμβιβαστεί με την απώλειά της και την απουσία της. Συνεχίζω να τη βλέπω δυνατή, όρθια και γενναία, αισιόδοξη, καρτερική και χαμογελαστή, ευαίσθητη, αξιοπρεπή και ανθρώπινη, μαχητική, στοχαστική και δημιουργική στις επάλξεις της ζωής, της πολιτικής και του Κοινοβουλίου, του Κινήματος Αλλαγής, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης».

«Αυτή η μεταφυσική άρνηση με οδηγεί στο καταφύγιο της περισυλλογής, της σιωπής και της μνήμης με έντονες εικόνες και ανεξίτηλες καταγραφές από τη ζωή, τη διαδρομή και τη δράση της», γράφει ο κ. Λαλιώτης και προσθέτει: «Τη Φώφη τη συνάντησα για πρώτη φορά, ως μαθήτρια του Δημοτικού, το 1974 την ημέρα των γενεθλίων της, τη σημαδιακή ημερομηνία 17 Νοεμβρίου, στα Εξάρχεια, στην ανοιχτή και φιλόξενη οικογενειακή εστία των αλησμόνητων και αείμνηστων γονιών της, του Γιώργου και της Κάκιας. Από τότε 46 χρόνια οι ζωές μας συμπροσδιορίστηκαν και οι διαδρομές μας ταυτίστηκαν. Με δεδομένους και αδιατάρακτους τους φιλικούς και οικογενειακούς δεσμούς μας, η Φώφη πάντα γνώριζε και βίωνε συναισθηματικά και πολιτικά την αγάπη και την εκτίμησή μου, την πίστη και την εμπιστοσύνη μου, την αμέριστη στήριξη, την θετική κριτική και την απόλυτη συμπαράστασή μου προς το Πρόσωπό της, προς αυτά που διαχρονικά μπορούσε να εκφράζει, να εκπροσωπήσει και να συμβολίσει».

Καταλήγει, δε, σημειώνοντας: «Για να ξεπεράσω, σε αυτή τη φάση, την αμηχανία της γραφής υιοθετώ σημειολογικά και συμβολικά το συμπυκνωμένο λόγο του Ανδρέα Κάλβου, του Γιώργου Χειμωνά και του Οδυσσέα Ελύτη:

– «… Ο ήλιος την εκύκλωνε

και με φως και με θάνατον

ακαταπαύστως…»

Ανδρέας Κάλβος

– «…Ο θάνατος φέρνει στο φως

την ευγενική καταγωγή του ανθρώπου…»

Γιώργος Χειμωνάς

– «…Όλα χάνονται.

Του καθενός έρχεται η ώρα.

Όλα μένουν.

Εγώ φεύγω.

Εσείς να δούμε τώρα…»