ΔΗΠΕΘΕ Σερρών: Το θεατρικό έργο «Εμμανουήλ Παπάς» στον Ορφέα Σερρών

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών συνεχίζοντας να δείχνει την αμέριστη υποστήριξη του στον ιστορικό Σύλλογο “Ορφέα” Σερρών με απόφαση του Προέδρου και του Διοικητικού Συμβουλίου θα δώσει το Σάββατο 16 Οκτωβρίου μια παράσταση του έργου
«Εμμανουήλ Παπάς» στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια»  στις 20.30΄μ.μ. με ένα συμβολικό αντίτιμο των 5 ευρώ τα έσοδα της οποίας θα πάνε εξ ολοκλήρου και απευθείας στον σύλλογο Ορφέα.
Ας στηρίξουμε όλοι τον Ορφέα Σερρών.

Διάθεση εισιτηρίων καθημερινά 10.00΄ π.μ. – 14.00 το φουαγιέ του θεάτρου «Αστέρια» 

Υπεύθυνος φορέας για την έκδοση και διάθεση των εισιτηρίων είναι ο Όμιλος «ΟΡΦΕΑΣ» Σερρών.
Η είσοδος για το κοινό θα πραγματοποιείται με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή  πιστοποιητικό νόσησης (συνδυαστικά με αστυνομική ταυτότητα ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας) και για τους ανήλικους θεατές 4 έως 11 ετών self test  τελευταίου 24ώρου.

Θα τηρηθούν αυστηρά όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα ασφαλούς προσέλευσης και παραμονής στον χώρο για την αποφυγή εξάπλωσης του COVID-19 όπως αυτά ορίζονται με την από 04/10/21 , Α.Π εισερχόμενα 473468 οδηγία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ  ΣΤΟΙΧΕΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  ΠΑΠΑ

Ο Εμμανουήλ Παπάς υπήρξε μια από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές του Αγώνα του 1821. Σερραίος μεγαλέμπορος, τραπεζίτης και μέλος της Φιλικής Εταιρείας, υπήρξε ο αρχηγός των εξεγερμένων Ελλήνων στη Μακεδονία. Δαπάνησε όλη την τεράστια περιουσία του (300.000 δίστηλα τάλιρα) για τους σκοπούς της Επανάστασης και κατόρθωσε, αν και αγνοούσε τη στρατιωτική τέχνη, να διατηρήσει ζωντανή για ένα εξάμηνο την επαναστατική εστία της Χαλκιδικής. Από τα οκτώ αγόρια του (είχε και τρία κορίτσια από τον γάμο του με τη Φαίδρα) τα τρία έπεσαν στον Αγώνα.  

Γεννήθηκε στο χωριό Δοβίστα Σερρών (νυν Εμμανουήλ Παππά) το 1772. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησε μεγάλη περιουσία, παρά τις περιορισμένες γραμματικές γνώσεις του. Χρησιμοποίησε το αναμφισβήτητο κύρος του (και ως δανειστής των Τούρκων αγάδων) για να επιτυγχάνει ευνοϊκές αποφάσεις από την Οθωμανική Διοίκηση υπέρ των χριστιανών της περιφέρειας των Σερρών, οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν πολλά προνόμια, χάρη στις δικές του ενέργειες. Όταν το 1817 ο διοικητής των Σερρών, Γιουσούφ Μπέης, προσπάθησε να τον εκβιάσει για να του αποσπάσει ένα μεγάλο ποσό, αυτός κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη και χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του δικαιώθηκε. Κατά την εκεί παραμονή του ασχολήθηκε με τραπεζιτικές εργασίες και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στις 21 Δεκεμβρίου 1819 από τον Κωνσταντίνο Παπαδάτο, άνθρωπο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στο ταμείο της οποίας προσέφερε 1.000 γρόσια για την ενίσχυση των οικονομικών της. Όταν πληροφορήθηκε για το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, και με προτροπή του ιδίου, ναύλωσε το πλοίο του θρακιώτη καπετάνιου Χατζηαντώνη Βισβίζη και, αφού το φόρτωσε με οπλισμό και άλλα εφόδια, αναχώρησε στις 23 Μαρτίου του 1821 για το Άγιο Όρος, με στόχο να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες κατά του Οθωμανού κατακτητή. Με κέντρο τη Μονή Εσφιγμένου, της οποίας ο ηγούμενος Ιωακείμ ήταν, επίσης,  μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, ξεκίνησε την προετοιμασία για τη μεγάλη εξέγερση.

Οι συγκρούσεις, που έγιναν στον Πολύγυρο στις 17 Μαΐου μεταξύ Ελλήνων κατοίκων και Τούρκων στρατιωτών, τον ανάγκασαν να επισπεύσει την κήρυξη της επανάστασης από τις Καρυές του Αγίου Όρους, όπου οι μοναχοί τον ανακήρυξαν «Αρχηγό και Προστάτη της Μακεδονίας». Την 1η Ιουνίου κατέλαβε την Ιερισσό και προχώρησε προς τα ενδότερα της Χαλκιδικής. Σύντομα, τα Οθωμανικά στρατεύματα υπό τον διοικητή της Θεσσαλονίκης Αβδούλ Αβούδ ανέκτησαν τον έλεγχο της κατάστασης και μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1821 κατέστειλαν την εξέγερση. Καθοριστική ήταν η Μάχη της Κασσάνδρας (30 Οκτωβρίου), όταν οι δυνάμεις του Εμπού Λουμπούτ κατέσφαξαν τους άνδρες του Χατζή Χριστοδούλου. Ο Παπάς μόλις που πρόλαβε να σωθεί και απογοητευμένος από την έλλειψη συμπαράστασης από τους μακεδόνες οπλαρχηγούς αποσύρθηκε στη μονή Εσφιγμένου. Εκεί πληροφορήθηκε τη συνθηκολόγηση  των μονών με τον Αβδούλ Αβούδ και την απόφαση εξόντωσης του. Έτσι, με την βοήθεια του ηγουμένου της μονής Εσφιγμένου, Ευθυμίου, αναχωρεί για την Ύδρα με στόχο τη συνέχιση του Αγώνα. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κι ενώ το πλοίο περιέπλεε τον Καφηρέα, παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει σε ηλικία 49 ετών. Η κηδεία του έγινε με τιμές αρχιστρατήγου στην Ύδρα στις 5 Δεκεμβρίου του 1821.

 Στις 20 Νοεμβρίου του 1971 τα λείψανά του μεταφέρθηκαν και εναποτέθηκαν κάτω από τον ανδριάντα του, στην Πλατεία Ελευθερίας των Σερρών.

Στη δική μας την παράσταση προσπαθήσαμε να δώσουμε όλο το συγκινησιακό φορτίο της εποχής χρησιμοποιώντας τη δομή ενός κειμένου που κινείται κυρίως στα όρια της μεταφυσικής, που καταγράφει και αναδεικνύει τη στιγμή του ταξιδιού του ήρωα προς την Ύδρα, δηλαδή τις τελευταίες στιγμές του εν ζωή, και παράλληλα  να παρουσιάσουμε με πρωτότυπο τρόπο το διαδραστικό κομμάτι της παράστασης που διασυνδέει όλο το ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο κινείται ο ήρωας, με το κριτικό πνεύμα της οπτικής γωνίας και των προβληματισμών μας.

 Ένα έντονο καταγγελτικό ύφος  για τις αδικίες και τα αδιέξοδα που ταλάνισαν τους επαναστάτες, επηρέασαν την έκβαση του Αγώνα και οδήγησαν τον ήρωα στο τραγικό του τέλος χαρακτηρίζει την παράσταση και προβληματίζει τον θεατή.

Τα υπόλοιπα επί σκηνής, το μόνο μέσο για να προσεγγίσουμε τους θεατές.