Αν μεγαλώνεις ένα παιδί εξαιρετικά δύσκολο στο φαγητό, διάσημη σεφ και μαμά έχει να σου δώσει μία συμβουλή που δεν περίμενες να ακούσεις.
Αν έχει τύχει να παρακολουθήσεις ποτέ το αμερικανικό Top Chef, το οποίο προβάλλεται με αμείωτη επιτυχία τα τελευταία 18 χρόνια, θα έχεις σίγουρα βάλει στην καρδιά σου την Gail Simmons. Πρόκειται για μία από τους κριτές, γνωστή για τα άκρως επιτυχημένα βιβλία μαγειρικής της, αλλά και το κοινωνικό της έργο: Η Simmons συμμετέχει στη φιλανθρωπική οργάνωση Common Threads, που διδάσκει σε παιδιά χαμηλών εισοδηματικά οικογενειακών να μαγειρεύουν υγιεινά, ενώ έχει εγκαινιάσει την καμπάνια Food & Wine’s Grow for Good, προκειμένου να παρέχει ενημέρωση και να συγκεντρώνει χρήματα για να στηρίζει βιώσιμα αγροτικά προγράμματα.
Η διάσημη food expert είναι και μαμά δύο μικρών παιδιών που, σε αντίθεση με ό,τι θα περίμενε κανείς, δεν είναι καθόλου «εύκολα» με το φαγητό. Όπως λέει σε συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα, «πολλά από τα φαγητά που τους προσφέρω μου τα πετάνε στα μούτρα. Στο τέλος της ημέρας, τα παιδιά δεν τα ενδιαφέρει τι δουλειά κάνω. Είμαι η μαμά τους και δεν θέλουν να φάνε αυτά που εγώ τα πιέζω να φάνε. Αυτή είναι, όμως, μία προσδοκία με την οποία οι περισσότερες μαμάδες πιέζουμε τον εαυτό μας: θέλουμε τα παιδιά μας να τρώνε θρεπτικά, υγιεινά, να απολαμβάνουν ποικιλία τροφών, να τρώνε όλα τους τα λαχανικά».
Τι κάνεις όταν το παιδί αρνείται να φάει αυτά που του προσφέρεις;
Αναλύοντας την άποψή της αναφορικά με το γιατί τα παιδιά αρνούνται να φάνε πολλά φαγητά, η Simmons εξηγεί ότι είναι μία έκφραση ανεξαρτησίας: «Συχνά δεν έχει να κάνει με το πόσο νόστιμο είναι ένα φαγητό. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ζωές των παιδιών βρίσκονται υπό έλεγχο κάθε δευτερόλεπτο. Τους λέμε πότε να ντυθούν, πότε να κάνουν τα μαθήματά τους, πότε να πάνε στο σχολείο, πότε να δουν οθόνες και πότε όχι, πώς να ζήσουν, πότε να πάνε στο μπάνιο… Τα παιδιά, την ίδια ώρα, προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν και έτσι το τραπέζι της κουζίνας είναι συχνά ένα πεδίο όπου η μάχη αυτή εξελίσσεται».
Κάνε το παιδί βοηθό σου στο μαγείρεμα
Τι κάνεις, τότε; «Η συμβουλή που δίνω πάντα στους γονείς είναι διπλή: Πρώτον, κάλεσε τα παιδιά στην κουζίνα για να συμμετέχουν στην προετοιμασία του φαγητού. Ως γονείς αναγκαζόμαστε να μαγειρεύουμε πάρα πολύ. Τρία γεύματα την ημέρα είναι πολλά, ακόμα κι όταν έχεις βοήθεια με το μεγάλωμα των παιδιών. Αν πρόκειται να περνάς τόσο χρόνο στην κουζίνα, δες το και σαν ευκαιρία να δώσεις μερικά ποιοτικά μαθήματα στα παιδιά σου, αλλά και να διασκεδάσεις μαζί τους. Όσο περισσότερο χρόνο περνούν στο πλευρό σου, τόσο περισσότερο θα βλέπουν τι σημαίνει μαγειρική και τόσο θα την εκτιμούν. Έτσι θα νιώθουν και πιο υπερήφανα αν έχουν συμμετάσχει στο τελικό αποτέλεσμα.»
«Βέβαια, το να έχεις παιδιά στην κουζίνα είναι επικίνδυνο, είναι κουραστικό, σου προκαλεί στρες. Τα κάνουν όλα μαντάρα, δεν ακολουθούν συνταγές… θέλει πολλή υπομονή… αλλά έχω δει τρομερή μετάβαση στον τρόπο που τα παιδιά μου τρώνε και μαθαίνουν να αγαπούν το φαγητό κάθε φορά που τα βάζω να δουλέψουν στην κουζίνα. Εξάλλου, τα παιδιά αγαπούν την ευθύνη, θέλουν να νιώθουν ότι έχουν έναν σκοπό. Όταν μαγειρεύουν, νιώθουν σαν μεγάλοι. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι μερικές φορές αυτό που για εμάς είναι δουλειά, αγγαρεία, για εκείνα είναι το παιχνίδι τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, υπάρχουν και κουζίνες-παιχνίδια ή ηλεκτρικές σκούπες-παιχνίδια. Γι’ αυτό το να τα βάλεις να κάνουν δουλειές στην κουζίνα τα ενδυναμώνει. Τους επιτρέπει να παίζουν τους μεγάλους και αυτό διδάσκει στα παιδιά πολλά μαθήματα».
Μην το πιέζεις να τρώει ό,τι δεν θέλει να φάει
Η δεύτερη συμβουλή της Simmons είναι πραγματικά απροσδόκητη: «Σταμάτα να πιέζεις τα παιδιά να τρώνε διαφορετικά πράγματα. Μη λες πράγματα όπως: Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν φας όλο το μπρόκολο ή Δεν θα φας γλυκό αν δεν αδειάσεις το πιάτο σου.
Αντιλαμβάνομαι ότι η προσπάθειά μου να δοκιμάσουν νέα φαγητά –ή φαγητά που θέλω να φάνε αλλά διστάζουν– είναι πολύ πιο επιτυχημένη αν απλά τα αφήσω σε ένα πιάτο στο κέντρο του τραπεζιού χωρίς να δώσω σημασία ή χωρίς να αναφερθώ σε αυτά. Προσπάθησε να κάνεις τα φαγητά αυτά μέρος της καθημερινότητας στο σπίτι. Όσο περισσότερο σε βλέπουν να τα τρως, όσο βλέπουν ότι υπάρχουν στο τραπέζι ή στο ψυγείο αλλά δεν επικεντρώνεσαι σε αυτά και δεν σε πιάνει εμμονή, τόσο πιο πιθανό είναι με τον καιρό να τα δοκιμάσουν. Έχω παρατηρήσει πως ο τρόπος αυτός πραγματικά βοηθά τη σχέση των παιδιών με όλα αυτά τα φαγητά που συνήθως βλέπουν και λένε μπλιάχ, π.χ. με τα πράσινα λαχανικά».
πηγή ow.gr
