Date:
Διανύοντας τον έβδομο και ψυχρότερο μήνα του έτους, αρκετές νύχτες στη Μελβούρνη οι ελάχιστες τιμές πέφτουν κάτω από τους 0 βαθμούς Κελσίου.
Εκτεθειμένοι σε αυτό το κρύο, στην πείνα, σε κάθε είδους απειλές, χιλιάδες άνθρωποι ζουν άστεγοι εκεί, στην χώρα που θεωρήθηκε η Γη της Επαγγελίας από αρκετούς κατοίκους της νοτίου Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Περπατώντας στα στέκια των αστέγων ακούς κάποιες φορές ελληνικά.
Είναι ομογενείς, συνήθως δεύτερης γενιάς ή απλώς Ελληνες που έφτασαν στην Αυστραλία αναζητώντας λύση στο προσωπικό τους αδιέξοδο και τελικά κατέληξαν άστεγοι στους δρόμους μιας ξένης χώρας. Πολλοί έχουν ψυχολογικά προβλήματα ή είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά.
Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία της Αυστραλίας οι άστεγοι στη χώρα έχουν αυξηθεί κατά 14% την τελευταία πενταετία φτάνοντας τους 116.427 ανθρώπους. Το 30% αυτών, όπως αναφέρεται, έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Πρόσφατο ρεπορτάζ του αυστραλιανού τηλεοπτικού δικτύου sbs έκανε ειδική αναφορά στους Ελληνες που ζουν στους δρόμους της Μελβούρνης, υπολογίζοντάς τους σε «δεκάδες».
«Είναι πολύ λυπηρό. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν προβλήματα, μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και ήρθαν στην Αυστραλία, συνήθως σε συγγενείς ή σε γνωστούς τους. Κάποιοι είχαν ψυχολογικά προβλήματα ή εξαρτήσεις από πριν και εδώ επιδεινώθηκαν με αποτέλεσμα να βρεθούν στον δρόμο», λέει στα «ΝΕΑ» η ομογενής Ελένη Ανδριανάκη, ψυχολόγος και νοσοκόμα, η οποία ως υπάλληλος του αυστραλιανού κράτους προσφέρει βοήθεια στους άστεγους της Μελβούρνης. «Από τη στιγμή που μένεις άστεγος μπαίνεις ούτως ή άλλως σε έναν φαύλο κύκλο ναρκωτικών, αλκοόλ, ακόμη και πορνείας για τα κορίτσια», συμπληρώνει.
«Η Εκκλησία βοηθά αυτούς τους ανθρώπους ως έναν βαθμό, όμως το πρόβλημα είναι σοβαρό. Πρόσφατα συνέλαβαν δύο κοπέλες και τις έφεραν στην υπηρεσία όπου εργάζομαι. Η μία είχε έρθει από την Ελλάδα, γνωρίστηκε με κάποιον που την έκανε βαποράκι, δεν ήξερε ούτε αγγλικά για να συνεννοηθεί. Με παρέμβασή μου μπήκε κάποιος δικηγόρος για να τη βοηθήσει», λέει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με την κ. Ανδριανάκη, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία ορατή προοπτική, ένα κίνητρο που θα τους βοηθούσε να ξεφύγουν από το τέλμα.
«Δουλεύοντας με τους άστεγους συνάντησα ένα αγόρι 26 χρόνων και τον ρώτησα αν θα ήθελε να κάνω μια προσπάθεια για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ήταν εθισμένος σε ουσίες. Κοιτώντας με στα μάτια με ρώτησε “Στην Ελλάδα…; Τι να κάνω στην Ελλάδα; Πες μου τι να κάνω εκεί;”. Του είπα “Μα και εδώ τι κάνεις;”. Και μου απάντησε “Η Ελλάδα χάθηκε, πάει, τελείωσε…”».
Αύξηση
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο σε Έλληνες μετανάστες. Στην τελευταία απογραφή που πραγματοποίησαν οι αυστραλιανές αρχές καταγράφεται ότι το 15% όσων μετανάστευσαν στην Αυστραλία την περίοδο 2011- 2015 είναι άστεγοι διαβιώντας σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σχολιάζοντας τα στοιχεία, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Συμβουλίων των Εθνοτικών Κοινοτήτων της Αυστραλίας δήλωνε τον Μάιο του 2018: «Οι αριθμοί δείχνουν πόσο ευάλωτοι είναι οι νεοαφιχθέντες μετανάστες στην Αυστραλία. Τη μεγαλύτερη ανάγκη για βοήθεια την έχουν τον πρώτο καιρό – και αν η περίοδος αναμονής τους για κοινωνική πρόνοια επιμηκυνθεί, αυτοί οι άνθρωποι θα τεθούν σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο».
Σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς την Αυστραλία υπερέβη τη μετανάστευση της δεκαετίας του ΄60: Υπολογίζεται ότι περίπου 40.000 Έλληνες έκαναν αυτό το μακρινό ταξίδι από το 2010 και μετά αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Οι περισσότεροι ήταν νέοι, πτυχιούχοι και οι ίδιοι ή συγγενικά τους πρόσωπα είχαν ήδη κάποιου είδους σχέση με τη χώρα. Είναι οι άνθρωποι που στην Αυστραλία αποκαλούνται «νεομετανάστες» ή «παιδιά της ελληνικής κρίσης».
Παραπληροφόρηση των μεταναστών
Ο ξενιτεμός των Ελλήνων στην Αυστραλία εν μέσω οικονομικής κρίσης δεν ήταν ρόδινος. Πριν από λίγα χρόνια ο ερευνητής του Πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης, Νίκος Γκολφινόπουλος, πραγματοποίησε μελέτη σε σχέση με τις συνθήκες που συνάντησαν οι νεομετανάστες που έφτασαν στην Αυστραλία από το 2008 και μετά. Η πλειονότητά τους, άνθρωποι ηλικίας από 19 έως 39 ετών, έκαναν λόγο για «παραπληροφόρηση των Ελλήνων σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην Αυστραλία». Η εικόνα «του εργασιακού παραδείσου, των πολλών ευκαιριών για επιτυχία και πλουτισμό και η πλουσιοπάροχη βοήθεια των ελληνικών κοινοτήτων προς τους νεοφερμένους» ήταν πλασματική…
