Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν στις 3 Φεβρουαρίου

Στις 3 Φεβρουαρίου σύμφωνα με το εορτολόγιο είναι των Αγίων Σταματίου και Ιωάννου, Αγίου Συμεών εκ Ρωσίας

Γιορτάζουν τα ονόματα: Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα, Συμεών, Συμεώνης, Σύμος, Συμεωνή, Συμεωνία, Συμεώνα, Σύμη.

Άγιοι Σταμάτιος και Ιωάννης

Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος κατάγονταν από τις Σπέτσες και μαρτήρησαν υπέρ του Ονόματος του Χριστού στη Χίο, το έτος 1822 μ.Χ. Από αυτούς οι δύο πρώτοι, ο Σταμάτιος και ο Ιωάννης, ήσαν αδελφοί. Ο πατέρας τους ονομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης και η μητέρα τους Ανέζω.

Κατά το έτος 1822 μ.Χ., σύμφωνα με το saint.gr, οι Άγιοι ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους πέντε ναυτικούς, που ασχολούνταν με το εμπόριο, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συναθλητής αυτών Νικόλαος. Η σφοδρή θαλασσοταραχή τους ανάγκασε να προσαράξουν απέναντι από τη Χίο, σε παραλία της Μικρασιατικής γης που ονομαζόταν Τσεσμέ. Αφού εξήλθαν στην ξηρά, φοβούμενοι τους Τούρκους, εμπιστεύτηκαν την ζωή τους σε κάποιον Χριστιανό, τον οποίο παρακάλεσαν να μεριμνήσει, δίδοντάς του αμοιβή για την εξεύρεση υλικών, προκειμένου να επισκευάσουν τα χαλασμένο πλοιάριό τους. Όμως αυτός τους πρόδωσε στον αγά και οδήγησε εναντίων τους, τους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι τους κατεδίωξαν. Από τους επτά οι δύο φονεύθηκαν, άλλοι δε δύο έφυγαν διά θαλάσσης. Οι Οθωμανοί, εξαγριωμένοι, συνέλαβαν τους δύο αδελφούς, Σταμάτιο και Ιωάννη και τον γέροντα πλοίαρχο Νικόλαο. Ο πασάς, αφού τους ανέκρινε, έδωσε εντολή να φυλακίσουν τους δύο αδελφούς και να αποκεφαλίσουν το Νικόλαο στην εκτός του κάστρου πεδιάδα.

Οι Τούρκοι προέτρεπαν το Νικόλαο να αλλαξοπιστήσει, για να γλυτώσει τον θάνατο και να κερδίσει την ζωή, εκείνος όμως απάντησε με θάρρος ότι δεν αρνείται την πίστη του. Έτσι, ομολογώντας τον Χριστό, δέχθηκε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εξισλαμίσουν και τους δύο αδελφούς. Παρά τις μεθοδικές και επίμονες προσπάθειες αυτών, επί επτά συνεχείς ημέρες, δεν κατάφεραν τίποτε. Οι Μάρτυρες βρήκαν την ευκαιρία και απέστειλαν κρυφά έγγραφη την εξομολόγησή τους προς τον Μητροπολίτη Χίου, ο οποίος τους έδωσε την ευλογία του, για να προχωρήσουν προς τον δρόμο του μαρτυρίου με πνευματική ανδρεία. Κοινωνήσαντες δε των Αχράντων Μυστηρίων, των οποίων την αποστολή οικονόμησε ο Επίσκοπος διά γυναικός , ήσαν έτοιμοι για την μεγάλη θυσία.

Προσαχθέντες ενώπιον του πασά, διεκήρυξαν και πάλι την ακλόνητη πίστη τους στον Χριστό και πορευόμενοι προς το μαρτύριο φώναξαν προς το πλήθος: «Χριστιανοί είμεθα, για τον Χριστό πηγαίνουμε στον θάνατο». Έτσι δέχθηκαν τους στέφανους του μαρτυρίου, αποκεφαλισθέντες, ο μεν νεομάρτυρας Σταμάτιος σε ηλικία 18 ετών, ο δε νεομάρτυρας Ιωάννης σε ηλικία 22 ετών.

Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος

Γέροντας σοφός Ισραηλίτης, που πήρε στην αγκαλιά του τον μικρό Ιησού κατά την Υπαπαντή του Χριστού. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 3 Φεβρουαρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Συμεών και Συμεωνία.

O Συμεών, σύμφωνα με το sansimera.gr, κατοικούσε στο Ιεροσόλυμα και ήταν άνθρωπος δίκαιος και ενάρετος. Σύμφωνα με τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά (β 25-36), φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, βρέθηκε στην είσοδο του Ναού των Ιεροσολύμων κατά την Υπαπαντή του Χριστού. Ζήτησε κι έλαβε στην αγκαλιά του το Θείο Βρέφος και στη συνέχεια αναφώνησε το περίφημο «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα…». Προείδε, ακόμη, τον μαρτυρικό σταυρικό θάνατο του Κυρίου και προείπε στην Παναγία τις θλίψεις που θα δοκίμαζε γι’ Αυτόν.

Παρούσα στη συνάντηση του Συμεών (ή Συμεώνος) με τον Ιησού ήταν και η γηραιά Άννα, κόρη του Φανουήλ, η οποία διακήρυξε ότι το μικρό παιδί ήταν ο Μεσσίας, που ανέμενε ο λαός του Ισραήλ. Η μνήμη της Άννας, που ανακηρύχθηκε προφήτις, συνεορτάζεται με αυτή του Συμεών.

Λαογραφία

Τον Άγιο Συμεών τιμούσαν οι έγκυες γυναίκες, που την ημέρα της γιορτής του απέφευγαν να κάνουν οποιαδήποτε εργασία, από φόβο μήπως το παιδί γεννηθεί «σημειωμένο», «με σημάδι». Η πρόληψη αυτή οφείλεται, σύμφωνα με τους λαογράφους (Μέγας), με την παρετυμολογία του ονόματος του Αγίου, που συσχετίστηκε με το ρήμα σημειώνω (κάνω σημάδι).

Για την αποτροπή ενός τέτοιοι κακού, η έγκυος μόλις άγγιζε κάτι το απαγορευμένο (μαχαίρι,ψαλίδι, βελόνα κ.ά.) έπιανε ένα μέρος του σώματός της που ήταν σκεπασμένο με ρούχο, ώστε να αποτυπωθεί εκεί το υποτιθέμενο σημάδι. Εναλλακτικά, έλιωνε αλάτι, βύθιζε το χέρι της στο νερό και το σκούπιζε στο πίσω μέρος του σώματός της, απαγγέλοντας το δίστιχο: «Ό,τ’ έπιασα, ό,τ’ έκαμα, οπίσω μου να πάει/και σαν τ’ αλάτι που ’λιωσε έτσι και αυτά να λιώσουν».

Εκτός από τις έγκυες, την ημέρα της εορτής του Αγίου Συμεών, αργούσαν και οι κύριοι των ζώων, για να μην γεννηθούν «σημειωμένα» τα νεογνά τους.

Οι τρεις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου με τις ισάριθμες εορτές (Αγίου Τρύφωνα, Υπαπαντής, Αγίου Συμεών) ονομάζονται Συμόγιορτα.