Στις 4 Μαΐου σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζει η Αγία Πελαγία, Ιλάριος ο θαυματουργός, Μελδά μάρτυρος και γιορτάζουν όσοι φέρουν τα ονόματα:
Πελαγής, Πελάγιος, Πελαγία, Πελαγούλα, Πελαγίνα, Πελαγίτσα, Πελαγιώ *
Ιλάριος *
Μελής, Μέλος, Μέλιος, Μέλας, Μέλια, Μελίτσα
Εορτολόγιο- 4 Μαΐου: Αγία Πελαγία
Η Αγία Πελαγία είναι μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 4 Μαΐου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Πελάγιος και Πελαγία.
Η Αγία Πελαγία, σύμφωνα με το sansimera.gr, γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας κι έζησε επί βασιλείας Διοκλητιανού. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, όμως σε νεαρή ηλικία είδε σε όραμα τον αρχιεπίσκοπο Ρώμης, ο οποίος την προέτρεπε να βαπτισθεί χριστιανή. Όταν ξύπνησε και συνήλθε ζήτησε άδεια από τη μητέρα της και με το πρόσχημα ότι θα μεταβεί στην τροφό της, που ζούσε σε άλλη πόλη, πήγε στον αρχιεπίσκοπο, ο οποίος τη βάπτισε χριστιανή.
Αγία Πελαγία – Πώς μαρτύρησε
Αφού παρέδωσε τα πολυτελή της ενδύματα στην Εκκλησία για να πωληθούν και να διατεθούν τα χρήματα στους φτωχούς και αδύνατους, πήγε στην τροφό της, η οποία έγινε έξαλλη από θυμό και την έδιωξε. Αποφάσισε τότε να επιστρέψει στη μητέρα της, ελπίζοντας στη μητρική κατανόηση και στοργή. Μόλις όμως και η μητέρα της αντίκρυσε αυτή την ενδυμασία αναστατώθηκε και πέφτοντας στο πόδια της, την ικέτευσε να επανέλθει στην αρχική της πίστη. Η Πελαγία στεναχωρήθηκε, αλλά της δήλωσε ότι η απόφασή της ήταν οριστική και αμετάκλητη.
Όταν, όμως, ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε το γεγονός ότι ο γιος του, ο οποίος ήταν αρραβωνιαστικός της Πελαγίας, από τη θλίψη του αυτοκτόνησε, κάλεσε οργισμένος την Πελαγία και τη διέταξε να θυσιάσει στο είδωλα. Η Πελαγία με παρρησία αρνήθηκε, λέγοντάς του ότι γνώρισε τον αληθινό Θεό. Έξαλλος ο Διοκλητιανός, διέταξε να πυρώσουν ένα χάλκινο βόδι και να την τοποθετήσουν εντός του, όπου και μαρτύρησε.
Απολυτίκιο
Θείας πίστεως, τη επιγνώσει, ζόφον έλιπες, της αγνωσίας, Πελαγία Χριστού, καλλιπάρθενε. Ου την αείζωον δρόσον πλουτήσασα, δια πυρός τον αγώνα ετέλεσας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημὶν το μέγα έλεος.
Όσιος Ιλάριος ο Θαυματουργός
Η θερμότητα της πίστης και η καθαρότητα της ζωής του, τον ανέδειξαν πολύ νωρίς άξιο εργάτη του Ευαγγελίου. Ο Θεός μάλιστα, τον αξίωσε και να θαυματουργεί. Θεράπευσε παραλυτικούς και χωλούς, έλυσε με την προσευχή του την ανομβρία και πολλούς δαιμονισμένους απάλλαξε από τη μάστιγα τους, εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού.
Σύμφωνα με το saint.gr, για κάποιο χρονικό διάστημα αποσύρθηκε σε ερημικό τόπο, όπου ζούσε μέσα σε μια καλύβη. Εκεί μελετούσε και προσευχόταν, αγωνιζόμενος να καταρτίσει πνευματικότερα τον εαυτό του, μακριά από το θόρυβο του κόσμου. Έπειτα εμφανίστηκε και πάλι μέσα στην κοινωνία, εξακολουθώντας τη διδασκαλία και τις θεραπείες. Μετά από κοινή απαίτηση, δέχτηκε να χειροτονηθεί Ιερέας.
Στο νέο αυτό Ιερό υπούργημα, εξετέλεσε ευσυνείδητα όλα τα καθήκοντα του κάλου πρεσβυτέρου. Υπήρξε πατέρας και διδάσκαλος, φίλος της αλήθειας, εργάτης του Ευαγγελίου, υπόδειγμα πνευματικής γλώσσας, συναναστροφής, και ζωής αμέμπτου. Αναπαύθηκε εν Κυρίω, καταγινόμενος μέχρι τέλους της ζωής του, με τέτοια θεάρεστα έργα.
