Γιατί τρώμε τα συναισθήματά μας και πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο

Οι επιστήμονες λένε ότι το αντίδοτο σε αυτή την κατάσταση είναι η λογική και η οργάνωση. Το πως θα το πετύχουμε αυτό;

Η κλινική διαιτολόγος – διατροφολόγος, Κωσταλένια Καλλιανιώτη, αλλά και η ηθοποιός, μίλησαν στο Όλα για τη Ζωή μας στο MEGA για την συναισθηματική πείνα, και παρέθεσαν έξυπνους τρόπους προκειμένου να αποφύγουμε το συναισθηματικό φαγητό.

«Το παρηγορητικό φαγητό για μένα είναι η σοκολάτα, και μετά θα βάλω τα τυριά δε ξέρω γιατί!», σχολίασε η Τζένη Δραγούπη.

«Όταν δεν απόκριση σε κάποιο συναίσθημα καταφεύγουμε στο φαγητό. Ως επί το πλείστον δεν είναι σαλάτες, είναι θερμοδογόνα και έχουν πολλά λιπαρά», ανέφερε η κλινική διαιτολόγος – διατροφολόγος, Κωσταλένια Καλλιανιώτη.

Το συναισθηματικό φαγητό φέρνει το συναίσθημα της ενοχής, και έτσι το ξεχωρίζουμε από την πραγματική πείνα.

«Στη μεγάλη χαρά μπορεί να φας όχι μόνο όταν είσαι στεναχωρημένος!», πρόσθεσε η ηθοποιός.

Τα τελευταία χρόνια οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι τρώνε περισσότερο στις χαρούμενες περιόδους τους.

Έχει ορμονική βάση;

«Όταν καταναλώνουμε φαγητό αυξάνεται η  παραγωγή κάποιες ορμόνες που τονώνουν τα συναισθήματα χαράς ή νιώθουμε ανταμοιβή, για παράδειγμα αυξάνεται η ντοπαμίνη που είναι η ορμόνη της χαράς, οι ενδορφίνες που είναι τα φυσικά μας παυσίπονα αλλα και η σεροτονίνη που είναι η ορμόνη της ισορροπίας, Εάν ωστόσο βιώσω ένα απότομο στρες, η κατανάλωση τροφής δεν είναι προτεραιότητα και ο οργανισμός μπαίνει στη διαδικασία του «fight or flight»», δήλωσε η κ. Καλλιανιώτη,

Είναι το φαγητό υποκατάστατο;

«Το φαγητό αυξάνει τις ορμόνες χαράς, είναι η γεύση που προσδίδει περαιτέρω χαρά αλλά είναι η άμεση ενέργεια που μας δίνει», τόνισε η κ. Καλλιανιώτη.

Η συναισθηματική πείνα μπορεί να εκδηλωθεί απότομα, η αίσθηση των τύψεων είναι ένα χαρακτηριστικό. Πρέπει να αναρωτηθούμε όταν μας έρθει το αίσθημα της πείνας, εάν πεινάμε ή εάν μία συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση μας τό προκαλεί.

Δεν είναι ψυχολογική διαταραχή η κατανάλωση τροφής.

Έχει τις ρίζες του από την παιδική ηλικία. Η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορεί κανείς να προφέρει στον εαυτό του είναι η φροντίδα, να βάλει στη θέση του φαγητού μία ευχαρίστηση, να πάει μία βόλτα, να κάνει ένα χόμπι.