Ιατρικός Σύλλογος Σερρών- Ψήφισμα για τον Νίκο Αργυριάδη

Για την απώλεια του Νίκου Αργυριάδη, Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου

Σέρρες, 9 Δεκεμβρίου 2021

Η πρόωρη απώλεια του αείμνηστου Νίκου Αργυριάδη υπήρξε για όλα τα μέλη του Δ.Σ. αλλά και για κάθε συνάδελφο που είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει, απρόσμενη και ιδιαίτερα οδυνηρή.

Δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον καθένα από εμάς. Στους φίλους και συνεργάτες του, στον Ιατρικό Σύλλογο και την κοινωνία της πόλης μας. Και φυσικά σημαδεύει τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Παρότι θα μπορούσε να συνεχίσει να προσφέρει για πολλά ακόμη χρόνια, η προσφορά του έστω και μέχρι τη στιγμή που τον χάσαμε, είναι ανεκτίμητη.

Άνθρωπος προικισμένος με εξαιρετική ευφυΐα, ξεχώρισε από τα μαθητικά του ακόμη χρόνια.

Προερχόμενος από οικογένεια με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες και έχοντας χάσει τη μητέρα του μικρός, κατάφερε να μπει με εισαγωγικές εξετάσεις το 1978 στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης την οποία και τελείωσε με επιτυχία το 1984.

Ειδικεύθηκε αρχικά στη Χειρουργική στο Νοσοκομείο Σερρών και κατόπιν στη Μαιευτική – Γυναικολογία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στην Α’ Μαιευτική και Γυναικολογική κλινική του ΑΠΘ από την οποία και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή – ο πρώτος της γενιάς του – και μάλιστα σε εποχή που σε μια τέτοια προσπάθεια υπήρχαν αρκετά εμπόδια, αν ο υποψήφιος δεν προερχόταν από τα πανεπιστημιακά κυκλώματα.

Υπηρέτησε μια ειδικότητα δύσκολη και με ευρύ γνωστικό πεδίο και αναδείχθηκε βαθύς γνώστης της επιστημονικής θεωρίας, ικανός και εύστροφος κλινικός, επιδέξιος, μεθοδικός και σχολαστικός χειρουργός.

Υπηρέτησε εξίσου τις γυναίκες και τα ζευγάρια που τον εμπιστεύθηκαν με αγάπη, υπευθυνότητα, συνέπεια, κατανόηση και λεπτότητα. Πολλά είναι τα μωρά που ήρθαν στον κόσμο χάρη και στις δικές του προσπάθειες και αξιώθηκε να είναι ο πρώτος που τα κράτησε στα χέρια του, χαμογελώντας μ’ εκείνο το πλατύ χαμόγελό του, που θα το θυμόμαστε πάντα.

Στο Σύλλογό μας ο ρόλος του ήταν πάντα σημαντικός και θήτευσε για πολλά χρόνια και σε πολλές θέσεις. Του άρεσε να δραστηριοποιείται σε κάθε τομέα, του άρεσε να ακούει και να μιλάει – και ήταν καλός ρήτορας και δεινός συζητητής. Υπήρξε ο πρωτεργάτης της ενότητας στο Σύλλογο, καταφέρνοντας να κινητοποιήσει και αρκετούς άλλους από εμάς, ώστε να ξεπεράσουμε δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις και να αρχίσουμε να δρούμε όλοι μαζί σαν μια ομάδα, σαν ένα σύνολο Ιατρών με κοινή προέλευση, ενδιαφέροντα και στόχους. Η ενέργεια που θα σπαταλιόταν σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, διοχετεύθηκε δημιουργικά και μετουσιώθηκε σε έργο θετικό για τα μέλη του Συλλόγου, αλλά και όλους τους κατοίκους της περιοχής μας. Ο Νίκος φυσικά, πρωτοστατούσε σε κάθε τέτοιο έργο. Θυμόμαστε τον αγώνα που κάναμε μαζί για τους πρόσφυγες παλιότερα και τον αγώνα που κάναμε για τους εμβολιασμούς πρόσφατα (και δυστυχώς τον συνεχίζουμε χωρίς το Νίκο…)

Υπηρέτησε το Σύλλογο σε δύσκολες εποχές, στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων αρχικά και της πανδημίας αργότερα. Πάντα η γνώμη του ήταν βαρύνουσα, αποτέλεσμα σωστής κρίσης και εμπειρίας. Πάντα ο ρόλος του ήταν ενοποιητικός και δημιουργικός. Καμιά φορά γινόταν αυστηρός, αλλά όχι άδικα.

Ο Νίκος ασχολήθηκε από νέος με τα κοινά σε πολλά επίπεδα. Στο συνδικαλισμό, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο κόμμα του, στο γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό στίβο. Έντονα πολιτικοποιημένος, αλλά με σοβαρότητα, πλατιές και στέρεες απόψεις, χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία. Παράγοντας ωριμότητας και σταθερότητας, αποδεκτός και αγαπητός από όλους, συντρόφους και αντιπάλους.

Βοήθησε πολλούς ανθρώπους, με πολλούς τρόπους.

Όλα αυτά όμως έσβησαν πρόωρα και οδυνηρά. Ο τελευταίος αγώνας του ήταν εκ των προτέρων χαμένος. Ο Νίκος το ήξερε, ή το έμαθε σύντομα. Παρόλα αυτά, αγωνίστηκε με αξιοπρέπεια, αισιοδοξία, υπομονή και χωρίς μεμψιμοιρίες. Με δυο λόγια «παλληκαρίσια»! Ήταν οι προσωπικές του Θερμοπύλες.

Ο Νίκος είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας με πολλούς τρόπους: Με τις επιστημονικές του επιδόσεις, με τη συνδικαλιστική και κοινωνική του δράση, με την παλληκαριά στην αρρώστια του.

Συνδύασε την ευφυΐα και το ταλέντο με τη μελέτη και την εργασία, τα εμπλούτισε με τις αρετές του και σ’ όλα αυτά, η ζωή προσέθεσε την πείρα. Έφθασε έτσι σε κάποιο δύσκολα προσιτό επίπεδο σοφίας.

Σαν Ιατροί και μέλη του Συλλόγου, υποσχόμαστε στο Νίκο και στους εαυτούς μας να τον θυμόμαστε πάντα και να συνεχίσουμε το έργο του για ενότητα και κοινωνική προσφορά.

Προσευχόμαστε να αναπαυθεί η ψυχή του.

Στην οικογένειά του η οποία αποτελείται από εκλεκτούς συναδέλφους, εκφράζουμε τα ειλικρινή και θερμά μας συλλυπητήρια. Στην αντάξια σύζυγό του ευχόμαστε υπομονή και να τον θυμάται. Στα παιδιά του, να τον φθάσουν και να τον ξεπεράσουν σε όλους τους τομείς.

Δημοσιεύουμε το παρόν.

Προσφέρουμε στη μνήμη του 300€ στο «Χαμόγελο του παιδιού».

Ονομάζουμε την αίθουσα συνεδριάσεων του Συλλόγου «Αίθουσα συνεδριάσεων Νικολάου Αργυριάδη».

Ψηφίστηκε και αποφασίστηκε ομόφωνα,

Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Σερρών