Ηλίας Γεωργιάδης: Το μεγάλο μας πένθος

Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας, συνεκδότης και αρθρογράφος της εφημερίδας Ελεύθερο Βήμα, έφυγε από την ζωή χθες Πέμπτη 22 Αυγούστου

ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑ∆ΗΣ: Το Μεγάλο µας Πένθος

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΚΥΡΜΕΛΗΣ :  Καθηγητής – Συγγραφέας

Εἶναι μεγάλη απώλεια να φεύγουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ με κεφαλαῖα γράμματα. Σε ἐποχή ξέρας και αὐχμοῦ, το να φεύγουν ἄνθρωποι με ψυχές δυνατές… θεμέλια γρανιτένια σπιτιῶν-οἰκογενειων, Σχολείων, Τύπου, ἈΓΩΝΙΣΤΕΣ, ἔμπλεοι ὑπερβατικῶν ἀξιῶν και ἰδανικῶν, για τά ὁποῖα ἔδιναν την τίμια μάχη και τόν είλικρινῆ τους ἀγώνα, το να στερευει δηλ. ὁ τόπος ἀπό τη δροσιά τοῦ πνεύματος, τῆς ἀγάπης, τῆς ἔντιμης μάχης και ἀγωνισικότητας, ἔ, οἱ ἀπώλεις τότε εἶναι φοβικές και πένθιμες για ὅλους. Για ὅλους; Ναι, ἐκτός, ἴσως, ἀπό λίγους πλέον, ἀπό κάτι εὐγενεῖς ψυχές πού στόλιζαν και ἀκομη, θα στολίζουν (μέχρι πότε;) τον κατακαμένο τοῦτο τόπο πού κατοικεῖται φεῦ ἀπό ἑλληνώνυμους ἐσωτερικούς άποίκους. Το γνήσιο κι εὐυωδιαστό προζύμι ἀπομειώνετι αἰσθητότατα. . Μια τέτοια ἱερή ζύνη, ἕνα τέτοιο εὔσμο λουλούδι, ὄμορφο και ἐσωτερικά σαγηνευτικό ἦταν και πεφιλημένος ἀδελφός και φίλος Ἡλίας Γεωργιάδης, ὁ δικός μας Ἠλίας. Χαμογελαστός, εὐχάριστα εὐφυής, ὀξύς τον νοῦ, ὀξυγράφος την πενα, μαχητής τῆς πίστης πρῶτα και τῆς πατρίδας, ἀγιασμός και ξεκούραση τα γραπτά του ἐναγώνια ἀναμενόμενα ἀπό τούς ἀμέτρητους ἀναγνῶστες του, στο ἀγαπητό του (καί μας) ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ. Στῦλος και ἐδραίωμά του ἀπό τήν πρώτη μέρα-πάνω ἀπό τριάντα και χρόνια μέχρι πρίν λίγες μέρες.Σκέφτομαι την ἀγαπημένη του Ρούλα, τά παιδιά και τά ἐγγόνια που θα στερηθοῦν αὐτόν τον περήφανο για ὅλους, σύζυγο, πατέρα και παπποῦ. ΟΜΩΣ αὐτός ὁ παπποῦς ἄφησε ἕναν θησαυρό σ’ὅλους τους πού μ’αὐτόν θα ζήσουν αὐτοί και τά παιδιά τῶν παιδιῶν τους: μια ἀκλόνητη πίστη στό Θεό πού τον πλούτιζε ὑπερεκπερισσοῦ. Αὐτός ὁ θησαυρός θα τους κρατήσει και θα τους κραταιώσει σ’ὅλες τις φάσεις τῆς ζωῆς τους πού θα συνεχίσουν, να εἶναι εὐλογημένες. Σκέφτομαι τούς συνεργάτες -μιᾶς ζωῆς- στο «Ε.Β.» και το δυσαναπλήρωτο τῆς παρουσίας του και το ἀναντικατάστατο τῶν κειμένων του. Σκέφτομαι τους χιλιάδες μαθητές και συναδέλφους, φίλους και ἀγαπητούς ἀναγνῶστες του, τους ἀμέτρητους Σερραίους πού τον χαίρονταν και μόνο πού τον ἔβλεπαν. Μά πιότερο σκέφτομαι τον περιπόθητο φίλο και γέροντά του π. Θεόδωρο Ζήζη, συμμαθητή, συμφοιτητή, συν-ἀγωνιστή στόν ἀγώνα τον καλό.
Ξέρω, Ἠλία μου, θα μοῦ πεῖς φτάνει, ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ!
Ξέρω, και σύ εἶσαι τώρα τοῦ Θεοῦ και αὐτό μᾶς μικραίνει ἀρκετα τη θλίψη τοῦ χωρισμοῦ. Ἐκεῖ πού θα εἶσαι, στους κόλπους τοῦ Θεοῦ, να θυμᾶσαι και μᾶς πού συνεχίζουμε την πορεία στον όξύ και αὐχμηρό αὐτό τόπο ἄχρι καιροῦ. Να εὔχεσαι για την ἀγαπημένη σου οἰκογένια και για ὅλους μας.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

23 Αὐγούστου 2018, Τά Ἐνιάμερα τῆς Παναγίας μας

Συγκλονιστικός και ο αποχαιρετισμός της εφημερίδας Ελεύθερο Βήμα στην οποία ήταν συνιδρυτής και αρθρογράφος

Φίλε μου Ηλία

Ποτέ μου δεν περίμενα πως θα έπρεπε να σε αποχαιρετήσω μέσα από τις στήλες της εφημερίδας μας.

Αυτής που «αναστήσαμε» με κόπους και θυσίες, αυτής για την οποία πόνεσες και αγωνίστηκες.

Αλλά μη μου πεις,

χθες τους είχες όλους γύρω σου.

Την οικογένειά σου, τα αδέλφια σου, τους φίλους σου, τους συναδέλφους σου,  σαν μια συγκέντρωση μεγάλη, από αυτές που τόσο αγαπούσες και τόσο ήθελες, αλλά δυστυχώς για όλους εμάς, με πένθος βαρύ για την απώλειά σου και με βαθιά θλίψη για τον απροσδόκητο χαμό σου.

Φίλε μου Ηλία

Δεν είναι ώρα για πολλά και μεγάλα λόγια. 

Άλλωστε αυτά ήταν που δεν ήθελες και εσύ.

Θα πω μόνο ότι έφυγε ένας οικογενειάρχης, ένας πανέξυπνος άνθρωπος, ένας σπουδαίος αγωνιστής, ένας πραγματικός δημοκράτης και πάνω από όλα ένας λαμπρός πατριώτης. 

Όχι δεν θα εξηγήσω σε όλους όσους δεν κατέχουν, όπως εσύ έλεγες, τις λέξεις και το νόημά τους.

Άλλωστε εμείς απευθυνόμαστε στους λίγους, τους εκλεκτούς, αυτούς που σκέφτονται και αισθάνονται.

Για αυτό και σε χαιρετήσαμε με τον πιο απλό και σεμνό τρόπο, γιατί ξέραμε και το πως έζησες και το πως σκεφτόσουν.

Και φυσικά όπως έγραφες…

Με λόγια σταράτα και καθαρά, λόγια δυναμικά και έντιμα, λόγια παλληκαρίσια.

Με σκέψη κοφτερή, τολμηρή και πάντα …πρωτοπόρα! Και πάνω από όλα με την στάση της ίδια σου της ζωής. 

Αυτές λοιπόν είναι και οι πολύτιμες παρακαταθήκες που μας αφήνεις πίσω σου.

Φίλε μου Ηλία

Μπορεί να ξεκίνησες σαν παιδί της Θεσσαλονίκης, παιδί του αγώνα και της δουλειάς από τα γεννοφάσκια σου, αλλά μετά από μια μικρή και δόκιμη θητεία στο Ελληνικό στρατό, μπήκες επάξια στην εκπαιδευτική οικογένεια και είχες μια σημαντική επαγγελματική καριέρα.

Μάρτυράς μου οι μαθητές σου, που τους γύρισες σε όλο τον κόσμο, που τους άνοιξες πόρτες σε όλες τις δουλειές, που χαιρόσουν με την πρόοδο τους και λυπόσουν με τις όποιες αποτυχίες τους.

Πέρασες από την θέση του Διευθυντή σε όλη την Τεχνική Εκπαίδευση που την πίστευες και την υπηρετούσες  πιστά, αλλά και από τα ΙΕΚ και πάντα με σπουδαίο έργο.

Πέρασες από την θέση του Διευθυντή της εκπαίδευσης των ενηλίκων, με πίστη στην «Δεύτερη Ευκαιρία» για όλους, ξεκινώντας θεσμούς από το μηδέν, που κανένας δεν πίστευε στην αρχή και όλοι συνέχισαν, είτε με θετικά, είτε με αρνητικά αποτελέσματα.

Πάντοτε σεμνός, ουσιαστικός, βαθιά συναισθηματικός, αλλά πάντα ακριβοδίκαιος και ενθουσιώδης, ένας άνθρωπος με σταθερές ιδεολογικές αρχές. 

Αλλά αυτό ήταν το δικό σου μυστικό.

Οι αρχές και οι αξίες.

Έχοντας σαν βάση την απέραντη αγάπη στην πολύτεκνη οικογένειά σου.

Με βράχο την γυναίκα σου που πάντα «μουρμούριζε», από περίσσια αγάπη αλλά  πάντα στεκόταν δίπλα σου.

Με λατρεία στα μεγάλα παιδιά σου και αδυναμία στα δίδυμα…και τον Ηλία κρυφή σου αδυναμία… 

Και εδώ δίπλα μας στην εφημερίδα πάντοτε μπροστάρης και μαχητής.

Ένας όπως έλεγες και έγραφες «ενεργός πολίτης».

Και ήθελες δεν ήθελες, έγινες από γρανάζι, ένας πρωταγωνιστής στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, μια ηγετική φυσιογνωμία, ένας μπροστάρης που ενέπνεε και συσπείρωνε γύρω από το λόγο και τη δράση του…

Πάντα με πάθος και όραμα. 

Και πάντα «Εν Θερμώ».

Γιατί η πολιτική σκέψη ήταν ο χτύπος της καρδιάς σου…

Κι αν λείπει η δυνατή φωνή σου σήμερα από ανάμεσά μας, η σιωπή σου –το ίδιο βροντερή και εύγλωττη– μας στέλνει το μήνυμα για την αξία που έχει ο αγώνας, η σπουδαιότητα να μάχεσαι για τα ιδανικά σου…

Και φυσικά το μήνυμα της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.

Φίλε και «πατέρα» μας Ηλία,

Η ώρα της συγκομιδής ίσως να μην σε αντάμειψε όπως σου άξιζε, αλλά στη μνήμη και στην καρδιά όλων μας ξέρουμε καλά ποιος ήσουν. 

Γιατί για όλους εμάς στην εφημερίδα ήσουν η «φλεγόμενη βάτος», καθώς είχες έναν μοναδικό τρόπο να μπαινοβγαίνεις στα γεγονότα, «χωρίς το ρούχο σου να πιάνεται» από την φθορά της ….καθημερινότητας!

Γιατί είχες αρχές και αξίες…

Και σήμερα που η ψυχή σου άνοιξε πανιά, όπως είπε και ο καλός σου φίλος ο Παπα Θόδωρος, για το μεγάλο ταξίδι, σου λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Γιατί υπήρξες σπάνιος άνθρωπος,

Υπέροχος οικογενειάρχης,

Άξιος δάσκαλος 

Και για μένα μοναδικός φίλος και «πατέρας».

Καλή ανάπαυση Ηλία και καλό Παράδεισο.

Ε.Β.