Από σήμερα, σε 52 σημεία σε όλη την Ελλάδα, ξεκινά “το στήσιμο μιας τσουκάλας”, μιας τσουκάλας με ζεστό φαγητό, που θα εμφανιστεί σε κεντρικά σημεία μικρότερων και μεγαλύτερων πόλεων,
αφού “εάν ένας άνθρωπος θέλει να κάνει πράγματα, και το θέλει πραγματικά αυτό, υπάρχει πάντα ο τρόπος”, όπως εξήγησε ο Κωσταντίνος Πολυχρονόπουλος, εμπνευστής και οργανωτής της πρωτοβουλίας της Κοινωνικής Κουζίνας “Ο άλλος άνθρωπος”, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9 FM”.
Πρόκειται για μια Κοινωνική Κουζίνα που ξεκίνησε τη δράση της το 2011 και έχει ως κεντρικό της πυρήνα την πεποίθηση ότι “όλοι μας πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα του άλλου”, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ.Πολυχρονόπουλος.
«Η Κοινωνική κουζίνα “Ο άλλος άνθρωπος” αποφάσισε να βάλει …μια κατσαρόλα στη φωτιά, αρχικά στην περίοδο της κρίσης, όταν υπήρχαν άνθρωποι που κυριολεκτικά πεινούσαν, έτρωγαν από τα σκουπίδια, και να ενώσει έτσι όλους τους ανθρώπους γύρω από αυτό το σκεύος, την κατσαρόλα», εξηγεί ο κ.Πολυχρονόπουλος που περιγράφει πως η ιδέα ξεκίνησε όταν το 2011 είδε “δύο πιτσιρίκια να μαλώνουν στο περιθώριο μιας λαϊκής αγοράς γύρω από κάποια πεταμένα τρόφιμα”.
«Είδα τότε την αδιαφορία, το “δεν με αφορά, να μην το δω” του κόσμου, ενώ αυτό ήταν κάτι που μας αφορούσε και το βλέπαμε» πρόσθεσε, πριν ξεκινήσει να περιγράφει τη νέα πρωτοβουλία, που ξεκινά και φέτος, στην αυγή του 2020, σε όλη την Ελλάδα.
“Μια πόλη, μια ιδέα, ένα μαγείρεμα, μια αφύπνιση αλληλεγγύης”
«Ξεκινήσαμε τότε από την Αθήνα και είμαστε τώρα παντού, δεν είμαστε ΜΚΟ, προτιμώ να είμαστε μόνοι μας, απλοί άνθρωποι» περιγράφει ο κ.Πολυχρονόπουλος που την ίδια ώρα ανακοινώνει πως αυτές τις ημέρες μόλις έχει ξεκινήσει η νέα πορεία τη Κοινωνικής Κουζίνας σε όλη την Ελλάδα. «Τώρα είμαστε στην Αλεξανδρούπολη και ξεκινάμε τη νέα μας περιοδεία, μια περιοδεία που έχουμε ονομάσει “Μια πόλη, μια ιδέα, ένα μαγείρεμα, μια αφύπνιση αλληλεγγύης”, θα μαγειρεύουμε από σήμερα σε κάθε πόλη, σε κάθε πρωτεύουσα νομού της Ελλάδας και όποιος θέλει έρχεται εκεί όπου είμαστε, για να γνωριστούμε, να κάνουμε παρέα, να μιλήσουμε, να ανταλλάκουμε απόψεις, το καλύτερο πράγμα, αυτό που πρέπει να κάνει άλλωστε ο Άνθρωπος» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Πολυχρονόπουλος και περιγράφει το modus operandi της κοινωνικής αυτής πρωτοβουλίας.
«Πηγαίνουμε πάντα σε πλατείες, το ίδιο θα κάνουμε και στην Αλεξανδρούπολη, όπου σήμερα θα μαγειρέψουμε απέναντι από το δημαρχείο ενώ θα φτάσουμε μέχρι την Κόρινθο στα τέλη Μαρτίου» εξηγεί ο οργανωτής της Κοινωνικής Κουζίνας “το τσουκάλι της ελπίδας” , απαντώντας και στην ερώτηση για το σύνηθες μενού της δραστηριότητας. “Σήμερα στην Αλεξανδρούπολη θα μαγειρέψουμε φακόρυζο, να ζεσταθούμε και λίγο αφού έχει κρύο, το μενού όμως έχει τα πάντα!” εξηγεί ο κ.Πολυχρονόπουλος που ερωτηθείς για τις αντιδράσεις του κοινού απαντά πως οι τοποθετήσεις των απλών πολιτών είναι κύρια θετικές. «Πάντα υπάρχουν αυτοί που θα ρωτήσουν τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε και πώς το κάνουμε. Σίγουρα οι περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερα θετικό τρόπο, μάλιστα μας λένε πολύ συχνά “μακάρι να μπορούσα να το κάνω εγώ”» εξηγεί, τονίζοντας πως εκείνο που τον συγκινεί περισσότερο είναι η εμπιστοσύνη των απλών πολιτών.
“Το σπίτι μου δικό σου”
“Είναι πολύ συγκινητικό πως σε κάθε πόλη μας περιμένουν. Ξέρω πού θα μείνω, μας περιμένουν, στους περισσότερους σταθμούς μάς έχουν φωνάξει οι άνθρωποι να πάμε, μου έχουν κλείσει το σπίτι τους να κοιμηθούμε παρέα”, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κ.Πολυχρονόπουλος περιγράφει την ατμόσφαιρα ανθρωπιάς που συναντά, ενώ δίνει και μια αφοπλιστική απάντηση όταν θα ερωτηθεί για το πώς και σε ποιο επίπεδο βρίσκει συμπεριφορά εμπιστοσύνης όταν οργανώνει την πορεία που έχει οραματιστεί για το “Τσουκάλι της ελπίδας” σε μια περιοδεία.
Έτσι θα περιγράψει πως την προσπάθεια στηρίζουν με έναν τρόπο συγκινητικό, όπως τον χαρακτηρίζει, καθημερινοί άνθρωποι: «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που στηρίζουν την ιδέα είναι άνθρωποι που μπορεί να μην με έχουν δει ποτέ στη ζωή τους, η επαφή γίνεται μέσω social media, επικοινωνούν και μου λένε “θα σου βάλω εγώ βενζίνη, θα σου φέρω το λάδι, τον πελτέ για το φαγητό”. Η συγκίνηση είναι τεράστια. Πρόσφατα πήγα στην Ξάνθη και ένας άγνωστος με πλησίασε και μου είπε: “αυτό είναι το κλειδί μου, εγώ φεύγω και πάω στη Δανία, πάρτο να μείνεις στο σπίτι μου και άφησε το κλειδί όπου κρίνεις εσύ μετά”…», εξιστορεί από τον δρόμο για την πλατεία της Αλεξανδρούπολης ο εθελοντής από την Αθήνα.
Σωτήρης Κυριακίδης
ΑΠΕ-ΜΠΕ
