Η κλειστή δομή φιλοξενίας μεταναστών στη θέση «Κλειδί» του Δήμου Σιντικής φαίνεται να βρίσκεται στα όριά της. Μετά την πρώτη μεταγωγή 346 ατόμων, κατέφθασαν περίπου 350 ακόμη.
Ο αριθμός των φιλοξενούμενων πλησιάζει πλέον τα 700 άτομα και είναι απολύτως λογικό να αναρωτιόμαστε: χωράμε άλλους; Και κυρίως — είμαστε υγειονομικά και κοινωνικά έτοιμοι να διαχειριστούμε μια τέτοια πίεση;
Υπάρχει επαρκής υγειονομικός έλεγχος;
Το πρώτο και βασικό ερώτημα είναι: ελέγχονται οι νεοαφιχθέντες για μεταδοτικά νοσήματα; Από όσο γνωρίζουμε, σε τέτοιες περιπτώσεις ενεργοποιούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ, με βασικούς ελέγχους για φυματίωση, ηπατίτιδες, κορονοϊό και άλλα μεταδοτικά νοσήματα. Ωστόσο, όταν ο όγκος των αφίξεων είναι μεγάλος και η πίεση στο προσωπικό υψηλή, οι διαδικασίες αυτές ενδέχεται να γίνουν αποσπασματικά ή πλημμελώς.
Στη δομή υπάρχει προβλεπόμενο ιατρικό προσωπικό. Είναι όμως αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες εκατοντάδων ταλαιπωρημένων ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων φτάνουν εξουθενωμένοι από ένα μακρύ, επισφαλές και τραυματικό ταξίδι;
Τι γίνεται με τις ευάλωτες ομάδες;
Κατά την πρώτη μεταγωγή υπήρχαν ηλικιωμένοι, παιδιά και μία τουλάχιστον έγκυος γυναίκα — την οποία είδα προσωπικά. Σήμερα, μεταξύ των νέων αφίξεων, είναι άγνωστο πόσες γυναίκες, παιδιά ή ευάλωτα άτομα περιλαμβάνονται. Η ερώτηση που γεννάται είναι κρίσιμη: η εγκυμονούσα αυτή μητέρα συνεχίζει να διαμένει μαζί με έναν κατά κύριο λόγο ανδρικό πληθυσμό;
Η προστασία των ευάλωτων ομάδων προβλέπεται από τις εθνικές και διεθνείς συμβάσεις, όμως η εφαρμογή αυτών των μέτρων εξαρτάται από τη δυνατότητα της δομής να τους διαχωρίσει και να τους προσφέρει την απαιτούμενη φροντίδα.
Ποια είναι η πραγματική εικόνα περίθαλψης;
Οι αφίξεις αυτές αφορούν εξαντλημένους ανθρώπους — σωματικά και ψυχικά. Ποια είναι λοιπόν η περίθαλψη που τους παρέχεται; Πέρα από έναν αρχικό έλεγχο υπάρχει συνεχής ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη; Έχει ενισχυθεί η δομή με επιπλέον υγειονομικό προσωπικό, ή προσπαθεί να ανταπεξέλθει με ανεπαρκή μέσα;
Πού είναι η επίσημη ενημέρωση;
Οι κάτοικοι της περιοχής, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες της χώρας, έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι συμβαίνει σε μια κρατική δομή φιλοξενίας μεταναστών. Υπάρχει πρόβλεψη για επίσημη, τακτική ενημέρωση από τη διοίκηση της δομής ή από τον Δήμο Σιντικής; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης; Πόσα άτομα φιλοξενούνται συνολικά; Ποια είναι τα μέτρα πρόληψης και περίθαλψης; Υπάρχει πρόβλεψη για νέες αφίξεις;
Η σιωπή γεννά ανασφάλεια και καχυποψία. Η διαφάνεια και η ενημέρωση είναι αναγκαία όχι μόνο για λόγους δημόσιας υγείας, αλλά και για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Ανθρωπιά και ευθύνη πάνε μαζί
Είναι εύκολο να πούμε: «ας μην έρχονταν». Όμως, ήρθαν. Και είναι εδώ. Το ζήτημα δεν είναι πια αν συμφωνούμε ή όχι με τις μεταναστευτικές ροές — αλλά πώς διαχειριζόμαστε μια υπαρκτή, σύνθετη, και ανθρώπινη πραγματικότητα.
Η ανθρωπιά δεν ακυρώνει τη νομιμότητα — και η νομιμότητα δεν αναιρεί την ανθρωπιά. Το να διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των φιλοξενούμενων και ταυτόχρονα η υγειονομική ασφάλεια της τοπικής κοινωνίας δεν είναι αντίθετοι στόχοι. Είναι μέρος της ίδιας, πολιτισμένης αντιμετώπισης.
Οφείλουμε να επιμείνουμε ότι όλα θα γίνουν με βάση το νόμο και το διεθνές δίκαιο. Και ταυτόχρονα να μην ξεχάσουμε ότι, πέρα από αριθμούς και πρωτόκολλα, μιλάμε για ανθρώπους. Για μανάδες, για παιδιά, για πρόσωπα — όχι για “όγκους πληθυσμού”.
Η απραξία γεννά απόγνωση – και η απόγνωση, εντάσεις
Ας μην ξεχνάμε μια σημαντική διάσταση: οι άνθρωποι που φτάνουν στη δομή Κλειδιού δεν θα μείνουν εκεί για λίγες μέρες. Θα παραμείνουν έγκλειστοι για μήνες, σε ένα περιβάλλον όπου δεν επιτρέπεται η ελεύθερη κυκλοφορία και δεν υπάρχει ουσιαστική δραστηριότητα ή στόχος.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Μακρές ώρες απραξίας, χωρίς εργασία, εκπαίδευση, δημιουργική απασχόληση ή επαφή με τον έξω κόσμο. Αυτή η κατάσταση δεν προκαλεί απλώς ψυχολογική κόπωση. Δημιουργεί προϋποθέσεις κοινωνικής έντασης, εσωτερικής βίας, απογοήτευσης, αλλά και αίσθημα εγκατάλειψης. Η ανθρώπινη ψυχή δεν αντέχει εύκολα την αδράνεια όταν συνοδεύεται από αβεβαιότητα και περιορισμό.
Η διαχείριση μιας τέτοιας πληθυσμιακής ομάδας χωρίς πρόβλεψη για δομημένες δραστηριότητες, ψυχολογική υποστήριξη και δυνατότητες ένταξης είναι και δυνητικά επικίνδυνη — τόσο για τους ίδιους, όσο και για την ομαλή λειτουργία της δομής και την ασφάλεια της περιοχής.
Αφροδίτη Σπυρίδων
Σχολιάστε