Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς το τραπέζι της κάθε οικογένειας ήταν πλούσιο σε φαγητά, γλυκά και σουρβακίδια (διάφορα φρούτα και ξηροί καρποί).
Οι οικοδεσπότες θύμιαζαν και αντάλλαζαν ευχές μεταξύ τους «Θεός να τα πλουθαίν᾽», «και τη χρόν᾽καλύτερα»… Μετά το φαγητό ο πατέρας μοίραζε σ’ όλους φουντούκια με την ευχή, «έτσ᾽νά σκορπισθεί ο βιος μέσα στο σπίτι μας». Μετά έκοβε από μια μπουκιά από τη μικρή πίτα και έδινε στον καθένα από ένα κομμάτι να τη βάλει στο μαξιλάρι του να δει τι όνειρο θα έβλεπε το βράδυ. Τυχερός της βραδιάς και του χρόνου που ερχόταν ήταν αυτός που θα φταερνιζόταν στο βραδινό τραπέζι, γιατί έπαιρνε διάφορα δώρα και ευχές απ᾽όλους, καθώς και εκείνος που θα κέρδίζε στο παιχνίδι της «κεραμίδας».
Ενώ γινόταν όλα αυτά και στο παραγώνι έκαιγε το μεγάλο κούτσουρο, έπαιρνε ο πατέρας από μία σουρβάκα (κλωνί κρανιάς) με μπουμπούκια και μοίραζε στον καθένα και ένα. Το μπουμπούκι αυτό το έριχναν μέσα στην καυτή στάχτη και περίμεναν ν᾽ακούσουν το σκάσιμο. Αυτού που «έσκαζε» εκείνος θα ήταν και ο τυχερός, το αντίθετο ήταν κακό σημάδι για το χρόνο που θα ερχόταν.
(Οι πληροφορίες από το βιβλίο του Μιχάλη Τζαχείλη, “Ο Σκοπός Ανατολικής Θράκης”)
πηγή facebook ΝΕΟΣ ΣΚΟΠΟΣ, ΣΕΡΡΕΣ
