Ντόρα Μπακογιάννη: «Πρέπει να υπάρχει εθνική ομοψυχία στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια. Χρειάζεται κοινή συμπεφωνημένη μακροπρόθεσμη στρατηγική».

«Η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει σήμερα να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της έναντι της Τουρκίας. Πορευτήκαμε επί 20 χρόνια, μετά το Ελσίνκι, με μια λογική που σήμερα δεν ισχύει. Την λογική της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Μια λογική που δεν μπορεί πλέον να υλοποιηθεί, ούτε από πλευράς Ευρώπης, ούτε από πλευράς Τουρκίας»

είπε η Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση

με θέμα: «Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο και ελληνοτουρκικές σχέσεις».

«Συνεπώς, η Ευρώπη οφείλει να επιδιώξει μια συμφωνία ειδικής σχέσης με την Τουρκία, η οποία θα συμπεριλαμβάνει και τα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας που αφορούν την χώρα. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να επιτρέψουμε την καθιέρωση μιας «συναλλακτικής διπλωματίας» μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, στη βάση του απόλυτου κυνισμού. Δεν μπορεί δηλαδή να καταλήξουμε απλά σε μία οικονομική συμφωνία. Χρειαζόμαστε συμφωνία που θα λαμβάνει υπ’ όψιν και τα θέματα ασφάλειας των ενδιαφερόμενων χωρών μελών, δηλαδή της Ελλάδας και της Κύπρου» πρόσθεσε.

Ερμηνεύοντας τη στάση της γειτονικής χώρας η Ντόρα Μπακογιάννη υπογράμμισε ότι

«η Τουρκία, από την στιγμή που έγιναν τα τριμερή σχήματα συνεργασίας (μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου-Ισραήλ), και διαφαίνεται η προοπτική κατασκευής του αγωγού East Med, ένιωσε παντελώς απομονωμένη και έξω από τις ενεργειακές εξελίξεις στην Μεσόγειο».
Επίσης η πρώην υπουργός αναφερόμενη στον μακροχρόνιο στόχο μας ο οποίος, όπως είπε,  είναι η υπογραφή ενός συνυποσχετικού που θα ανοίξει τον δρόμο για το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υπογράμμισε ότι «Σε περίπτωση υπογραφής συνυποσχετικού και προσφυγής στη Χάγη, δημιουργείται ένα σημαντικό προηγούμενο, δεδομένου ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Θα είναι σημαντική νίκη και εργαλείο για τη διευθέτηση πιθανών μελλοντικών διαφορών, η – έστω και συγκυριακή – αναγνώριση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου από την Τουρκία».

Επισήμανε ότι αν υπογραφόταν συνυποσχετικό και οδηγούμασταν στην Χάγη αυτό

«θα σήμαινε de facto και de jure ότι η Τουρκία, αποδεχόμενη την δικαιοδοσία της Χάγης, αποδέχεται και έμμεσα την Σύμβαση του Montego Bay του 1982. Το δικαστήριο της Χάγης, στην λήψη αποφάσεων, εφαρμόζει τόσο το γραπτό συμβατικό διεθνές δίκαιο όσο και το εθιμικό δίκαιο. Τόσο η διεθνής νομολογία, όσο και νομολογία του συγκεκριμένου δικαστηρίου αναγνωρίζουν ότι η Σύμβαση του Montego Bay αποκρυσταλλώνει διεθνές εθιμικό δίκαιο, που δεσμεύει όλα τα κράτη, ανεξαρτήτως εάν έχουν προσχωρήσει σε αυτή ή όχι. Το περιεχόμενο αυτού του κειμένου αναφοράς εφαρμόζεται από όλα τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα.
Έτσι, λοιπόν, η μέχρι τώρα αδυναμία της Ελλάδας να δεσμεύσει την Τουρκία σε πολιτικό διμερές επίπεδο σε μια διαπραγμάτευση βάσει των αρχών του διεθνούς δικαίου, θα επιτευχθεί μέσω της Χάγης».

Η Ντόρα Μπακογιάννη υποστήριξε επίσης ότι  η Ελλάδα οφείλει να αδράξει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται αυτή την στιγμή με την Αλβανία, με την Ιταλία και με την Αίγυπτο, και να προσπαθήσει να ολοκληρώσει τις συμφωνίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών.

«Βασικός στόχος πρέπει να είναι πάντα η σύναψη συμφωνιών.

Αλλά βεβαίως αυτό δεν αποτελεί δόγμα. Μετά τις εξελίξεις του 2009, την υπαναχώρηση των Τιράνων και την ακύρωση της υποδειγματικής συμφωνίας για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία, η Ελλάδα μπορεί να κάνει χρήση του δικαιώματος της για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της στα 12 ν.μ.» είπε.

Κλείνοντας την ομιλία της η κ. Μπακογιάννη υπογράμμισε ότι είναι σημαντικό να υπάρχει εθνική ομοψυχία στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια, εξέφρασε την ικανοποίησή της που η σημερινή κυβέρνηση άλλαξε την πολιτική της προηγούμενη κυβέρνηση και  εφαρμόζει την εθνική συναίνεση στην πράξη  και πρόσθεσε «Το μήνυμα προς την Άγκυρα πρέπει να είναι σαφές: είμαστε έτοιμοι να προσέλθουμε στο τραπέζι του διαλόγου με καλή πίστη για την οριστική επίλυση των διαφορών μας. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε τη λογική της επιβολής απόψεων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, όπως έγινε με την συμφωνία της Λιβύης. Πάντοτε πίστευα και πιστεύω, ότι στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής χρειάζονται καλή πίστη και καθαρές κουβέντες.

Η Άγκυρα ξέρει ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε, να βρούμε συγκλίσεις με στόχο την ειρηνική συνεργασία. Αλλά ξέρει επιπλέον καλά ότι ποτέ δεν θα διαπραγματευτούμε την εθνική μας κυριαρχία. Αυτήν θα την υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο».