Οδήγηση και υπνηλία είναι γνωστό ότι δεν πάνε μαζί, καθώς η τελευταία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους λόγους αύξησης των τροχαίων ατυχημάτων.
Η υπνηλία κατά την οδήγηση είναι επικίνδυνη, καθώς μειώνει σε μεγάλο βαθμό τα αντανακλαστικά. Σε μακρινά ταξίδια, ιδίως κατά τη διάρκεια της νύχτας και μετά από αρκετές ώρες οδήγησης ο οδηγός είναι κουρασμένος και χαλαρώνει. Η κούραση, όμως, δεν είναι καθόλου καλός σύμβουλος και δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο, οδηγοί ειδικά σε ταξίδια μεγάλων αποστάσεων ή αργά τη νύχτα, να έχουν αποκοιμηθεί στο τιμόνι.
Σε αυτό το σημείο οι φωνητικοί βοηθοί που υπάρχουν σε πολλά σύγχρονα αυτοκίνητα δίνουν μια βοήθεια στον οδηγό κρατώντας τον ξύπνιο. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Applied Ergonomics έδειξε ότι οι φωνητικοί βοηθοί εντός του αυτοκινήτου θα μπορούσαν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στη μείωση των κινδύνων. Ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα δοκίμασαν πέντε διαφορετικούς τρόπους χρήσης φωνητικών βοηθών κατά τη διάρκεια προσομοιωμένων νυχτερινών μετακινήσεων. Αυτοί οι τρόποι ήταν να μην κάνουν τίποτα, να ακούν παθητικά, να ακούν με νόημα, να επαναλαμβάνουν φράσεις και να απαντούν σε ερωτήσεις.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ενεργή αλληλεπίδραση, ειδικά η επανάληψη και η απάντηση, ήταν η πιο αποτελεσματική στη διατήρηση της εγρήγορσης των οδηγών. Ήταν δηλαδή σαν να είχαν έναν συνοδηγό. Μάλιστα οι οδηγοί ανέφεραν ότι αισθάνονταν σημαντικά λιγότερη υπνηλία, είχαν υψηλότερη φυσιολογική διέγερση, η οδήγησή τους ήταν πιο σταθερή στη διατήρηση της λωρίδας κυκλοφορίας και είχαν καλύτερη προσοχή στον δρόμο όταν συνομιλούσαν με τον φωνητικό βοηθό.
Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ τόσο οι νεότεροι (18-35 ετών) όσο και οι μεσήλικες (36-64 ετών) οδηγοί ωφελήθηκαν και έδειξε ότι η «φωνητική βοήθεια» τους κρατά περισσότερο ξύπνιους κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Μάλιστα η μελέτη διαπίστωσε διαφορές στον τρόπο που αντέδρασαν σε φυσιολογικό επίπεδο, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα συστήματα μπορεί να χρειάζεται να προσαρμοστούν σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα αντίμετρα που περιλαμβάνουν περισσότερα γνωστικά στάδια, όπως η ακρόαση, η σκέψη και η ανταπόκριση, παρέχουν ισχυρότερη προστασία από την υπνηλία σε σχέση με τις παθητικές δραστηριότητες.
Ουσιαστικά αυτό δείχνει ότι για μια ακόμη φορά η τεχνολογία βοηθάει στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και μπαίνει και αυτή στο κάδρο των υπολοίπων συστημάτων υποβοήθησης οδηγού που όλα μαζί συμβάλουν, στο μέτρο του δυνατού, στην ελαχιστοποίηση των τροχαίων δυστυχημάτων.
πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ