Date:
Έφυγε από τη ζωή ο σημαντικός ηθοποιός .
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε ανακοίνωσή του εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του αγαπημένου ηθοποιού Αλέκου Ουδινότη, που υπηρέτησε με ήθος το θέατρο και τον κινηματογράφο και διακρίθηκε σε σημαντικούς ρόλους.
Ο Αλέκος Ουδινότης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πρωταγωνιστές του ΚΘΒΕ.
Η θητεία του σε αυτό ξεκίνησε το 1974 με την παράσταση «Ο βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, ενώ η τελευταία του συνεργασία με το ΚΘΒΕ ήταν το 1999 στην παράσταση «Η σιωπή της Άλκηστης», την οποία σκηνοθέτησε ο ίδιος.
Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020, στις 10:45 στα Κοιμητήρια Αναστάσεως Του Κυρίου, στη Θέρμη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στις εξής παραστάσεις:
• «Η σιωπή της Άλκηστης» της Τίνας Στεφανοπούλου και της Ομάδας Νέμεση, σε σκηνοθεσία Αλέκου Ουδινότη (1999)
• «Το κοινό ταμείο» του Ευγένιου Λαμπίς, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου (1996)
• «Θείος Βάνιας» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου (1993)
• «Ο πρέπων θάνατος» του Σπύρου Γαλαίου, σε σκηνοθεσία Τάκη Καλφόπουλου (1993)
• «Ο επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Αλέκου Ουδινότη (1992)
• «Μια ευαίσθητη ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπη, σε σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου (1991)
• «Ιστορία ζωολογικού κήπου» του Έντουαρντ Άλμπη σε σκηνοθεσία Αλέκου Ουδινότη (1990)
• «Πάρτυ γενεθλίων» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη (1989)
• «Το παιχνίδι των ρόλων» του Λουίτζι Πιραντέλλο Λουίτζι, σε σκηνοθεσία Ροζάριο Κρεσέντσι (1987)
• «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Λουίτζι Πιραντέλλο Λουίτζι, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου (1987)
• «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους (1987)
• «Οι βρικόλακες» του Χένρικ Ίψεν, σε σκηνοθεσία Γιάννη Βεάκη (1985)
• «Πρόσωπα του περιθωρίου» των Μάριου Ποντίκα, Κώστα Μουρσελά, Κωστούλας Μητροπούλου, σε σκηνοθεσία Μπάμπη Φορτοτήρα, Νίκου Βρεττός και Αλέκου Ουδινότη (1985)
• «Άλκηστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά (1984)
• «Οίκος ευγηρίας ‘Η ευτυχισμένη δύσις’» του Μανώλη Κορρέ, σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαϊωάννου (1984)
• «Ενυδρείο» του Κώστα Μουρσελά, σε σκηνοθεσία Πάνου Χαρίτογλου (1983)
• «Ο υπάλληλος» του Μιχαήλ Χουρμούζη, σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη (1982)
• «Όλα στον κήπο» του Έντουαρντ Άλμπη, σε σκηνοθεσία Κούλας Αντωνιάδη (1981)
• «Δον Κιχώτης» του Αρτύρ Φωκέζ, σε σκηνοθεσία Νίκου Παπαδάκη (1981)
• «Η όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου (1980)
• «Τρικυμία σε φλυτζάνι» του Βαγγέλη Γκούφα, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη (1979)
• «Το παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα (1979)
• «Έρωτας και ραδιουργία» του Φρήντριχ Σίλλερ, σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη (1978)
• «Έντα Γκάμπλερ» του Χένρικ Ίψεν σε σκηνοθεσία Εύγ Γαβριηλίδη (1978)
• «Η βασίλισσα του χιονιού» του Γεβγκένι Σβαρτς, σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη (1977)
• «Ο άγιος πρίγκηψ» της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή (1977)
• «Δύο απιστίες: Ασήμαντος πόνος/Επίδειξη μόδας» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1976)
• «Οι εχθροί» του Μαξίμ Γκόργκυ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη (1975)
• «Ο βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1974)
Διακρίθηκε επίσης, με ερμηνείες του στον κινηματογράφο, σε ταινίες όπως: «Μια μέρα τη νύχτα» (2000), «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» (1998), «Ούλοι εμείς, εφέντη» (1998), «Ο κύριος με τα γκρι» (1997), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995), «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» (1991), «Ο αήττητος» (1971), «Βαβυλώνια» (1970), «Κατηγορώ τους δυνατούς» (1970), «Για την τιμή και για τον ερώτα» (1969), «Ένας άνδρας με συνείδηση» (1969), «Η κραυγή μιας αθώας» (1969), «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (1969), «Η σφραγίδα του Θεού» (1969), «Τρικυμία μιας καρδιάς» (1969), «Φτωχογειτονιά, αγάπη μου» (1969), «Ποτέ δεν είναι αργά» (1968), «Ταπεινός και καταφρονεμένος» (1968), «Το παρελθόν μιας γυναίκας» (1968), Άδικη κατάρα (1967), Εμείς οι αμαρτωλοί (1966), Κοινωνία ώρα μηδέν (1966), «Διψασμένη γι’ αγάπη» (1965), «Λολίτες της Αθηνάς» (1965), «Με λύγισε η φτώχεια» (1965)
