Date:
Mια γειτονιά στην Αθήνα, σαν εκατοντάδες άλλες. Δρόμοι σχεδιασμένοι μόνο για να περνούν και να σταθμεύουν αυτοκίνητα. Σπίτια και πολυκατοικίες σε κάθε πλευρά.
Και ανάμεσα στους δρόμους και στις πολυκατοικίες, τα στενά πεζοδρόμια όπου πασχίζουν να περάσουν πεζοί και να μεγαλώσουν κάποια ξεχασμένα δέντρα. Σκηνικό ενός «πολέμου» για μια… θέση στον ήλιο με θύματα συνήθως τους πιο αδύναμους κρίκους, δηλαδή τους πεζούς και τα δεντράκια που δεν έχουν καν φωνή για να διαμαρτυρηθούν.
Δεκάδες αιτήσεις κατατίθενται από δημότες που ζητούν άδεια να κόψουν κάποια νεραντζιά ή άλλο μεγαλύτερο δέντρο που είχε την ατυχία να απλώνει τα κλαδιά του στο πεζοδρόμιο, εκεί όπου επίκεινται οικοδομικές εργασίες, σχεδιάζονται νέες χρήσεις στα ισόγεια των σπιτιών ή – ακομη χειρότερα – κυκλοφορούν διαρρήκτες έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν για να σκαρφαλώσουν στα μπαλκόνια.
Στη «μάχη» που περιγράφουμε σήμερα, το δέντρο, μια μουριά περίπου δέκα ετών που ειχε φθάσει έως τον δεύτερο όροφο, έπεσε με συνοπτικές διαδικασίες από το πριόνι του οικογενειάρχη που τελούσε «εν βρασμώ ψυχής».
Το τι είχε προηγηθεί, το περιγράφει ο ίδιος γλαφυρότατα και με ιδιαίτερη παραστατικότητα, καθώς έχει ζητήσει από τον Δήμο Αθηναίων να ακυρωθεί το πρόστιμο των 300 ευρώ που του επεβλήθη
Στο κείμενο της αίτησης ξεκινά μάλλον επιθετικά:
«Μπαμπά, βοήθεια!»
«Το δέντρο που έκοψα ήταν σε απόσταση λιγότερη του ενός μέτρου από την ιδιοκτησία μου. Το φύλλωμα του ακουμπούσε στο δευτερο όροφο ιδιοκτησίας μου και ο κορμός στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ιδιοκτησίας μου που έχω παραχωρήσει στην νεαρά κόρη μου». Στη συνέχεια, περιγράφει το επεισόδιο που όπλισε το πριόνι του:
«Στις 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 5.20 το πρωί, ληστής, χρησιμοποιώντας τη μουριά, ανέβηκε στο μπαλκόνι και προσπαθούσε να ανοίξει το σπίτι. Από τον θόρυβο που έκανε για να σπάσει τα πατζούρια τον αντιλήφθηκε γειτόνισσα που άρχισε να φωνάζει, τον αντιλήφθηκε και η κόρη μου που έντρομη φώναζε μπαμπά, μαμά βοήθεια! Ευτυχώς βγήκαμε από τον όροφο και με τις φωνές μας καταφέραμε και τον διώξαμε χωρίς να κάνει τα χειρότερα… Όλη η γειτονιά σηκώθηκε στο πόδι και όλοι μπορούν να επιβεβαιώσουν το γεγονός». Κάπου εδώ ένα άλλο δράμα ξεκινά να κορυφώνεται:
«Την ημέρα, λοιπόν, αυτή και αφού περίμενα να βραδιάσει επειδή έχει σχολή μπαλέτου και για να μην ενοχλήσω άρχισα να κλαδεύω τα φύλλα στον δεύτερο όροφο και έντρομος ανακάλυψα ότι ο κορμός ακουμπούσε στη βεράντα». Η αγωνία περνά σε κρεσέντο: «Νύχτωνε και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να προστατέψω το παιδί μου και την ιδιοκτησία μου, έτσι κλάδεψα αρχικά το δέντρο κάτω από το μπαλκόνι και μετά κατάλαβα ότι δεν θα ξαναέβγαζε κλαδιά από εκείνο το σημείο και ότι θα προκαλούσα ατύχημα λόγω του ότι γυρνώντας κάποιος στη γωνία θα έπεφτε πάνω στον κορμό του δέντρου και θα χτυπούσε στο πρόσωπο. Μην έχοντας άλλη επιλογή το έκοψα». Η περιγραφή κάπου εδώ τελειώνει και ο πριονιστής περνά και πάλι στο αίτημα ανάκλησης του προστίμου:
«Εδώ να αναφέρω ότι έχει ευθύνη και ο δήμος γιατί τα δέντρα δεν μπορούν να ακουμπούν στην ιδιοκτησία κανενός και να κινδυνεύουν οι δημότες από τη μη τήρηση του σωστού ύψους» γράφει σαν δικηγόρος του εαυτού του. Ολοκληρώνει, όμως, πιο παρακλητικά: «Επειδή η δημοτική αρχή, που σέβομαι, είναι καινούργια, δεν μπορώ να της προσάψω τωρινές ευθύνες γι’αυτό, επειδή λειτούργησα εν βρασμώ και για να προστατέψω σαν οικογενειάρχης την οικογένεια και την περιουσία μου, και όχι από δόλο, σας ζητώ να ανακαλέσετε το πρόστιμο, μια και τόση ζημιά έπαθα».
Η κοπή του δέντρου διαπιστώθηκε από την Δημοτική Αστυνομία πέντε μέρες αργότερα και αυτό σημαίνει πως κάποιος έκανε τη σχετική καταγγελία.
Ο νοικοκύρης με το πριόνι δεν αναφέρεται καθόλου στην αίτηση σε εκείνους που τον κατήγγειλαν παρά μόνον σε όσους μπορούν να βεβαιώσουν το επεισόδιο με τον διαρρήκτη. Οσο για το ίδιο το δεντράκι, δεν μπορεί να υποβάλει πουθενά αίτηση θεραπείας…
25.000 μουριές στον Δήμο Αθηναίων
Το τι θα αποφασίσει τελικά ο δήμος είναι άγνωστο. Μόνο στον Δήμο Αθηναίων τα πεζοδρόμια ξεπερνούν τα 2.000 χιλιόμετρα σε μήκος και πάνω τους υπάρχουν περίπου 100.000 δέντρα και δεντράκια, από τα οποία τα 25.000 είναι μουριές. Στην πλειονότητά τους, τα πεζοδρόμια είναι στενά, με φάρδος 1,5 μέτρο ή και λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι, όπου υπάρχει φυτεμένο δέντρο, μένει χώρος ελάχιστος για να περάσει ένας πεζός – ούτε λόγος να γίνεται για καροτσακι με μωρό ή αναπηρικό. Μόνον στις περιοχές που τώρα ρυμοτομούνται υπάρχει υποχρέωση να έχουν τα πεζοδρόμια πλάτος 2,20 μέτρων. Σε άλλους δήμους περιμετρικά της Αθήνας, η κατάσταση των πεζοδρομίων μπορεί να είναι ακόμη χειρότερη.
Πολύ συχνά η Υπηρεσία Πρασίνου του Δήμου Αθηναίων δέχεται παράπονα για δέντρα που κρύβουν το φως από τους χαμηλούς ορόφους ή μπορεί να διευκολύνουν διαρρήκτες.
Συχνά κατατίθενται αιτήσεις για άδεια κοπής που σπανίως γίνονται δεκτές. Οταν πρόκειται να χτιστεί ένα σπίτι ή κάποιο ισόγειο να μετατραπεί σε γκαράζ, ο Δήμος μπορεί να δώσει την άδεια αλλά συνήθως ζητά να φυτευθεί δέντρο σε άλλο σημείο για να μην διαταραχθεί το ισοζύγιο πρασίνου. Τι θα συμβεί όμως εάν ο Δήμος Αθηναίων με την κάκιστη αναλογία πρασίνου (0,96 τ.μ. ανά κάτοικο, δέκα φορές κάτω από το όριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) αρχίσει να κάνει τα στραβά μάτια;
Πηγή: Άρης Χατζηγεωργίου-ethnos.gr
