Σέρρες,Χρυσηίδα Δημουλίδου για την μητέρα της: “Το σπίτι άδειο αλλά εγώ τη νοιώθω δίπλα μου”

Στις Σέρρες βρίσκεται η Χρυσηίδα Δημουλίδου αυτές τις μέρες στο πατρικό της σπίτι προσπαθώντας να τακτοποιήσει πράγματα …αλλά και μνήμες από την αγαπημένη της μητέρα που έφυγε από την ζωή πριν λίγο καιρό

Η Σερραία συγγραφέας συγκινεί μιλώντας στην μητέρα της σαν να είναι στη ζωή …..Διαβάστε …

Εδώ και μια εβδομάδα που βρίσκομαι Σέρρες, πηγαίνω κάθε μέρα στο πατρικό μου και αδειάζω τις ντουλάπες και τα μπαούλα της μαμάς, κάνοντας διαχωρισμό στα ρούχα της και τα υπάρχοντά της…τι θα κρατήσουμε, τι θα δώσουμε, τι θα πετάξουμε…Η μητέρα μου ήταν άνθρωπος που δύσκολα αποχωριζόταν πράγματα όπως όλες οι γυναίκες της εποχής της που έζησαν πόλεμο και πέρασαν πολύ δύσκολα….οπότε το σπίτι της που είναι και μονοκατοικία, είχε πολλά άχρηστα …παρόλα αυτά νοιώθω πόνο που τα αποχωρίζομαι, νοιώθω σαν να είναι η μάνα μου δίπλα μου και προσπαθεί να μου πει πως όλα αυτά τα χρειάζεται, πως είναι δικά της, πως πρέπει να μείνουν στο σπίτι της…Όμως δεν γίνεται διαφορετικά, το σπίτι πρέπει να καθαρίσει, να μπει σε τάξη, έτσι όπως θεωρώ εγώ, να μείνουν μόνο τα απαραίτητα…Προς το παρόν θα μείνει ακατοίκητο κι ας είναι κατοικήσιμο.

???????????????????????????

Σήμερα μάζεψα όλα τα φάρμακα της από τα συρτάρια… κανονικό φαρμακείο για κάποιον στην κατάστασή της…έπαιρνε πολλά… Κοιτάζω το νοσοκομειακό κρεβάτι της που αγοράσαμε για την περίπτωση της…από πάνω δεσπόζουν 2 χαμογελαστές φωτογραφίες της από τα νιάτα της και είναι πανέμορφη… στο σαλόνι μια άλλη φωτογραφία της και μπροστά φαναράκι με κεράκι που καίει με μπαταρία συνέχεια από την ημέρα που μας άφησε…το σπίτι άδειο αλλά εγώ τη νοιώθω δίπλα μου, έχω την εντύπωση πως βρίσκεται πλάι μου σε κάθε δουλειά που κάνω και με ελέγχει…και με περιμένει πολύ δουλειά…
Θέλω να τα κάνω όλα μόνη μου, χωρίς καμιά βοήθεια, να είμαστε μόνο εμείς οι δύο στο σπίτι …

???????????????????????????

Νύχτωσε πια , πρέπει να φύγω…την σύγχυσα σήμερα , πέταξα τον ιατρικό εξοπλισμό της και ίσως εκείνη θεωρεί πως δεν την νοιάζομαι…Σε νοιάζομαι μαμά…μην ανησυχείς, εκεί που βρίσκεσαι δεν χρειάζεσαι όλα αυτά τα φάρμακα…το σπίτι σου το αγαπάμε και θα μείνει καθαρό και νοικοκυρεμένο και στις ντουλάπες σου θα κρατήσω τα πιο ωραία σου φορέματα και ταγιερ που φορούσες με καμάρι όταν περπατούσες ακόμη…απλά όλα τα άλλα θα τα δώσουμε, ίσως να είναι χρήσιμα σε κάποιους ανθρώπους ..και τα σεντόνια και τις κουβέρτες σου μαμά δεν τα χρειάζεσαι κι αυτά…καλά θα κρατήσω τα καλύτερα δεν θα τα δώσουμε όλα…Έλα μη μου στενοχωριέσαι που πέταξα τα χιλιομεταχειρισμένα ταψιά σου, και κάποια ποτήρια και πιατικά που βάρυναν τα ράφια σου…τα καλά είναι στον μπουφέ σου, και πολλά πήραμε κι εμείς …οι κουρτίνες, οι φωτογραφίες, τα μπιμπελό και τα καρεδάκια σου όλα στη θέση τους, ε καλά κάποια τα μάζεψα στα συρτάρια, ήταν πολλά…

???????????????????????????

Φεύγω τώρα μανούλα, σε αφήνω στην ησυχία σου …θα τα πούμε αύριο το πρωί… Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ… Καληνύχτα..