Σέρρες: “Αναζητώντας γιατρό σε μια χώρα που εξάγει γιατρούς”

Η ανάρτηση του κτηνίατρου από τις Σέρρες, Χριστόφορου Παλαμίδη, που αξίζει να διαβάζεται

|Αναζητώντας γιατρό σε μια χώρα που εξάγει γιατρούς
Ξαφνικά διαπιστώνω συμπτώματα γαστρορραγίας και μου συνιστούν άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο Σερρών. Πηγαίνω στα επείγοντα και αφού μου βάζουν διάφορα σωληνάκια από τη μύτη στο στομάχι, καθετήρα ούρων, μου τρυπούν τις φλέβες για ορούς και φάρμακα, βρίσκομαι σε ένα κρεβάτι της Παθολογικής Κλινικής ακινητοποιημένος. Τότε μαθαίνω πως το νοσοκομείο δεν διαθέτει γαστρεντερολόγο που αν το ήξερα θα πήγαινα σε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης.
Η γαστρορραγία είχε προέλθει από τα αντιπηκτικά φάρμακα που έπαιρνα για ένα μπαλονάκι-Stent, που είχα κάνει προ εξαμήνου. Η αιμορραγία είχε σταματήσει πριν την εισαγωγή μου και αν υπήρχε γαστρεντερολόγος θα το είχε διαπιστώσει εξ αρχής και μάλλον δεν θα χρειαζόταν νοσηλεία στο νοσοκομείο, που είχε σαν επακόλουθο και μια ουρολοίμωξη που με ταλαιπώρησε αργότερα, η οποία προφανώς προήλθε από τον καθετήρα ούρων.
Μετά από δύο διανυκτερεύσεις μου δίνουν εξιτήριο και μου γράφουν πως πρέπει να ξεκινήσω τα αντιπηκτικά, με την προϋπόθεση να πάω άμεσα σε γαστρεντερολόγο να διαπιστώσει την αιτία της γαστρορραγίας. Ψάχνω στο ίντερνετ(30-7-21) και από τους 5-6 που υπήρχαν στις Σέρρες όλοι έλειπαν σε διακοπές. Τελικά βρήκα κάποιον στην Καβάλα που μ΄έκλεισε ραντεβού μετά από πέντε μέρες.
Στην ερώτηση που έκανα σε γιατρούς πώς γίνεται ένας νομός 200 χιλ.να μη διαθέτει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένα γαστρεντερολόγο, η απάντηση που εισέπραξα ήταν ότι πρόκειται για ιδιώτες και δεν μπορεί το κράτος ή ο ιατρικός σύλλογος να τους υποχρεώσει να μην φύγουν για διακοπές όποτε αυτοί θέλουν. Μου έφεραν ως παράδειγμα τους ιδιώτες υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους και αγρότες που δε μπορείς να τους υποχρεώσεις να μη φύγουν για διακοπές όποτε αυτοί το επιθυμούν.
Αδυνατώ να κατανοήσω το επιχείρημά τους διότι θεωρώ πως η υγεία δεν έχει καμιά σχέση με τη βρύση που στάζει ή με τα αγγουράκια και τις ντομάτες που παράγει ο αγρότης. Εξ΄άλλου το κάθε πτυχίο γιατρού στοιχίζει στο Ελληνικό δημόσιο περί τις 100.000 € έκαστον που το πληρώνουμε οι φορολογούμενοι . Η φτωχή και χρεωμένη χώρα μας επενδύει σε πτυχία γιατρών χωρίς αντίκρισμα αφού οι περισσότεροι φεύγουν στο εξωτερικό και τους επωφελούνται οι πλούσιες χώρες, στις οποίες ουσιαστικά τους δωρίζουμε. Εμείς που τους παράγουμε δεν έχουμε λεφτά να τους προσλάβουμε στα νοσοκομεία, αλλά και να έχεις τη δυνατότητα να πληρώσεις δεν μπορείς να τους βρεις όποτε τους χρειάζεσαι.
Καιρός είναι και οι φαρμακοποιοί, που είναι ιδιώτες και τα πτυχία τους μας στοιχίζουν λιγότερο από τους γιατρούς να κλείνουν τα φαρμακεία τους όποτε θέλουν, καταργώντας τις εφημερίες και να ψάχνουμε να βρούμε φαρμακείο στη Βουλγαρία.”