Σερρών Θεολόγος: «Η βία και η κάθε λογής τρομοκρατία είναι πρακτικές αντίθεες, βάρβαρες, απάνθρωπες και δια τούτο απολύτως καταδικαστέες»

Πρώτη Κυριακή των Νηστειών της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, γνωστή ως της «Ορθοδοξίας», σήμερα 24 Μαρτίου 2024, η κατά Σέρρας και Νιγρίτα συνεκλεκτή τίμησε ιεροπρεπώς τους ιερούς αγώνες των σεπτών και αγίων υπερασπιστών της ορθοδόξου πίστεως και τη νίκη της Εκκλησίας μας κατά των αιρετικών εικονομάχων, η οποία επισφραγίσθηκε λαμπρώς με την αναστήλωση των ιερών εικόνων (843 μ.Χ.), διά των οποίων διδάσκεται και φανερώνεται το μυστήριο της θείας Ενανθρωπήσεως.

Στο πλαίσιο της λειτουργικής και ευχαριστιακής συνάξεως στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παμμ. Ταξιαρχών Σερρών, με Πράξη του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, καθιερώθηκε, κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας εκάστου έτους, η τέλεση ιερού Αρχιερατικού μνημοσύνου, υπέρ μακαρίας αναπαύσεως των ψυχών των 102 συνολικώς αοιδίμων Ιεραρχών, που από τα πρώτα ακόμη χριστιανικά χρόνια (5ος αιών.) εκοπίασαν για την σπορά του Ευαγγελικού λόγου, αγίασαν Αρχιερατικώς τον λαό του Θεού, διεποίμαναν ευαγγελικώς και αποστολομιμήτως τη Σερραϊκή Εκκλησία.

Συμπροσευχητικώς παρόντες ήταν μεταξύ άλλων και οι Βουλευτές του Νομού Σερρών κ. κ. Φ. Αραμπατζή και Θ. Λεονταρίδης, η Δήμαρχος Σερραίων κ. Β. Μητλιάγκα, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών κ. Χ. Δρίγκα και λοιποί Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Διοικητής του 10ου Συντάγματος ΠΖ κ. Αδ. Σαρρής, εκπρόσωποι της Αστυνομικής και Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Σερρών και μέγα πλήθος του λαού του Θεού.

Στον πάντα περιεκτικό και επιστηρικτικό λόγο του, ο Σεβ. κ. Θεολόγος, ανέφερε ότι η σημερινή ημέρα προσφέρει ιδιαιτέρως δυνατά, διδακτικά και επίκαιρα μηνύματα για τη ζωή όλων μας, τονίζοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Πρώτη Κυριακή της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σήμερα και η μητέρα ορθόδοξος Εκκλησία μας, όρισε να τιμούμε λειτουργικώς και ευχαριστιακώς την μεγάλην εορτήν της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, η οποία έχει πολλά και ωφέλιμα να μας διδάξει για το χθες, αλλά και το σήμερα της ζωής μας.

Το ιστορικό γεγονός, το οποίο έχει ως βάση η σημερινή εορτή είναι η αναστήλωση των ιερών εικόνων, η οποία πραγματοποιήθηκε το έτος 843 μ.Χ., επί Αυτοκράτειρας Θεοδώρας και του υιού της, Μιχαήλ Γ’. Η οριστική αναστήλωση των ιερών εικόνων έθεσε τέλος σε μία μακροχρόνια και λίαν ζημιογόνο για το Γένος διαμάχη, η οποία είχε ξεσπάσει, όχι ασφαλώς με υπαιτιότητα της Εκκλησίας και εταλαιπώρησε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία για έναν ολόκληρο αιώνα. Η διαμάχη αυτή προκλήθηκε από την απαίτηση της τότε κοσμικής εξουσίας, του Αυτοκράτορος Λέοντος Γ’ του Ισαύρου, να αποκαθηλωθούν και να εξοστρακισθούν οι ιερές εικόνες από τη λατρεία, αλλά και από τη ζωή των χριστιανών. Αυτό βεβαίως συνιστούσε μίαν ωμήν, ασεβή και βλαπτικοτάτη, για την ευστάθεια και ενότητα της αυτοκρατορίας, παρέμβασιν του ‘’Καίσαρος’’ στα εσωτερικά του ιερού Σώματος της Εκκλησίας.

Η εικονομαχία δεν ήταν μόνον μία επίδειξη αλαζονείας και δυνάμεως του ‘’Καίσαρος’’, όπως αυτές που έχει συνηθίσει στη ζωή της η Εκκλησία να υφίσταται, αλλά ήταν μία ασεβεστάτη επέμβασις στη διαμόρφωση του ορθοδόξου δόγματός Της, το οποίο αποτελεί όρο σωτηρίας. Η μεγάλη αυτή ταραχή και ακαταστασία, είχε ασφαλώς τραγικές συνέπειες και στην ενότητα, την ειρήνη και την ακεραιότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Αυτά συνέβησαν τότε, αλλά επαναλαμβάνονται δυστυχώς κατά καιρούς μέσα στην ιστορική πορεία του γένους μας. Η Εκκλησία μας έχει πικράν πείραν ακαίρων και θλιβερών παρεμβάσεων και επεμβάσεων της κρατικής εξουσίας στα εσωτερικά της, που την επίκραναν και τραυμάτισαν την εμπιστοσύνη Της στην κοσμική εξουσία, αλλά και την ενότητα του λαού.

Η Εκκλησία μας, η σώτειρα του Γένους μας, ευρισκόμενη πάντοτε σε θέση αμύνης, αναγκάζεται κατά καιρούς να υψώνει λόγον διαμαρτυρίας όταν διαπιστώνονται προσπάθειες απομειώσεως, χειραγωγήσεως και περιθωριοποίησεώς Της.

Κάνουν λάθος εκείνοι, οι οποίοι θεωρούν, ότι η Εκκλησία είναι ένα εγκόσμιο μέγεθος. Το αγιώτατο μυστήριον της Εκκλησίας μας έχει την αρχή του στον υπέρφωτο γνόφο του μυστηρίου της Παναγίας Τριάδος.

Η μητέρα μας Εκκλησία, ως το θεανθρώπινο Σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πορεύεται δύο χιλιάδες χρόνια στην ανθρώπινη ιστορία, παραμένουσα όρθια, υπηρετούσα το μυστήριον του Χριστού, δεικνύουσα τον δρόμον για τον ουρανόν και αναπαύουσα τις ανάγκες του λαού μας.

Η Εκκλησία, η οποία πάντοτε ενδύεται το λέντιον της διακονίας, της θυσίας και της προσφοράς, είναι όντως η αληθής και γνησία θεραπαινίδα, όχι όμως των ανθρωπίνων επιδιώξεων και ιδιοτελειών, αλλά του μυστηρίου της σωτηρίας των ανθρώπων. Κατέκτησε τις περγαμηνές Της, όχι με κάποιον χαριστικόν ή προνομιακόν τρόπον, αλλά με βαρύ κάθε φορά φόρον αίματος. Η οφειλομένη τιμή δεν της χαρίσθηκε, ούτε είναι προϊόν ευκαιριακών σκοπιμοτήτων, αλλά είναι μία κατάκτηση και μία ευθύνη, την οποία κατέκτησε με ποταμούς αιμάτων, δακρύων, θυσιαστικής προσφοράς.

Οι τωρινές ημέρες είναι αποκαλυπτικές και βαθειά κρίσιμες και το τελευταίο, που θα χρειαζόταν ο τόπος μας, είναι ένας αχρείαστος και βλαπτικός διχασμός, ο οποίος θα πλήγωνε τον τόπο μας, αλλά και τις ψυχές των ανθρώπων.

Η Εκκλησία μας συνειδητώς επιλέγει, κατά μίμησιν του Κυρίου Της, να ταπεινώνεται, από εκείνους, που θα Της όφειλαν περισσότερον σεβασμόν και να υπομένει πικρές συμπεριφορές, έχουσα πλατυσμόν καρδίας και αγάπη, αναμένουσα πάντοτε την επιστροφή εκείνων των παιδιών Της, που επιλέγουν δρόμους αδιέξοδους.

Το ζητούμενον είναι πάντοτε η ενότητα του λαού μας, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας είναι διατεθειμένη να υπηρετήσει, όπως και έως τώρα το πράττει, αυτόν τον ευλογημένο λαό. Δεν υπάρχει καιρός για διχοστασίες και διχόνοιες! Οι ακοές πολέμων, των τρομοκρατικών κτυπημάτων, της ανασφάλειας, της οικονομικής κρίσεως, της πνευματικής και ηθικής ανεστιότητος, μιας γενικότερης παρακμής, πληθαίνουν παγκοσμίως και στην γειτονιά μας. Αυτό θα πρέπει να μας καταστήσει πολύ προσεκτικούς και αποφασισμένους να σφυρηλατήσουμε εκείνους τους τρόπους και τους δεσμούς, που θα μας κρατήσουν ενωμένους.

Η πολύτιμη ορθοδοξία μας, ο πνευματικός και εθνικός μας πλούτος, δεν είναι θεωρητικό αφήγημα, ούτε μουσειακό είδος, αλλά αποτελεί δύναμη, τρόπο και ποιότητα ζωής. Ό,τι πιστεύουμε αυτό και αγωνιζόμεθα να ζούμε. Η ορθόδοξη πίστις μας είναι η βάσις και το θεμέλιον ολόκληρης της ζωής μας.

Σήμερα, ανάγκη υπάρχει να κτίσουμε γέφυρες, να αγωνισθούμε ώστε να κλείσουν τα χάσματα, να σταματήσουν οι προκλήσεις και να πορευθούμε ενωμένοι. Οι απειλές έσωθεν και έξωθεν πληθαίνουν και ο λαός μας πρέπει να παραμείνει ενωμένος και δυνατός. Η Εκκλησία μας θα συνεχίσει να αληθεύει εν αγάπη, αλλά και να αγαπά εν αληθεία».

Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος, με την ευκαιρία της εις αναγνώστη χειροθεσίας, του 8χρονου Πέτρου Αραμπατζή, μαθητή Δημοτικού με ιδιαίτερη αγάπη για την Εκκλησία, ευχήθηκε να αγωνισθούμε όλοι μας ώστε να κρατήσουμε ως πολυτίμητο θησαυρό στην ζωή μας το άδολο φρόνημα, την ακακία, την καθαρότητα και την αθωότητα των μικρών παιδιών, καθώς σ’ αυτά και σ’ εκείνους, που «νηπιάζουν στην κακία» ανήκει η Βασιλεία των ουρανών. Το νου μας να έχουμε στο παιδί, ετόνισε χαρακτηριστικώς ο Σεβασμιώτατος, να υπερασπισθούμε το παιδί, «γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».

Τέλος, μετά την απόλυση της θ. Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε η πέριξ του ιερού Μητροπολιτικού Ναού λιτάνευση των πανσεβασμίων εικόνων, κατά την οποία ανεγνώσθησαν υπό του Σεβασμιωτάτου το «Σύμβολο της Πίστεως» και το «Συνοδικό της Ορθοδοξίας», συμφώνως προς την εκκλησιαστική τάξη και παράδοση.