Σερρών Θεολόγος: ”Η μοναξιά του Χριστού”

Στον Ι. Ναό Τιμίου Σταυρού Σερρών χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος κατά την ακολουθία του Όρθρου της Αγίας και Μεγάλης Τετάρτης.

Στό τέλος της ιεράς ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος τόνισε τα εξής:

“Σέ βλέπω και πάλιν μόνον Κύριέ μου, Νυμφίε της ψυχής μου και αυτό το βράδυ στό μέσο της άδειας εκκλησίας σου.

Μόνον και πάλιν, “ἐπεί ρῆμα Καίσαρος” υπερίσχυσε. Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας επιστρατεύοντας λόγους, εξηγήσεις και επιχειρήματα που αύριο όμως θα τα βρούμε μπροστά μας ποικιλοτρόπως.

Αφήνουμε ανοικτές κερκόπορτες που δεν θα κλείνουν. Με αγωνία παλεύουμε να οικονομήσουμε την σύμφυτη με την ασθενική μας φύση δυσκολία, που νικιέται μόνον με την πίστη και την αγάπη.

Ανεχόμεθα, χάριν της ενεστώσης ανάγκης, να στερηθούμε της κοινωνίας των αδελφών μας λαϊκών μετά των οποίων συναποτελούμε την Εκκλησία.

Οι Επίσκοποι και οι Ιερείς μόνοι εντός των έρημων ναών, χωρίς την ενεργό συμμετοχή-συλλειτουργία του λαού του Θεού.

Ο πιστός λαός του Θεού μόνος χωρίς την φυσική παρουσία των ποιμένων του στα σπίτια του, προσευχόμενος και αγωνιών. Έργο οικονομίας και ακραίας ανάγκης. Ίσως…

Εφαρμόζουμε τα σκληρά μέτρα. Είναι μονόδρομος. Δεν μας εκφράζουν όμως και πολύ περισσότερο δεν μας αναπαύουν.

Βαθειά ωστόσο προβληματίζομαι, μπορεί και να κάνω λάθος, δεν διεκδικώ κανένα είδους αλάθητο, μήπως θα έπρεπε να ξαναδούμε το θέμα και της δικής μας συμμετοχής αυτές τις άγιες ημέρες στην θεία λατρεία και στην κοινωνία των αχράντων μυστηρίων;

Όχι μεμονωμένα αλλά συντεταγμένα κατόπιν κοινής αποφάσεως. Όχι πρός επίδειξη και ατελέσφορο εντυπωσιασμό αλλά ως επιβεβαίωση της ταυτότητος και της αποστολής μας.

Να αντιληφθεί ξεκάθαρα ο λαός του Θεού ότι υποφέρουμε μαζί του. Αυτό εξάλλου συμβαίνει. Να διδάξουμε εμπράκτως το αυτονόητο και θεμελιώδες, ότι είμεθα ένα Σώμα, ότι η Εκκλησία συγκροτείται ως Σώμα Χριστού και φανερώνεται στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Να ανέβει ο στεναγμός της ματωμένης και βαρυαλγούσης καρδίας όλων μας, του κλήρου και του λαού, ως θυσία εως του θρόνου της θείας μεγαλωσύνης. Δεν θα παύσει η ορθόδοξη λατρεία, η μόνη αληθής λατρεία, να προσφέρεται επί της γής.

Θα την προσφέρουν και για εμάς, αυτήν την ώρα της δοκιμασίας, οι αδελφοί μας ορθόδοξοι στην Βουλγαρία, Σερβία, Γεωργία, Λευκορωσία κ.α., όπου οι άρχοντές τους, αφουγγραζόμενοι την λαχτάρα των λαών τους, δεν απηγόρευσαν την θεία λατρεία. Θα την προσφέρουν τα όπου γης ορθόδοξα μοναστήρια μας.

Μόνο, Κύριέ μου, σέ νοιώθω! Απουσιάζουν οι «επ εξουσίαις» ευρισκόμενοι της πατρίδος μας. Μιάς πατρίδος που τόσο έχεις ευεργετήσει διαχρονικά. Σε άλλες εποχές θα ήταν παρόντες στις πρώτες θέσεις.

Τώρα σιωπή, ερημία και σκληρότητα. Σκληρότητα που προβληματίζει και ενοχλεί αφάνταστα τον πιστό λαό, απέναντι στην Εκκλησία, την πίστη, στην ταυτότητα αυτού του λαού.

Η Εκκλησία μας έχει αποδείξει, και αποδεικνύει στην πράξη καθημερινώς ότι διακατέχεται από υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης σ’αυτόν τον τόπο, ότι επιθυμεί την αγαστή και σε πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού συνεργασία με την πολιτεία χωρίς αποκλεισμούς και παρωπίδες.

Ότι σέβεται την έννομη τάξη και αποτελεί παράγοντα κοινωνικής ευστάθειας, ενότητος και συνοχής. Έχει πολλές περγαμηνές ζωής, αίματος και προσφοράς σε αυτόν τον τόπο, η ορθόδοξη Εκκλησία.

Χθές, σήμερα και αύριο. Ιδίως αύριο που προοιωνίζεται εξαιρετικά σκληρό για τον λαό μας. Η απειλή θα νικηθεί, οι πληγές της όμως θα αργήσουν να κλείσουν. Και τότε η μητέρα αυτού του λαού, η ορθόδοξη Εκκλησία θα είναι και πάλι ευεργετικώς παρούσα .

Μόνο, Κύριέ μου, σε αισθάνομαι! Να ανέχεσαι φιλάνθρωπα να κατηγορούνται από απύλωτα, στρατευμένα στόματα τα θειότατα μυστήριά σου ως παρεκτικά ασθενειών και θανάτου.

Ποιός ποτέ ανάγκασε κάποιον να προσέλθη στο Ποτήριον της ζωής; Είναι τα νέα ήθη, της επιλεκτικής και ελεγχόμενης ελευθερίας, που με το πρόσχημα της πανδημίας δοκιμάζονται σήμερα παγκοσμίως.

Ποιός ξέρει για ποιόν λόγο; Υπομένεις, Κύριέ μου, μακρόθυμα την άκαμπτη αυστηρότητα των κάθε λογής υπευθύνων. Ωσάν η πηγή του προβλήματος να είναι η Εκκλησία.

Εκείνων που σφραγίζουν με τις υπογραφές τους τους ναούς σου, αλλά αφήνουν να λειτουργούν οι υπεραγορές, οι τράπεζες, οι λαϊκές, οι παραλίες, οι πεζόδρομοι κτλ. Ταύτα έδει ποιῆσαι κακεῖνα μη αφιέναι!

Εκείνων που προτρέπουν για σωματική γυμνασία τον λαό, πρός εκτόνωση του άγχους των ημερών, αλλά απαγορεύουν κουνώντας το δάκτυλό τους την συμμετοχή στην μοναδική λατρεία των μεγάλων αυτών ημερών για μην μεταδοθεί ο ιός.

Η θεία λειτουργία όμως, αγαπητοί μου, είναι χάρις, ευλογία, θεία σκέπη. Ο Χριστός ο ίδιος, ο προσφέρων και προσφερόμενος, στρώνει την ψυχοτρόφο Τράπεζά Του και μας καλεί να γίνωμεν οι συνδαιτημόνες Του στην πληρότητα της ζωής. Εάν υπήρχε διάθεση θα μπορούσε να βρεθεί μια λειτουργική και ασφαλής για την δημόσια υγεία λύση. Στήν ζωή αδιέξοδα δεν υπάρχουν.

Μόνος σου, λοιπόν Κύριέ μου και πάλιν μέσα στην ερημία της ζωής μας και την εκκωφαντική σιωπή της αγωνίας μας; Όχι, εσύ ποτέ δεν θα είσαι μόνος, γιατί έχεις τόν Πατέρα. Μόνοι, έρημοι και απαράκλητοι μένουμε εμείς χωρίς Εσένα…

Μην μας αφήσεις ποτέ μόνους και ορφανούς φιλάνθρωπε Κύριε. Σύ που μακροθύμησες “ὑπό Ἰουδαίων ραπιζόμενος, ὑπό Ἀποστόλου ψηλαφώμενος, ὑπό τῶν ἀθετούντων σε πολυπραγμονούμενος … Σύ συνέτισον ἡμᾶς ὡς τόν Θωμᾶν βοᾶν Σοι, ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου, δόξα Σοι.”

Καλή Ανάσταση αδελφοί.”

πηγή romfea.gr