Στην εορτάζουσα ιερά Μονή Προφ. Ηλιού Αγ. Πνεύματος, ιερούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, την Κυριακή 20 Ιουλίου 2025, ημέρα κατά την οποία, η αγία Μητέρα μας, Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά λειτουργικώς την ως εις τους ουρανούς ανάβασιν του μεγάλου πυρφόρου Προφήτου. Τον ιερό ψαλτήρα εκόσμισε ο Πρωτοψάλτης της ιεράς Μονής Αγ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Χασανίδης με τον καλλικέλαδο ιεροψαλτικό χορό του.
Προ της απολύσεως της θ. Μυσταγωγίας, τελέσθηκε ιερό μνημόσυνο, υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των ψυχών της Καθηγουμένης της ως είρηται ιεράς μάνδρας, μακαριστής Γεροντίσσης Χριστονύμφης και Ευπραξίας μοναχής, οι οποίες εκοιμήθησαν προ εννέα ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, καθώς και του αειμνήστου Ηλιού, κατά σάρκα πατρός της Καθηγουμένης Ακυλίνης.
Ακολούθως, στον προαύλιο χώρο της ιεράς Μονής, τελέσθηκε η ακολουθία του Αγιασμού, στο τέλος της οποίας, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της Σερραϊκής Εκκλησίας κ. Θεολόγος, ομίλησε με δυνατό, αφυπνιστικό και πύρινο τρόπο στο πυκνότατο εκκλησίασμα, εμπνεόμενος από τον πάντοτε επίκαιρο λόγο του Προφ. Ηλιού, όπως αυτός είναι αποθησαυρισμένος στο παλαιοδιαθηκικό ανάγνωσμα: «Ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ᾿ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; εἰ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ ὁ Βάαλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ» (Βασ. Γ’ 18,21), υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Οι εορτές των αγίων μας, ετόνισε ο Σεβασμιώτατος, δεν αποτελούν κοσμικές πραγματικότητες, αλλά βαθιά πνευματικά και εκκλησιαστικά γεγονότα, προβάλλουν ενώπιον μας, ως μία αφορμή για τον προσωπικό μας αγιασμό, αλλά και για την εμπειρική βίωση του μυστηρίου της Εκκλησίας, ως Σώματος Ιησού Χριστού και ως οικογενείας του Θεού, αλλά και ως ευκαιρία για πνευματική διδαχή, έμπνευση, αφύπνιση και πνευματική εγρήγορση στις πικρές και πονηρές ημέρες μας, που ομοιάζουν σε πολλά με την εποχή κατά την οποία ζούσε ο Προφ. Ηλίας.
Και στην αποκαλυπτική όντως εποχή μας, πολλά μεταβάλλονται, πολλά ωφέλιμα και αναγκαία επιχειρείται να τεθούν στην άκρη, ως παρωχημένα και μη αναγκαία πλέον. Αυτά, που μέχρι εχθές εθεωρούντο θεμελιώδη, αναγκαία, δεδομένα και αυτονόητα στην ζωή των Ελλήνων, σήμερα απαξιώνονται, υπονομεύονται, περιθωριοπούνται.
Ο Ιησούς Χριστός της πίστεως και της Εκκλησίας μας φαίνεται ότι πρέπει να μπει στο περιθώριο της σύγχρονης απνευμάτιστης κοινωνίας, ως ένα μουσειακό είδος μίας άλλης εποχής. Μα, ο Χριστός, αγαπητοί μου, είναι ζωή, φως, αλήθεια, δικαιοσύνη, ασφάλεια, αγάπη, σωτηρία. Δεν είναι μουσειακό έκθεμα! Ό,τι οι άνθρωποι άκριτα και αυτοκαταστροφικώς κρημνίζουν, η χάρις του Θεού θα βρει τρόπο να το ξαναχτίσει!
Ενώπιόν μας, στις ημέρες της μεγάλης πνευματικής κρίσεως, που διερχόμεθα, τίθεται το πάντοτε ουσιαστικό, δυνατό και επίκαιρο ερώτημα: Σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε; Έχει η σημερινή κοινωνία και σε ποιο βαθμό την αγωνία και τον αγώνα της αναδείξεως και καλλιέργειας των υψηλών αρετών στις ψυχές των ανθρώπων;
Βλέπετε τι γίνεται γύρω μας! Εντός και εκτός Ελλάδος! Σύγχυση, ταραχή, καταστροφές, σφαγές, φόβος, ανασφάλεια. Αυτά είναι τα πικρά αποτελέσματα των έργων των ανθρώπων χωρίς σεβασμό στον Θεό. Δίκαιο λοιπόν και διαχρονικό το παράπονο του Προφ. Ηλιού, τότε μεν προς τον άπιστο και αχάριστο Ισραηλιτικό λαό, σήμερον δε, προς τους κατ’ όνομα χριστιανούς, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μία δικής τους εμπνεύσεως, δήθεν χριστιανική θρησκεία, κόβοντας και ράβοντας το Ευαγγέλιο στα μέτρα τους, αγωνιζόμενοι με περίσσεια εγωισμού να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα και αταίριαστα.
Δημιουργούνται, σήμερα, δυστυχώς οι συνθήκες εκείνες, από κέντρα και παράκεντρα, που προβάλλουν ένα μοντέλο ζωής, χωρίς Θεό, χωρίς αξίες, χωρίς κανόνες και αρχές, χωρίς άρωμα ζωής και αιωνιότητος. Προβάλλεται, δυστυχώς, συστηματικώς σήμερα, ένας τρόπος ζωής, όπου ο άνθρωπος και μάλιστα ο εμπαθής γίνεται αυταξία, είδωλο, κακέκτυπο του ιδίου του εαυτού του.
Αναδύεται, σήμερα, με την συμμετοχή ή και την σιωπηρή ανοχή μας ένας κόσμος, όπου κυριαρχεί η απιστία, η έκπτωση των ηθών, το στυγνό συμφέρον, η καταπάτηση των θείων, ακόμη και των νόμων της φύσεως, όπου η παραβατικότητα, ο αμοραλισμός, ο μηδενισμός, η ισοπέδωση των πάντων, δημιουργούν παρακμιακές καταστάσεις, που μυρίζουν αποσύνθεση και θάνατο.
Στον αντίποδα της θλιβερής αυτής πραγματικότητος, οφείλουμε να αγωνισθούμε για έναν κόσμο, όπου οι σχέσεις των ανθρώπων θα φωτίζονται από την πίστη στον Θεό, την αλήθεια, την δικαιοσύνη, το ήθος, τα ιδανικά, τις αρετές, τις υψηλές πανανθρώπινες αξίες, οι οποίες ωραιοποιούν και ιεροποιούν τον άνθρωπο. Σήμερα, ο κόσμος έχει ανάγκη, πρωτίστως από ακεραίους και ισορροπημένους ανθρώπους, με πίστη, φως, ποιότητα, ήθος, καθαρή ψυχή και λόγο. Η αγία Μητέρα μας Εκκλησία, δεν ημπορεί να σιωπήσει, δεν ημπορεί να μείνει απαθής στην όποια προσπάθεια αλλοιώσεως ή περιθωριοποιήσεως του Νόμου του Θεού και της αποιεροποιήσεως, εν τέλει, του ιδίου του ανθρώπου, που από ‘’κεκελευσμένος Θεός’’ καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει αριθμητική μονάδα, λογιστική αξία, απρόσωπος αριθμός. Η θεανθρώπινη αυτή ποιότητα είναι και η μαρτυρία της Εκκλησίας μας, σ’ έναν κόσμο, που βυθίζεται, όλο και περισσότερο, στο σκοτάδι, το ψέμα, την φιλαυτία, την σύγχυση, την αγωνία και την παρακμή.
Η διάθεση ειλικρινούς μετανοίας, από όλους μας για τα μικρά ή τα μεγάλα λάθη μας, η επίγνωση της ατέλειας, που όλοι μας φέρουμε, η ανάγκη να μετανοήσουμε ειλικρινώς, να αλλάξουμε επιτέλους κατεύθυνση ζωής, ώστε αυτή να ευωδιάζει Χριστόν, πίστη, ζωή, αλήθεια, δικαιοσύνη, αγάπη, ενσυναίσθηση, καλοσύνη.
Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε, επίσης, να ευχηθεί πατρικώς, η φιλόστοργος προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου της «Μυρτιδιωτίσσης», η φιλάνθρωπος μεσιτεία του Προφ. Ηλιού του Θεσβίτου και πάντων των αγίων, να περισκέπουν προστατευτικώς την ζωή των ευλαβών πιστών, να ευλογούν την οσιολ. Καθηγουμένη Ακυλίνα και τις αδελφές της ιεράς Μονής, ώστε να εκπληρώνουν θεαρέστως την ιερά αποστολή τους, να υπηρετούν θεοφιλώς το μυστήριο της πίστεως και να βιώνουν θυσιαστικώς και αγγελομιμήτως τον μοναχικό τρόπο ζωής.
Τέλος, διενεμήθη το αντίδωρο και προσεφέρθη σ’ όλους το καθιερωμένο εόρτιο μοναστηριακό κέρασμα.
Σχολιάστε