Του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου
Το σεπτό πρόσωπο της μητέρας ευρίσκεται και πάλιν στο επίκεντρο της λειτουργικής μας συνάξεως και προσευχής με αφορμή την σημερινή μεγάλη Δεσποτοθεομητορική εορτή της αγίας Υπαπαντής, όπου γιορτάζει και το σεβάσμιο πρόσωπο της μάνας. Ιερόν το έργον, δικαία η ευγνώμων αναφορά, ανεξόφλητο πάντοτε το χρέος στην μάνα Παναγία, στην μάνα του καθενός μας. Ενθυμούμεθα με απέραντη ευγνωμοσύνη την ατίμητη προσφορά Της στην ίδια την ζωή.
Μάνα, όνομα αληθώς ιερό και λειτούργημα θείο. Δώρο του Θεού πολυτίμητο και πηγή ευλογίας ανεξάντλητη. Μίλησαν κάποιοι σπουδαίοι για την ανθρώπινη ιστορία και είπαν πως αυτή γράφεται από τους άρχοντες, τους δυνατούς και τους νικητές. Τι είναι όμως ιστορία; Μήπως δεν είναι τα πεπραγμένα των ανθρώπων που πάτησαν και βάδισαν πάνω στη γραμμή του χρόνου, καθώς και τα απότοκα των πεπραγμένων τους; Και ποιος δεν άφησε το αποτύπωμα του βηματισμού του στο πέρασμά του από τη ζωή ή δεν σφράγισε τη ζωή των συνεχιστών της ζωής περισσότερο από την μάνα; Την κάθε μάνα; Και μήπως όλες αυτές οι ατομικές διαδρομές, ενωμένες, δεν γεμίζουν τον ιστορικό χώρο και χρόνο; Αυτό συμβαίνει ασφαλώς με όλους τους διαβάτες αυτής της ζωής, άνδρες και γυναίκες. Έχει ειπωθεί, και δικαίως, πως το λίκνο της ανθρωπότητας το ζωογονούν και το κινούν οι γυναίκες, και δη οι μητέρες. Ο κόσμος εν τέλει πλάθεται, εν πολλοίς, με την ιδέα και την εικόνα που έχουν οι μανάδες γι’ αυτόν. Και κυρίως με την προσφορά τους, συνώνυμη της ανιδιοτελούς και θυσιαστικής αγάπης.
Μάνα ονόμασαν οι φιλόσοφοι την ίδια την γη, καθώς παρά το ότι εμείς την πατούμε και την πληγώνουμε εκείνη συνεχίζει αμνησίκακα να μας προσφέρει άνθη και καρπούς.
Μάνα φιλόστοργο ονόμασαν οι θεηγόροι Απόστολοι και οι θεολόγοι Πατέρες μας την ίδια την Εκκλησία του Χριστοῦ καθώς λειτουργεί μέσα στο κόσμο μας αγαπητικώς, θεραπευτικώς και προστατευτικώς ως «όρνις επισυνάγουσα τα νοσσία εαυτής» (Μτθ. 23,37).
Μάνα λοιπόν, συνώνυμη της προσφοράς, της συγγνώμης, της χωρίς όρια αγάπης, του πλατυσμού, της δοτικότητος.
