Τα Σέρρας που έφυγαν: Η “θρυλική” καφετέρια “Σταύρος” στην πλατεία Ελευθερίας (1979)

Από το αρχείο του Σερραίου συγγραφέα και ιστορικού Βασίλη Τζανακάρη – Η “θρυλική” καφετέρια “Σταύρος” στην πλατεία Ελευθερίας στα τέλη της δεκαετίας του 80

Τα Σέρρας που έφυγαν

Η “θρυλική” καφετέρια “Σταύρος” στην πλατεία Ελευθερίας σε φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στο Χριστουγεννιάτικο τεύχος του περιοδικού ΓΙΑΤΙ τον Δεκέμβριο του 1979 (αρ. τ. 54). Ο ιδιοκτήτης της, Σταύρος Ελεμές, ήταν από τους πλέον ρηξικέλευθους επιχειρηματίες της πόλης μας καθιερώνοντας έναν νέου τύπου διασκέδασης και ιδίως τρόπους συμπεριφοράς και εξυπηρέτησης των πελατών του, πράγμα που θα μπορούσε να είναι κάτι σαν “πιλότος” για τους σημερινούς καταστηματάρχες του είδους…

ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ «ΣΤΑΥΡΟΣ»- το σχόλιο γράφτηκε στο περιοδικό ΓΙΑΤΙ τεύχος αριθ. 10-11, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1979

Ένα κυριολεκτικά κομψοτέχνημα κοσμεί εδώ και λίγο καιρό την πόλη μας

Πρόκειται για την καφετέρια «Σταύρος» που εντυπωσιάζει τόσο τους συμπολίτες μας όσο και τους επισκέπτες. Σ΄ αυτήν ξεχωρίζουν δύο πράγματα: Η διακόσμηση και η ευγένεια και διακριτική φροντίδα και εξυπηρέτηση του προσωπικού της. Στη διακόσμηση θα πρέπει να πούμε ότι η διεύθυνσή της ξεπέρασε κάθε φαντασία προκείμενου να παρουσιάσει ένα γοητευτικό σύνολο παντρεύοντας μπαρόκ ρυθμούς μέσα σε πλαίσιο μπελ εποκ.

Οι τοίχοι, το δάπεδο, οι κολώνες, το ταβάνι έχουν ντυθεί με διακοσμητικά αράβουργήματα με αποτέλεσμα η αρμονία και το δέσιμό τους με τις γωνίες και τα ενώματα των τοίχων να αποτελούν μια «εικαστική συνάρτηση» στα μάτια του πελάτη. Ο φωτισμός είναι άπλετος και διακριτικός ενώ οι σωστά τοποθετημένες κουρτίνες επιτρέπουν τη φωτεινότητα του καιρού να περνά ανάμεσά τους.. Η προ-είσοδος προφυλάσσει από το κρύο το υπόλοιπο της αίθουσας ενώ την πρόσοψή της διακοσμούν μια σειρά από καμπυλόγραμμες αψίδες διαχωρισμένες από λεπτεπίλεπτους κίονες.

Ο γενικότερος συνδυασμός του εσωτερικού χώρου ισορροπεί με τους πίνακες του Σερραίου ζωγράφου Βασίλη Βαφειάδη που αποτελούν μια σοφή επιλογή της διεύθυνσης ενώ οι κατάλληλα τοποθετημένες απλίκες φωτισμού ξεκουράζουν αλλά ταυτόχρονα κάνουν περισσότερο ονειρική τη διακόσμηση. Συμπληρωματικά σημειώνουμε την σε χαμηλό τόνο μεταδιδόμενη κλασσική μουσική, την πλούσια κάβα, τη μεγάλη ποικιλία των γλυκών και ιδιαίτερα τη διακριτική φροντίδα του προσωπικού που δείχνει ότι ξέρει να προσέχει και να εξυπηρετεί πράγμα που σου καλλιεργεί την καλή διάθεση…
Υ.Γ. Τη φωτογραφία την τράβηξα την ίδια εποχή (1979)

Η μία πλευρά του εσωτερικού της ισόγειας σάλας της καφετέριας του Σταύρου Ελεμέ

.. και η άλλη πλευρά του εσωτερικού της καφετέριας όπως τη φωτογράφισε ο Βασίλης Τζανακάρης τον Ιανουάριο του 1979