Θεσσαλονίκη – ΕΝΙΘ: «Από burnout και όχι καρκίνο αυτοκτόνησε ο αναισθησιολόγος του Παπαγεωργίου, που αυτοπυρπολήθηκε»

Φόρο τιμής αποτίουν δύο μήνες μετά οι γιατροί της ΕΝΙΘ, στον συνάδελφό τους αναισθησιολόγο – εντατικολόγο του Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης που αυτοπυρπολήθηκε δίνοντας τέλος στη ζωή του τον Μάιο.

Παρά το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας είχαν μεταδώσει κατά κόρον πως ο 60χρονος αναισθησιολόγος – εντατικολόγος αυτοκτόνησε εξαιτίας προβλήματος υγείας σε τελικό στάδιο, οι γιατροί της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), σπεύδουν σήμερα να αποκαταστήσουν το όνομα και την τιμή του συναδέλφου τους, λέγοντας πως δόθηκαν στη δημοσιότητα ψευδή δεδομένα.

«Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε πως το προηγούμενο διάστημα, η είδηση του τραγικού τέλους έπαιξε σε διάφορα μέσα με μοναδικό σκοπό το κυνήγι της τηλεθέασης. Αποτροπιασμό μας δημιούργησε πως για τον σκοπό αυτό δεν σεβάστηκαν το ιατρικό ιστορικό, που προστατεύεται ρητά από το προσωπικό απόρρητο. Έφτασαν στο σημείο να αναπαράγουν ψευδή δεδομένα για την κατάσταση της υγείας του, ενώ παράλληλα δεν αναφέρθηκε ότι έπασχε από διαγνωσμένη επαγγελματική ασθένεια από τον γιατρό εργασίας του νοσοκομείου που εργαζόταν», σχολιάζουν οι γιατροί για τον αναισθησιολόγο του Νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης δηλώνουν υποχρεωμένοι να αποτίσουν φόρο τιμής στον αξιολογότατο συνάδελφο τους, λαμβάνοντας την αναγκαία χρονική απόσταση από το τραγικό γεγονός που στοίχισε σε όλη την ιατρική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.

«Θυσιαζόταν για τον ασθενή»

Οι συνάδελφοί του περιγράφουν την επιστημονική του δεινότητα και το ήθος του:

«Ο Ματθαίος ήταν ένας κορυφαίος γιατρός, με τεράστιο εύρος γνώσης σε όλη την γκάμα της ιατρικής και χαρισματική συνδυαστική σκέψη, ο οποίος πρόσφερε ακούραστα τα μέγιστα στον βαρέως πάσχοντα ασθενή επί σχεδόν 35 έτη. Η ιατρική του ενασχόληση δεν περιοριζόταν μόνο σε ασθενείς της ΜΕΘ αλλά είχε επεκταθεί και σε πολλούς ασθενείς άλλων κλινικών του νοσοκομείου αλλά και σε συναδέλφους (γιατρούς, νοσηλευτές κτλ) του νοσοκομείου που προσέτρεχαν σε αυτόν, για να βρουν λύση σε δύσκολα διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα.

Εκτός από εξαιρετικός γιατρός, ήταν και εξαιρετικός συνάδελφος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, μέρα και νύχτα, να προστρέξει στο νοσοκομείο ενώ δεν εφημερεύει, να ακούσει, να μιλήσει, να δώσει λύση στο δύσκολο πρόβλημα. Συν τοις άλλοις, ήταν και ένας εξαιρετικός δάσκαλος, πάντα πρόθυμος και υπομονετικός, να δείξει, να εξηγήσει, να μεταδώσει τη γνώση και την εμπειρία του. Πάνω από όλα όμως ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος: ηθικά άτεγκτος, ευαίσθητος, προσηνής, που θυσιαζόταν για τον ασθενή, το συνάδελφο, τους γύρω του».

«Συνεθλίβη από το βάρος της ευθύνης στην πανδημία»

Σύμφωνα με τους νοσοκομειακούς γιατρούς της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια της πανδημίας που «χτύπησε» ανελέητα τους κατοίκους και τα νοσοκομεία του ΕΣΥ στη βόρεια Ελλάδα, ο Ματθαίος «συνεθλίβη, στην κυριολεξία, ψυχικά από το βάρος της ευθύνης απέναντι στους ασθενείς, οι οποίοι πλημμύρισαν τη ΜΕΘ και τους αυτοσχέδιους χώρους νοσηλείας των διασωληνωμένων ασθενών, ξεπερνώντας την υπάρχουσα ιατρική και νοσηλευτική δυνατότητα για τη σωστήαντιμετώπισή τους», αναφέρουν.

Παράλληλα, συνεθλίβη ψυχικά και από το βάρος της ευθύνης απέναντί στους συναδέλφους του, λένε οι γιατροί, των οποίων προΐσταντο, οι οποίοι κατέρρεαν σωματικά και ψυχικά αλλά προσδοκούσαν κάποιας μορφής λύση από αυτόν.

Το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης (burnoutsyndrome)

Λύση όμως που, ωστόσο, ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να δοθεί, καθώς είχε απέναντί του «τους ιθύνοντες διοίκηση (νοσοκομείου, υγειονομικής περιφέρειας, υπουργείου) η οποία δεν έδιναν όσα χρειάζονταν οι υγειονομικοί (και καταγγείλαμε επανειλημμένα σαν ΕΝΙΘ), παρά μόνο ζητούσαν και ζητάνε (με τρόπο κυνικό, σκληρό, υποτιμητικό και εκβιαστικό) ακατόρθωτα πράγματα –αποβλέποντας πολύ περισσότερο στο θεαθήναι και πολύ λιγότερο στην ουσία, και αδιαφορώντας εντελώς για το ψυχικό και σωματικό κόστος των υγειονομικών», σημειώνει η ΕΝΙΘ.

Ακριβώς αυτή την συνθήκη αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν οι υγειονομικοί στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με δεκάδες επαγγελματικές ασθένειες, όπως το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης (burnoutsyndrome), την νόσηση από COVID και άλλες παθήσεις.

Οι γιατροί καλούν τα διάφορα μέσα να σταματήσουν, όπως λένε, να ασχημονούν στον τραγικό θάνατο του πολυαγαπημένου τους συναδέλφου, και να επιτρέψουν στους οικείους του και τους συνεργάτες του να τον πενθήσουν όπως πρέπει.

«Ο Μ. ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που τα λόγια δύσκολα τον περιγράφουν. Υπόδειγμα ανθρώπου, γιατρού και δασκάλου. Βιολογικά δεν είναι πλέον μαζί μας –θα τον έχουμε όμως πάντα μαζί μας στην καρδιά και στην ψυχή μας, οι συνάδελφοι και συνεργάτες του, οι μαθητές του, οι ασθενείς του», καταλήγουν οι γιατροί της ΕΝΙΘ.

Της Γιάννας Σουλάκη / Iatropedia.gr