Θεσσαλονίκη: Ράβοντας ιαπωνικά κιμονό στην καρδιά της πόλης!
Date:
Ραφείο αφιερωμένο στο παραδοσιακό ιαπωνικό ένδυμα, το κιμονό, λειτουργεί εδώ και λίγο καιρό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης φιλοδοξώντας να «ντύσει» με το κομψό αυτό ρούχο ακόμη περισσότερους… δυτικούς. Δημιουργός της επιχείρησης με την ονομασία “Momo” που σημαίνει ροδάκινο, είναι ο Θανάσης Γερογιάννης, λάτρης της ιαπωνικής κουλτούρας και όλων των μυστικών που κρύβει η ραφή του ιδιαίτερου αυτού ρούχου.
«Μιλάμε για τεχνική και όχι για ραφή στη δημιουργία του κιμονό το οποίο όταν διπλωθεί πρέπει να έχει ένα απόλυτο γεωμετρικό σχήμα, ή τετράγωνο ή ορθογώνιο, καθώς από κει κρίνεται η ποιότητα της ραφής» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Γερογιάννης. Ο ίδιος έχει εγκαταστήσει μέσα στο μικροσκοπικό μαγαζί του, στην πλατεία Ιπποδρομίου, έναν πάγκο εργασίας και πάνω εκεί σχεδιάζει και ράβει τα κιμονό, χρησιμοποιώντας, εκτός από βελόνα και κλωστή και… Chopsticks ως βασικό εργαλείο για να ανοίγει τις ραφές!
«Το κιμονό είναι κάτι προσωπικό γι αυτό και στην Ιαπωνία ράβεται κατά παραγγελία. Πρέπει να συμμετέχει ο ιδιοκτήτης του στην επιλογή του υφάσματος και των διακοσμητικών και φυσικά να ραφτεί με τα μέτρα του. Δεν επέλεγαν δηλαδή κιμονό από βιτρίνες αλλά πήγαιναν σε τεχνίτες κιμονό, όπως τους αποκαλούν, και όχι ράφτες» λέει.
Για τον κ.Γερογιάννη, στη Δύση έχουμε συνδέσει το κιμονό με τις γκέϊσες κάτι που είναι εσφαλμένο αφού αποτελεί ένδυμα για όλο τον λαό στην Ιαπωνία και φοριέται στην καθημερινότητά του, με ενδεικτικό το γεγονός ότι το φοράει το 30% των ανθρώπων που ζουν στην επαρχία.
Ιδιο πατρόν για γυναίκες και άνδρες
Το κιμονό που υπάρχει από τον 8ο αιώνα, αποτελείται από ένα ενιαίο, μακρύ κομμάτι υφάσματος με φαρδιά μανίκια και ζώνη που δένει γύρω από τη μέση. Είναι λινό κατά βάση, βαμβακερό ή μεταξωτό και κλείνει σε συγκεκριμένο σημείο στο σώμα με ζώνη στη μέση.
«Το πατρόν είναι ίδιο για γυναίκες και άνδρες και αν και φαίνεται απλό, κρύβει πολλές δυσκολίες» αναφέρει ο κ.Γερογιάννης ο οποίος παρακολούθησε επί 2 χρόνια διαδικτυακό σεμινάριο κατασκευής από γερμανίδα δασκάλα που κατοικεί στο Κιότο.
Με σπουδές στις κοινωνικές επιστήμες, ο κ.Γερογιάννης εξομολογείται ότι έτρεφε πάντα θαυμασμό για τον ιαπωνικό πολιτισμό και τον συγκινούσε ιδιαίτερα η εμμονή στην τελειότητα και η αίσθηση υπερηφάνειας που έχουν οι Ιάπωνες για τις δημιουργίες τους.
«Επιπλέον, τα υφάσματά τους ήταν για μένα μια μεγάλη έλξη και έρωτας και γι΄αυτό στο κατάστημά μου, παραγγέλνω υφάσματα από την Ιαπωνία, ακόμη και το δικό τους ντένιμ» αναφέρει τονίζοντας πως ξεκίνησε να ράβει πριν από 5-6 χρόνια κιμονό το οποίο δημιουργεί την «απόλυτη θηλυκή σιλουέτα, καλύπτοντας όλο το κορμί».
Αυτός είναι ο λόγος κιόλας που οι Γιαπωνέζες, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν φορούν κοσμήματα με το κιμονό, παρά μόνο ίσως ένα στολίδι στα μαλλιά που τα σηκώνουν ψηλά και κρατούν ένα τσαντάκι το οποίο «κρύβεται», μέσα στα φαρδιά μανίκια του ρούχου. Τέτοια μικροσκοπικά τσαντάκια, ράβει και ο κ.Γερογιάννης, όπως και σουπλά για σούσι αλλά και χαορί (haori) που είναι το παραδοσιακό ιαπωνικό πανωφόρι και φοριέται πάνω από το κιμονό.
«Στόχος μου είναι να επικοινωνήσω την αισθητική και την τεχνική των ιαπωνικών κιμονό τα οποία μπορούν να φορεθούν ευρέως από δυτικούς, αν προσαρμοστούν αναλόγως και δεν παραπέμπουν σε ρόμπα σπιτιού. Μπορούν για παράδειγμα, να γίνουν προσαρμογές στα μανίκια και να μην είναι τόσο μεγάλα γιατί για τους Ιάπωνες, το χυτό και μπόλικο ύφασμα, ήταν δείγμα πλούτου, όπως άλλωστε και η επιλογή του υφάσματος και της διακόσμησης» καταλήγει.
