Τριαντάφυλλος Τρανός: Ο καθηγητής του ΑΠΘ που έγραψε στο δρόμο τη λέξη «ντροπή»

Έγραψε με κιμωλία στο έδαφος τη λέξη «ντροπή» σχολιάζοντας με αυτό τον τρόπο τα επεισόδια αστυνομικής βίας που εκτυλίχθηκαν στο χώρο του Αριστοτελείου

“Η αστυνομία δεν έχει λόγο ύπαρξης στο πανεπιστήμιο” – Ο κ. Τρανός σχολιάζει στο makthes,gr, τα επεισόδια αστυνομικής βίας στο Αριστοτέλειο και το νόμο που προβλέπει την ίδρυση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων

Τις τελευταίες μέρες κάνουν το γύρο του διαδικτύου οι εικόνες και τα βίντεο που απαθανάτισαν τον κ. Τριαντάφυλλο Τρανό, μέλος του Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, να γράφει με κιμωλία στο έδαφος τη λέξη «ντροπή» σχολιάζοντας με αυτό τον τρόπο τα επεισόδια αστυνομικής βίας που εκτυλίχθηκαν στο χώρο του Αριστοτελείου με αφορμή την κατάληψη που πραγματοποίησαν φοιτητές του ιδρύματος στο κτίριο της διοίκησης απαιτώντας την ακύρωση του νόμου «Κεραμέως».

Όπως φάνηκε σε βίντεο που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι αστυνομικοί πέταξαν χημικά μέσα στους φοιτητές ενώ έσυραν στο οδόστρωμα έναν νεαρό που έχουν προσάγει. 

Την επομένη, φοιτητές και φοιτήτριες που βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο ΑΠΘ, ως ένδειξη στήριξης στους 31 συλληφθέντες και πριν την πορεία προς τα δικαστήρια, υποδεικνύουν στον κ. Τρανό τα σημεία όπου εκτυλίχθηκαν τα παραπάνω επεισόδια και ο ίδιος, σε μία πράξη «εκπαιδευτικού αυθορμητισμού» όπως την χαρακτηρίζει, γράφει με κιμωλία τη λέξη «ντροπή» ενώ στη συνέχεια καλεί και τους φοιτητές να πράξουν αναλόγως.

«Στις 23/02 κατέβηκα στο πανεπιστήμιο μετά από πρόσκληση των συλλόγων των φοιτητών για συμπαράσταση και συμμετοχή στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας και στην πορεία προς τα δικαστήρια. Μετά από συζήτηση με φοιτητές και φοιτήτριές μου, μου υπέδειξαν το σημείο που είχαν προηγηθεί τα επεισόδια με τις εικόνες που κυκλοφόρησαν να είναι ανατριχιαστικές. Εκείνη τη στιγμή, είχα μαζί μου τις κιμωλίες και αποφάσισα να γράψω τη λέξη “ντροπή” ως μία κίνηση εκπαιδευτικού αυθορμητισμού. Έγραψα τέσσερις φορές αυτή τη λέξη και προσκάλεσα και άλλους φοιτητές να πράξουν αναλόγως.

Το μήνυμα έχει να κάνει κυρίως με τις πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου

Το μήνυμα αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου οι οποίες κατά τη γνώμη προκάλεσαν μία εισβολή της αστυνομίας στο χώρο για ήσσονος σημασίας λόγους. Οι φοιτητές ήταν εκεί για να διαμαρτυρηθούν και είναι στο σπίτι τους. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ξένος χώρος και η διαμαρτυρία θα αφορούσε δύο θέματα: πρώτον το γενικότερο πλαίσιο του νόμου για την παιδεία και δεύτερον το κοινό αίτημα που έχουμε και οι διδάσκοντες και οι φοιτητές για επιστροφή στα αμφιθέατρα και τα εργαστήρια μετά από ένα μεγάλο διάστημα επιβεβλημένης αποχής από την ακαδημαϊκή πραγματικότητα και τις εκπαιδευτικές διαδικασίες.

Με μία ελάχιστη ενόχληση που έγινε στο κτίριο της διοίκησης και χωρίς ο πρύτανης να μπορεί να πιστοποιήσει καμία ζημιά κάλεσαν την αστυνομία μέσω της εισαγγελίας δημιουργώντας μία δυσανάλογη έχθρα. Από ότι καταλαβαίνω από τα βίντεο που κυκλοφόρησαν και από φωτογραφίες οι αστυνομικοί επιτέθηκαν στους νέους και τις νέες που διαμαρτύρονταν στο φυσικό τους χώρο. Η ανακοίνωση που στάλθηκε από τις πρυτανικές αρχές είναι εξοργιστική κατά τη γνώμη μου γιατί υπογράφουν για κάτι που δεν ήταν καν παρόντες. Πρόκειται για κανονική εισβολή της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο και μάλιστα με έναν ανατριχιαστικό τρόπο», εξηγεί ο κ. Τρανός.

Σχολιάζοντας το νόμο 4777/21, στις διατάξεις του οποίου συμπεριλαμβάνεται η ίδρυση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, ο κ. Τρανός τονίζει πως πρόκειται για μία απόφαση που δυναμιτίζει περεταίρω το ήδη τεταμένο κλίμα ενώ κάνει λόγο για προσχηματικές επικλήσεις νομιμότητας:

“Η αστυνομία δεν έχει λόγο ύπαρξης στο πανεπιστήμιο”

«Το νομοσχέδιο είναι δρακόντειο και η αστυνομία δεν έχει λόγο ύπαρξης στο πανεπιστήμιο. Αυτή τη στιγμή δημιουργείται μία άνευ προηγούμενου ένταση στο πανεπιστήμιο και πάνω από όλα προσβάλλεται η ελπίδα των νέων παιδιών. Σε ένα περιβάλλον που έχουν εξισωθεί τα πτυχία των κολλεγίων με των πανεπιστημίων, οι φοιτητές που έχουν από μικρή έως μηδαμινή συμμετοχή στην ακαδημαϊκή ζωή έρχονται αντιμέτωποι άμεσα με την αστυνομική βία, το ξύλο και τις παραπομπές. Μέσα σε αυτή την καταστροφή των προσδοκιών των νέων, με τους ίδιους να ανησυχούν ότι δεν θα έχουν μία αξιοπρεπή δουλειά στο μέλλον, τα αδέρφια τους ή οι φίλοι τους να φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να σπουδάσουν, οι γονείς τους να πιέζονται εν μέσω ανεργίας, πανδημίας κλπ. ξαφνικά εμφανίζεται χωρίς κανένα λόγο η απόφαση να αστυνομεύεται το πανεπιστήμιο το οποίο είναι έρημο αυτή τη στιγμή. Όλες οι επικλήσεις της νομιμότητας είναι προσχηματικές.

Αυτό θα ανατινάξει το κλίμα γιατί έχει δύο χαρακτηριστικά:

το ένα είναι ότι υπάρχει ένα μίσος από την πλευρά της αστυνομίας για τους νέους ανθρώπους, τους οποίους εκθέτουν και βασανίζουν συστηματικά και από την άλλη πλευρά είναι αντίθετο σε ό,τι συμβολίζει το δημοκρατικό πανεπιστήμιο μετά το Πολυτεχνείο.»

Η επαναφορά της κανονικότητας στην ακαδημαϊκή ζωή είναι θέμα μείζονος σημασίας για τον διδάσκοντα και αποτελεί μία από τις βασικές διεκδικήσεις του από κοινού με τους φοιτητές του.

«Η αντίδρασή μου ήταν η αντίδραση ενός πολίτη ο οποίος θεωρεί δημοκρατική υποχρέωσή του να προστατέψει τους νέους όχι μόνο από το άμεσο που συνέβαινε εκείνη την ώρα αλλά και από ό,τι πρόκειται να έρθει. Δεν έχουμε κανένα λόγο να λεγόμαστε δάσκαλοι αν δεν μεριμνήσουμε να ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των παιδιών στο βαθμό που μπορούμε και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να προστρέχουν σε εμάς σε κάθε περίπτωση.

Αυτό διεκδικούσαν και τα παιδιά στο ΑΠΘ. Να ζήσουν μία ομαλή ακαδημαϊκή ζωή

Διδάσκω και φιλοσοφία και συνεργάζομαι με τα εργαστήρια όταν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες τελειώνουν στο 5ο έτος και ετοιμάζουν τη διπλωματική τους εργασία με την επιμέλεια των κειμένων τους, την επιστημονική υποστήριξη του καλλιτεχνικού έργου τους κ.ο.κ. Η σχολή μας για να αποδώσει χρειάζεται καθημερινή επαφή των φοιτητών με τα εργαστήρια και απαιτεί υποδομές, κανονικότητα και ένα θερμό ρεύμα εκπαιδευτικής διαδικασίας το οποίο δεν έχουμε αυτή τη στιγμή. Όλοι οι συνάδελφοι προσπαθούν και κάνουν εξαιρετική δουλειά, όσο μπορούν, από απόσταση αλλά αυτό είναι μόνο μία μερική διόρθωση του προβλήματος. Στην πραγματικότητα σιγά σιγά η διάθεση των νέων μαραίνεται από την έλλειψη επαφής με το αντικείμενο. Είναι μία τέχνη έκφρασης η οποία έχει και μία ορισμένη σωματικότητα. Αντίστοιχα και σε άλλες σχολές όπως η Ιατρική, η Κτηνιατρική κλπ. υπάρχει ανάγκη για επαναφορά στην κανονικότητα. Αυτό διεκδικούσαν και τα παιδιά στο ΑΠΘ. Να ζήσουν μία ομαλή ακαδημαϊκή ζωή η οποία να έχει δημοκρατικά χαρακτηριστικά και μία πλούσια καθημερινότητα και το δικαιούνται. Είναι υποχρέωσή μας και καθήκον μας να τους το προσφέρουμε και να τους στηρίξουμε στις διεκδικήσεις τους» καταλήγει ο κ. Τρανός.