Τι είναι το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών και πώς συνδέεται με τον ύπνο μας

Το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών σχετίζεται με τον ύπνο υπό την έννοια του ότι τα συμπτώματα του συνδρόμου προκύπτουν ή χειροτερεύουν –πολύ συχνά σε σημείο να γίνονται ανυπόφορα– κατά κανόνα την ώρα που ο άνθρωπος που υποφέρει από αυτό, ξαπλώνει για να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί.

Ονομάζεται διαφορετικά και νόσος Willis-Ekbom και είναι μια κοινή διαταραχή του νευρικού συστήματος που εκδηλώνεται ως μια ακατανίκητη παρόρμηση να κουνήσουμε τα πόδια μας, αίσθηση που συνήθως βελτιώνεται αν κουνηθούμε, τεντώσουμε τα πόδια μας ή τρίψουμε τα σημεία όπου νιώθουμε τα ενοχλήματα.

Τα συμπτώματα που κάνουν αντιληπτό το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών

Εκτός από την ακατανίκητη διάθεση να κουνήσουμε τα πόδια μας, το σύνδρομο μπορεί να προκαλέσει κράμπες, κυρίως στις γάμπες, καθώς επίσης μια δυσάρεστη αίσθηση ότι κάτι έρπει στα πόδια, τις γάμπες και τους μηρούς μας ή ότι μέσα στις φλέβες μας κυλάει ένα υγρό με ανθρακικό, ενώ περιστασιακά εκτός από τα πόδια επηρεάζονται και τα χέρια.

Μάλιστα μπορεί να προκύπτουν σπασμωδικές, ακούσιες και συχνές κινήσεις των χεριών και των ποδιών, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι τόσο έντονες που –όταν προκύπτουν την ώρα του ύπνου- μπορεί να ξυπνήσουν τόσο το άτομο που υποφέρει όσο και όποιον κοιμάται μαζί του.

Τέλος, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν καθιστοί για πολλή ώρα, για παράδειγμα ταξιδεύοντας. Όλα αυτά όμως διαφέρουν πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε κάποιους ανθρώπους τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ έντονα, ενώ σε άλλους όχι και σε κάποιους καθημερινά, ενώ σε άλλους σπανιότερα.

Σε τι οφείλεται το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών

Η αιτία κατά κανόνα δεν είναι γνωστή ή προφανής και έτσι συνήθως το σύνδρομο θεωρείται ιδιοπαθές. Συχνά όμως παρατηρείται στις ίδιες οικογένειες και θεωρείται ότι παρουσιάζει κληρονομικότητα. Μερικοί νευρολόγοι πιστεύουν ότι έχει να κάνει με το πώς ο οργανισμός διαχειρίζεται την ντοπαμίνη.

Μερικές φορές το σύνδρομο μπορεί να είναι δευτεροπαθές και να οφείλεται στη φαρμακευτική αγωγή που παίρνει κάποιος (π.χ. αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά φάρμακα κ.ά.) ή σε κάποια υποκείμενη πάθηση όπως η σιδηροπενική αναιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η νόσος Πάρκινσον, ο υποθυρεοειδισμός ή η νεφρική ανεπάρκεια. Συχνά επίσης συνδέεται με την εγκυμοσύνη. Μία στις 5 γυναίκες αντιμετωπίζει τέτοια συμπτώματα τους τελευταίους τρεις μήνες της εγκυμοσύνης, αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί συμβαίνει αυτό. Σε αυτές τις περιπτώσεις το σύνδρομο κατά κανόνα εξαφανίζεται αφού η γυναίκα γεννήσει.

Ποιοι υποφέρουν συχνότερα

Μπορεί να απασχολήσει τον οποιονδήποτε σε κάθε στιγμή της ζωής του, αν και είναι δύο φορές συχνότερο στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Είναι επίσης πιο συνηθισμένο στη μέση ηλικία αν και μπορεί να προκύψει ακόμα και στην παιδική ηλικία.

Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε

Οι ήπιες περιπτώσεις του συνδρόμου ανήσυχων ποδιών που δεν συνδέονται με κάποια υποκείμενη πάθηση μπορεί να μην απαιτούν καμία θεραπεία, εκτός από μερικές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Αυτές περιλαμβάνουν: ένα σταθερό τελετουργικό για τον ύπνο (με σταθερές ώρες ύπνου, ένα ζεστό μπάνιο πριν πάμε για ύπνο και αποφυγή του αλκοόλ και της καφεΐνης αργά το βράδυ), διακοπή του καπνίσματος, τακτική άσκηση κατά τη διάρκεια της ημέρας, απώλεια βάρους και διαχείριση του στρες.

Την ώρα των συμπτωμάτων θα μας βοηθήσει επίσης το να κουνηθούμε / περπατήσουμε, να τρίψουμε / κάνουμε μασάζ ή να βάλουμε μία ζεστή κομπρέσα το σημείο που έχουν εμφανιστεί τα συμπτώματα, και το να αποσπάσουμε το μυαλό μας από τα συμπτώματα, για παράδειγμα διαβάζοντας ή βλέποντας τηλεόραση.

Εάν τα συμπτώματά είναι πιο σοβαρά, μπορεί κατά περίπτωση να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή, για παράδειγμα παυσίπονα (γιατί μερικές φορές το σύνδρομο συνοδεύεται από πόνο), υπναγωγά για τη διευκόλυνση του ύπνου, φάρμακα για τη ρύθμιση των επιπέδων ντοπαμίνης ή άλλα για την αντιμετώπιση της αιτίας πίσω από το σύνδρομο, π.χ. σίδηρος, αν το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών προκαλείται από σιδηροπενική αναιμία.

πηγή ow.gr